|
Advertisement
|
|
หยุดที่ใจ
เราหยุดกำ หยุดเดิน มานานแล้ว
มีดวงแก้ว สุกใส ไว้เป็นเพื่อน
คอยชี้ชัด ส่องสว่าง พรางย้ำเตือน
ว่าให้เบือน ออกไป ไกลหนทาง
เราหยุดใจ ที่ถลำ มานานแล้ว
แต่ดูแวว คอยตาม ไม่หายห่าง
โมหะจริต ครอบงำ มิวายวาง
คงอยากเฉือน ฉีกร่าง ให้วายชนม์
เราหยุดยื้อ แย่งใจ มานานแล้ว
ขอคลาดแคล้ว ความใน ที่สับสน
ผันผ่านไป จงไป ไม่กังวล
ไม่ดิ้นรน ไข่วคว้า มานมนาน
เราหยุดฝัน วันเก่า มานานแล้ว
เมื่อมันไร้ วี่แวว แล้วอ่อนหวาน
เลยส่งไป ห่างใจ ไม่ต้องการ
ขอวันวาน สลายไป ในทันที ๚๛
ขอบคุณบทความจากคุณกรวี (ธรรมจักรดอทเน็ต)
|
|
วันที่ 14 มี.ค. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 6,453 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,460 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,420 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,501 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,513 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,426 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,432 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,447 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,449 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,424 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,477 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,605 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,450 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,438 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,482 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,417 ครั้ง |
เปิดอ่าน 6,434 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,439 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,453 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,427 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,433 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,438 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,448 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡ 
เปิดอ่าน 17,780 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 31,341 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 16,099 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 2,452 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 7,318 ครั้ง |
|
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
