|
เนื่องจากวันที่ ๒๙ กรกฎาคม ของทุกปีเป็นวันภาษาไทยแห่งชาติ วันนี้จึงสรรหากลอนวันภาษาไทยดีๆ มีคุณค่าของกวียุคไอทีมาฝากค่ะ
คุณค่าภาษาไทย
|
|
เป็นคนไทยต้องรักภาษาไทย
รักษาไว้ให้อยู่ได้เนานานหนอ
อย่าทำร้ายลายลักษณ์ที่ถักทอ
ที่แม่พ่ออนุรักษ์ตระหนักคุณ
ภาษาไทยนั้นเป็นภาษาชาติ
อย่าประมาทใช้ผิดให้เคืองขุ่น
ครูท่านสอนสั่งไว้เลยนะคุณ
ความว้าวุ่นแห่งภาษาจะมากมี
ถ้าเมื่อใดไร้ภาษาที่มีอยู่
คงอดสูอายเขาไปทุกที่
และอาจสิ้นชาติไทยไปด้วยซี
เพราะวิถีชีวีที่เปลี่ยนไป
ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีค่า
มากยิ่งกว่านพรัตน์เป็นไหน ไหน
มวลหมู่แก้วถึงมีค่ากว่าสิ่งใด
คงมีได้แค่เพียงค่าราคาเงิน
แต่คุณค่าของภาษามีสูงส่ง
ช่วยดำรงความเป็นชาติไม่ขัดเขิน
เพราะภาษาแสดงลักษณ์จำหลักเกิน
กว่าค่าเงินตรา...แต่สง่าอยู่ที่ใจ
เป็นคนไทยต้องรักภาษาไทย
รักษาให้อยู่นานนานจะได้ไหม
อย่าทำลายภาพลักษณ์ความเป็นไทย
โดยที่ไม่รู้ค่าภาษาเอย ฯ |
อรุโณทัย ประพันธ์
ภาษาไทยสวยงาม
ภาษาไทยงดงามด้วยน้ำเสียง
ถ้อยเรียบเรียงหวานหูไม่รู้หาย
สื่อความคิดสื่อความรู้สื่อแทนกาย
สื่อความหมายด้วยภาษาน่าชื่นชม
เกิดเป็นไทยภาษาไทยเขียนให้คล่อง
กฎเกณฑ์ต้องรู้ใช้ให้เหมาะสม
จะพูดจาน่าฟังทั้งนิยม
เจ้าคารมเขาจะหมิ่นจนสิ้นอาย
ภาษาพูดสนทนาพูดจาทัก
เป็นสื่อรักสื่อสัมพันธ์ความมั่นหมาย
แม้นพูดดีมีคนรักมักสบาย
แต่พูดร้ายส่อเสียดคนเกลียดกัน
วัฒนธรรมล้ำค่าภาษาสวย
ทุกคนช่วยออกเสียง “ร” ขอสร้างสรรค์
แม้นออกเสียง เป็น “ล” เขาล้อกัน
คนจะหยันชาติเราไม่เข้าที
สระ “เอือ เป็น “เอีย” ฟังเพลียนัก
บอกที่รัก ช่วยซื้อ “เกีย”..ที่ร้านนี่
ขอ “ซมเซย” จะเชยแท้ แม้พาที
วอนน้องพี่ต้องช่วยกันจรรโลงไทย
ผมได้เลิกแต่งงานในวันนี้
เป็นเลิกดีเลิกงามยามสดใส
ออกเสียงฤกษ์ เป็นเลิก ครั้งคราใด
คงทำให้สื่อสารผิด..คิดเสียดาย
ภาษาไทยงดงามด้วยความคิด
แม้นอ่านผิดก็เขียนผิด..คงเสียหาย
เขียนอ่านไทยให้ถูกด้วยช่วยผ่อนคลาย
สื่อทั้งหลาย..ต้องช่วยกัน..นั้นอีกแรง..
ครูพิม ประพันธ์
|
ครูกระดาษทราย
ภาษาชาตินั้นคือภาษาไทย
ศิวิไลซ์ในอักขระภาษาศิลป์
ก่อกำเนิดกลอนกานท์ทั่วแผ่นดิน
ไทยไม่สิ้นกวีแท้อย่างแน่นอน
เห็นกลอนกานท์วรรณกรรมที่ล้ำค่า
งามสง่าร้อยลำนำเรียงอักษร
เป็นบทกวีที่ไพเราะทุกคำกลอน
และสะท้อนความเป็นไทยตลอดมา
หนึ่งคุณครูกระดาษทรายก็หมายมุ่ง
หวังผดุงวงศ์กวีเป็นนักหนา
จึงพากเพียรเขียนแต่งตลอดมา
เพียงหวังว่าเป็นต้นกล้าแห่งวงวรรณ ฯ
|
| อรุโณทัย ประพันธ์ |
ที่มา www.thaipoem.com
|
เอกลักษณ์..ภาษาไทย..จำให้มั่น
จงช่วยกัน..รักษาไว้..ใช่นิ่งเฉย
จรรโลงรักษ์..อักษรไทย..ไม่ละเลย
จงคุ้นเคย..ทั้งสระ..-อะ-อา-อี....
ตัวสะกด..และสำเนียง..เสียงสูงต่ำ
หมั่นท่องจำ..เอาไว้..ใช้ทุกที่
ลูกหลานไทย..ต้องรู้ค่า..หาวิธี
ว่าเรามี.."ภาษาไทย"..ใช้มานาน..
.... เห็นศิลาจารึกมินึกเศร้า
แม้ใครเขาขัดข้องต้องถกเถียง
เจาะภาษาจากใจไม่เอนเอียง
คล้องจองเสียงเยี่ยงกังสดาลหวานจับใจ
เอกลักษณ์ของชาติคือปรารถนา
เติบโตมาตามกาลผ่านยุคสมัย
จะยุคนี้ยุคโน้นหรือยุคใด
ขอเพียงไทยมีภาษาข้า ฯ ขอบคุณ
ขอเดชะฯ บารมีที่ล้ำเลิศ
วันภาษาไทยก่อเกิด ธ เกื้อหนุน
ยี่สิบเก้ากรกฎา ธ การุญ
ภาษาไทยของพ่อขุนจึงเบ่งบาน
ที่มา www.sobprab.ac.th/
พ่อขุนรามฯ ตามสือ ถืออักษร
เป็นตัวช้อน อ่อนช้อย ร้อยเรียงเขียน
ให้หนึ่งคำ นำจัด ชัดคำเพียร
ขีดตัวเวียน จากใจ ร่ายคำตรง
ภาษาไทย เก่าแก่ แต่โบราณ
สือตัวขาน สานนำ คำมั่นคง
ทั้งสระ วรรณยุกต์ รุก-ตัวยง
ต่างเสริมส่ง ลงเหมาะ เจาะถึงใจ
ที่มา poem.deedeejang.com
ภาษาไทยของฉัน
หลักแท่นหินแผ่ยศิลาที่จารึก
ลงบันทึกตรึกตราภาษาสยาม
สดุดีก้องเกียรติพ่อขุนราม
ทุกเขตคามต่างร่ำลือระบือไกล
เป็นเพลามานานมิใช่น้อย
ตั้งเจ็ดร้อยยี่สิบห้าตราสมัย
ภาษายังคู่จิตคู่ชาติไทย
คู่สมัยคู่ใจไทยนิรันดร์
สิ้นภาษาดั่งสิ้นเอกราช
ดั่งสิ้นชาติสิ้นชีพสิ้นความฝัน
ดั่งประทีปดับวูบในเร็ววัน
สิ้นแสงจันทร์สิ้นดาราสิ้นราตรี
ภาษาไทยภาษาเดียวภาษาชาติ
ประวัติศาสตร์จารึกไว้เป็นสักขี
เป็นสมบัติอนุชนมานานปี
มิอาจมีสิ่งใดมาทำลาย
แต่บัดนี้วัฒนธรรมตะวันตก
เข้ามาปกความคิดปิดจิตหมาย
ทั้งภาษาการกินอยู่การแต่งกาย
เริ่มเสื่อมคลายความดีงามของผองไทย
ถึงเวลาอนุชนคนรุ่นหลัง
เริ่มปลูกฝังจิตสำนึกให้ตรึกไว้
มีกำพืดเกิดมาจากคนไทย
ภาษาใดไม่เทียมเท่าที่ไทยมี
ภาษาพูดภาษาอ่านภาษาเขียน
ตั้งแต่เศียรจรดบาทเป็นวีถี
คำพูดจาอ่อนหวานที่เรามี
ดั่งวารีไหลฉ่ำล่ำจิตใจ
ท่องกอไก่ฮอนกฮูกตั้งแต่เด็ก
เปรียบรั้วเหล็กป้องภาษาชาติเอาไว้
ร่วมร้อยเรียงร่วมรู้รักร่วมรักไทย
ใช่อะไรภาษาไทยของฉันเอง
ที่มา www.agalico.com/board/blog.php?b=172
รัก อักษร สำเนียง เสียงสูงต่ำ
ชาติ ไทยนำ ล้ำดี มีขานไข
รัก ควบกล้ำ คำเพราะ เหมาะพูดไป
ภาษา ภาษาไทย ใช้ถูก ปลูกนิยม
พูด ชัดถ้อย ค่อยหัด สัมผัสจิต
อ่าน ไม่ผิด คิดครวญ ล้วนเหมาะสม
เขียน ให้ถูก ตามหลัก นักชื่นชม
ไทย เกลียวกลม เหตุภาษา ว่าหนึ่งเดียว...
|
|
โดยคุณ : ดอกสารภี
|
ยี่สิบเก้า กรกฎา มากำหนด
ให้จำจด วันภาษา น่าส่งเสริม
ภาษาไทย ใช้สื่อ คือของเดิม
ไม่ต้องเติม มีรอง เป็นสองไป
ภาษาไทย ไพเราะ เหมาะยิ่งนัก
มีเสียงหนัก เสียงเบา เคล้าลื่นไหล
มีควบกล้ำ สำคัญ สรรค์ละไม
จำขึ้นใจ พูดคล่อง ผองไทยชน
เสียงสระ สามสิบสอง คล่องได้เปล่ง
รูปมีเอง ยี่สิบเอ็ด เด็ดป็นผล
ดังอะอา อิอี มีได้ยล
ผสมปน พยัญชนะ จะเป็นคำ
สระใอ ไม้ม้วน ล้วนยี่สิบ
ใช้ยกหยิบ ถูกที่ มิถลำ
สระไอ ไม้มลาย คลายปลายจำ
นอกม้วนย้ำ นำใช้ ไม่ผิดมี
ยังมาตรา แปดแม่ แท้กำหนด
น่าจำจด กอ กา ว่าเริ่มที่
อีกกงกน กบกด จดจำดี
กมเกยนี้ นับครบ ว่าจบกัน
มีไตรยางค์ กลางต่ำ นำสูงด้วย
จักได้ช่วย คำคล่อง ไม่ต้องผัน
คำขยาย หมายมี ชี้มากพลัน
ไขไข่นั้น ใช้ง่าย หลายต่างความ
วรรณยุกต์ ห้าเสียง เรียงต่ำสูง
เอกโทจูง สามัญ มั่นมิขาม
ตรีจัตวา พาครบ จบงามงาม
ผันได้ตาม ตำรา ศึกษาดี
การเขียนถูก ปลูกฝัง แต่ยังน้อย
เขียนบ่อยบ่อย ค่อยหัด ชัดวิถี
เริ่มจากหัว ให้เขียน เพียรทุกที
อักษรนี้ ดีงาม ตามคัดกัน
สะกดคำ นำเขียน เพียรสังเกต
ตามสาเหตุ กำหนด จดจำมั่น
วรรณยุกต์ ทุกสระ ระลึกพลัน
ไม่นานวัน จำจด ลดสงกา
ทั้งอ่านเขียน เพียรกัน วันรำลึก
ด้วยสำนึก ดังทอง ของภาษา
เอกลักษณ์ ประจักษ์เห็น เป็นหน้าตา
ล้ำคุณค่า ภาษาไทย ภูมิใจจริง...
|
|
โดยคุณ : ดอกสารภี
|
ร่วมสรรค์จรรโลงสร้าง
ให้ถูกอย่างที่วางสอน
ใช้ถูกทุกแง่ตอน
ดังวิงวอนกลอนขานไข
มิแผลงแกล้งทำผิด
คิดประดิษฐ์ภาษาใหม่
อ่ะน่ะนู๋ เข้าใจ
เหอ เหอใช้ ให้เวียนหัว
อิ อิ เสียงหัวเราะ
ฟังก็เพราะดีนะตัว
นู๋ ใช้จนเมามัว
เขียนทุกตัวกลัวผิดอ่ะ
ภาษาที่ว่าไว้
เขียนผิดไปอภัยนะ
บางทีที่สระ
เช่นไม่ใช่ มะใช่ค่ะ
|
|
โดยคุณ : คนไทยคนหนึ่
|
ในวัยเด็กเฝ้าเพียรเขียนอ่านไทย
ตัวอักษรจากกอไก่ถึง ฮ นั่น
ต้องพากเพียรเรียนรู้อยู่ทุกวัน
ด้วยว่าฉันเป็นเด็กยังเล็กอยู่
สระ อิ อี อะ อา มาจำท่อง
ประสมคำตามทำนองครูสอนสู่
ตัวสะกดมากหลายได้ลองดู
ทุกวันนี้ยังใช่อยู่เพื่อสื่อสาร
เอกลักษณ์ไทยแท้แน่นั้นในวันนี้
ก็อยู่ที่ภาษาไทยที่สืบสาน
ได้เรียงร้อยเรียบเรียงคำตามตำนาน
เป็นกลอนกานท์ กาพย์กลอน แต่ก่อนมา
หากวันนี้ที่เห็นความเป็นชาติ
คือการประกาศความเป้นไทยในภาษา
ไม่ต้องพูดคละเคล้าชาติไหนในโลกา
ภาษาไทยล้ำค่ารู้ซึ้งจึงเทิดทูน
|
|
โดยคุณ : anne
|
ก.ไก่ใส่กลอน
ก.่ไก่หมายถึงไก่ใช่เรื่องแปลก......ข.ไข่ใครทำแตกใช่เรื่องขำ
ฃ.ขวดเลิกใช้เขาไม่ทำ................ค.ควายนำไถนาอยู่ทุกวัน
ค.คนขึงขังยังไม่ช่วย..................ฆ.ระฆังแสนสวยด้วยสีสัน
ง.งูใจกล้าถูกฆ่าฟัน....................จ.จานนั้นมีไว้ใส่แกงงู
ฉ.ฉิ่งตีดังฉั่งฉิงฉับ....................ช.ช้างไม่ขยับยืนมองอยู่
ซ.โซ่ล่ามไว้ให้คนดู....................ฌ.กระเฌอขึ้นคู่อยู่ริมทาง
ญ.หญิงโสภาน่าถนอม................ฎ.ชฎาสวมพร้อมงามมิสร่าง
ฏ.ปฏักปักไว้ใกล้ใกล้นาง.............ฐ.ฐานสร้างเอาไว้ใช้นั่งนอน
ฑ.มณโฑหน้าขาวสาวชาวยักษ์.....ฒ.ผู้เฒ่าหลงรักดวงสมร
ณ.เณรเคร่งครัดจัดจีวร...............ด.เด็กง่วงนอนร้องไห้กวน
ต.เต่าห ังตุงแทนพุงป่อง............ถ.ถุงใส่กล่องจนพองอ้วน
ท.ทหารถือหอกและถือทวน.........ธ.ธงล้วนนิยมสมชื่อไทย
น.หนูมากมายได้เคยเห็น............บ.ใบไม้ยามเย็นลมพัดไหว
ป.ปลาว่ายวนพ่นน้ำไป...............ผ.ผึ้งบินใกล้ต้องรีบแจว
ฝ.ฝาทนทานชำนาญปิด..............พ.พานตั้งชิดอยู่เป็นแถว
ฟ.ฟันครบคู่ดูวาวแวว................ภ.สำเภาพร้อมแล้วเริ่มเดินทาง
ม.ม้าเอาไว้ขี่ดี่ที่หนึ่ง.................ย.ยักษ์หน้าบึ้งตึงตาขวาง
ร.เรือพายงัดคัดท้ายพลาง...........ล.ลิงค่อนข้างจะซุกซน
ว.แหวนแสนสวยเกินจะแจก........ศ.ศาลามีแขกพักหลบฝน
ษ.ฤาษีรักการดัดตัวตน...............ส.เสือไม่มีขนคนไม่มอง
ห.หีบใส่ผ้าสีขาวเด่น..................ฬ.จุฬาน่าเล่นเผ่นผยอง
อ.อ่างล่ำลือชื่ออ่างทอง............. ฮ.นกฮูกนั้นต้องมีตาโต.
|
|
โดยคุณ : รจนา [
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
