เมล็ดพืชเม็ดหนึ่ง
แต่ก่อนนานมาแล้ว ยังมีชายชราคนหนึ่ง
แก่มากจนตัวเองก็จำไม่ได้เช่นกันว่าตัวเองอายุเท่าไรแล้ว
ใบหน้าของแก่อิ่มเอิบเปล่งประกายเลือดฝาด
เคราสีเงินยวงสะอาดตาของแกยาวปกคลุมมาถึงหน้าอก
ร่างกายของแกแข็งแรงมาก ตาก็ไม่ฝ้าฟาง หูก็ยังไม่ตึง
แกมีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง
แต่แกก็ยังเป็นคนจัดการทุกสิ่งทุกอย่างภายในครอบครัว
ปีนี้
แกตัดสินใจว่าจะเลือกใครคนหนึ่งจากลูกชาย 15 คน ของแก
มาสืบทอดภารกิจนี้เสียที
แต่ว่า จะเลือกใครดีล่ะ....!
วันนี้ แกคิดวิธีที่ดีที่สุดได้แล้ว จึงสั่งให้ลูกชายทั้ง 15 คนมาพบ
แล้วแจกเมล็ดดอกไม้ให้ลูก ๆ คนละ 1 เมล็ด
หากใครสามารถปลูกเมล็ดพืชเม็ดนี้ให้งอกงามจนออกดอกบานสะพรั่ง
คนนั้นก็จะได้เป็นผู้สืบทอดมรดกของแก
ลูก ๆ ได้เมล็ดพืชมาแล้ว ต่างนำไปปลูก และดูแลอย่างเอาใจใส่
ลูกชายคนเล็กของชายชราผู้นี้มีชื่อว่า "เสี่ยวเหลียงจือ"
เมื่อได้เมล็ดดอกไม้แล้ว เขาก็นำไปปลูกในกระถาง
รดน้ำเอาใจใส่อย่างดีทุกวันทุกคืน
แต่เมล็ดพืชเม็ดนั้นก็ยังคงไม่แตกกล้าสักที
เสี่ยวเหลียงจือรู้สึกเศร้าโศกเสียใจมาก
เวลาผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว ฤดูร้อนย่างกรายมาถึงแล้ว
ชายชราผู้เป็นพ่อกำหนดว่าวันนี้จะเป็นวันคัดเลือกกระ ถางดอกไม้ของลูก ๆ
ทุกคนต่างอุ้มกระถางดอกไม้ที่ออกดอกบานสะพรั่งอย่างสวยสดงดงาม
มาให้ผู้เป็นพ่อชม เพื่อรอการคัดเลือก
ชายชราเดินตรวจดอกไม้ที่สวยงามในมือของลูก ๆ
ด้วยสีหน้าที่ไม่มีแววยินดีแม้แต่น้อย
แกเดินตรวจจากบุตรชายคนโตมาจนถึงบุตรชายคนที่ 14 โดยมิได้หยุดเลย
เมื่อเดินมาถึงเสี่ยวเหลียงจือ บุตรชายคนสุดท้อง
ซึ่งยืนถือกระถางเปล่าที่ไม่มีทั้งต้นไม้และดอกไม้
ชายชราจึงหยุดกึกอยู่ตรงนั้น
เสี่ยวเหลียงจือ น้ำตาไหลพราก กล่าวกับบิดาอย่างสำนึกผิดว่า
"พ่อครับ ผมไม่มีดอกไม้สดที่จะมอบให้พ่อ..."
ชายชรากลับพูดอย่างยินดีปรีดาว่า
"ลูกเอ๋ย สิ่งที่เจ้ามอบให้พ่อนั้นมีค่ามากกว่าดอกไม้สดมากมาย นัก"
เสี่ยวเหลียงจือ มองพ่อด้วยสายตาฉงน เจือปน น้ำตา
แล้วถามออกไปว่า
"อะไรครับ ที่ว่าผมมอบให้พ่อมีค่ากว่าดอกไม้สดสวยที่พ่อต้องการ ?"
"เสี่ยวเหลียงจือ ลูกรัก................ก็.....ความซื่อสัตย์ไงล่ะลูก...."
เสี่ยวเหลียงจือ และพี่ๆ ต่างพากันฉงนสนเท่ห์
ชายชราจึงเปิดเผยความลับต่อลูก ๆ ว่า
ที่แท้เมล็ดพืชที่ตนแจกแก่ลูก ๆ นั้น เป็นเมล็ดพืชที่นำไปคั่วจนสุกแล้ว
ดังนั้น มันจะงอกเป็นต้นไม้ ผลิดอกสดสวยได้อย่างไร
ลูกๆ ที่ถือกระถางดอกไม้ ซึ่งผลิดอกสวยงามนั้น
ล้วนเป็นเมล็ดพืชจากที่อื่น
ไม่ใช่เมล็ดพืชที่ผู้เป็นพ่อแจกให้
ดอกไม้พวกนั้นเป็นสักขีพยานยืนยันความไม่ซื่อตรงของพ วกเขา
สุดท้าย....ชายชราจึงกล่าวอบรมลูก ๆ ขึ้นว่า .....
"ขอให้ลูก ๆ จงเป็นคนซื่อตรงเถิด ความซื่อตรงเป็นคุณสมบัติอันล้ำค่าของคนเรา"
ที่มา : มังกรสอนลูก
รัถยา สารธรรม แปล.
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
