|
Advertisement
|
|
หยุดที่ใจ
เราหยุดกำ หยุดเดิน มานานแล้ว
มีดวงแก้ว สุกใส ไว้เป็นเพื่อน
คอยชี้ชัด ส่องสว่าง พรางย้ำเตือน
ว่าให้เบือน ออกไป ไกลหนทาง
เราหยุดใจ ที่ถลำ มานานแล้ว
แต่ดูแวว คอยตาม ไม่หายห่าง
โมหะจริต ครอบงำ มิวายวาง
คงอยากเฉือน ฉีกร่าง ให้วายชนม์
เราหยุดยื้อ แย่งใจ มานานแล้ว
ขอคลาดแคล้ว ความใน ที่สับสน
ผันผ่านไป จงไป ไม่กังวล
ไม่ดิ้นรน ไข่วคว้า มานมนาน
เราหยุดฝัน วันเก่า มานานแล้ว
เมื่อมันไร้ วี่แวว แล้วอ่อนหวาน
เลยส่งไป ห่างใจ ไม่ต้องการ
ขอวันวาน สลายไป ในทันที ๚๛
ขอบคุณบทความจากคุณกรวี (ธรรมจักรดอทเน็ต)
|
|
วันที่ 14 มี.ค. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 7,142 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,142 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,138 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,145 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,140 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,147 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,144 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,141 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,141 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,146 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,310 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,134 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,145 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,146 ครั้ง |
เปิดอ่าน 7,141 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,144 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,143 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,139 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,137 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,143 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,200 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡ 
เปิดอ่าน 2,791 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 7,945 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 15,105 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 21,818 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 92,693 ครั้ง |
|
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
