|
Advertisement
เพลงรัก...สมัยคุณแม่ยังสาวดูนะคะ..รอแป๊ปนึงนะคะ....แฮ่...แฮ่..แฮ่ก..โอ๊ย เหนื่อย รอถามคนโน้นที ...คนนี้ที...เอาเพลงไหนดี...ลองทบทวนร้องดูนะคะเดี๋ยวจะหาเพลงรักลูกทุ่งมาฝากเอาใจคอลูกทุ่งด้วยนะคะ...ติดตามต่อไปค่ะ
| บุพเพสันนิวาส |
| สุนทราภรณ์ ประพันธ์ สุนทรจามร |
เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด
บุพเพ สันนิวาส ที่ประสาทความรักภิรมย์
คู่ ใคร คู่ เขา รักยังคอย เฝ้าชม
คอยภิรมย์ เรื่อย มา
ขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น
บุพเพยังสรรค์ประสบ ให้ได้สบ พบรักกันได้
ห่าง กัน แค่ ไหน เขาสูงบัง กั้นไว้
รักยังได้ บู ชา
ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน
รักไม่มี ศาสนา
แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กันนา
พรหม ลิขิต พาชื่นใจ
รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ
ความรักเช่นนั้นให้โทษ
จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้
ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้
รักจึงได้ แรม รา
ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน
รักไม่มี ศาสนา
แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กัน มา
พรหม ลิขิต พาชื่นใจ
รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ
ความรักเช่นนั้นให้โทษ
จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้
ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้
รักจึงได้ แรม รา... |
|
| |
| คนใจหิน |
| ธานินทร์ อินทรเทพ |
ง่ายนักหรือ กับการให้ฉันลืมเธอ
มันง่ายเสมอ สำหรับคนใจหิน
ค่ามันต่าง ห่างกันราวฟ้าดิน
รักเกิดจากปลายลิ้น กับรัก ที่มาจากใจ
ใช่ซินะ ก็เราใช่เนื้อคู่กัน
จึงต้องมีอัน ทำให้ผันแปรไป
แล้วจะต้อง สร้างตัวให้เสียเหงื่อไคล
เมื่อรู้เธอเนื้อคู่ใคร
จะเปลี่ยนใจเลิกไปไถนา
ยัง ยังฉันยังไม่ตาย
ยังหายใจสบาย และยิ้มได้เต็มหน้า
คงไขลาน หัวใจอยู่ทุกเวลา
ไม่อยู่เป็นตุ๊กตา ให้สมน้ำหน้าอีกนาน
เถอะปล่อยฉัน เก็บความสงสารคืนไป
แต่ถ้าจะให้ เก็บไว้ก่อนความสงสาร
ไว้วันหนึ่ง โชคดีเธอได้แต่งงาน
ช่วยสอนเตือนบุตรหลาน
อย่าทรมาน ผลาญหัวใจคน
ยัง ยังฉันยังไม่ตาย
ยังหายใจสบาย และยิ้มได้เต็มหน้า
คงไขลาน หัวใจอยู่ทุกเวลา
ไม่อยู่เป็นตุ๊กตา ให้สมน้ำหน้าอีกนาน
เถอะปล่อยฉัน เก็บความสงสารคืนไป
แต่ถ้าจะให้เก็บไว้ก่อนความสงสาร
ไว้วันหนึ่ง โชคดีเธอได้แต่งงาน
ช่วยสอนเตือนบุตรหลาน
อย่าทรมาน ผลาญหัวใจคน... |
|
| |
| |
| เด็ดดอกรัก |
| ชรินทร์ นันทนาคร |
อย่าโศกไปเลย
อย่าเศร้าไปเลยเมื่อเคยรักกัน
ความรักต้องแปรเปลี่ยนผัน
เหมือนความฝันที่แปรเปลี่ยนไป
ร่วมคู่ครองกัน
ไม่เนิ่นนานวันต้องพลันช้ำใจ
ถึงรักมากแท้แค่ไหน
อย่าฝันใฝ่ยั่งยืนจีรัง
เกิดจากกรรมเวร
สุดแต่กฏเกณฑ์ลิขิตชะตา
เป็นคู่สู่สมสร้างมา
สูงสุดฟ้าต่ำจนหญ้าบัง
เมื่อรักมั่นจริง
ผ่านสิ่งลวงใจหากใครคิดชัง
รักแท้จะจูงมุ่งหวัง
ถึงจนก็ยังหวังความรื่นรมย์
เด็ดดอกรัก ร่วมต้นคนละกิ่ง
ไม่รักจริงจึงจืดจางเมินหมางคู่ชม
แรกรักกันมิเคยไหวหวั่นพลั่นคำติชม
เบื่อรักเหลือข่ม อ้างดินฟ้าห่างไกล
ตัดขาดไมตรี
สุดสิ้นกันทีเถิดความระทม
เมื่อคิดมีคู่สู่สม
ขอเด็ดดมดอกรักร่วมใจ
จับกิ่งเดียวกัน
เก็บดอกเดียวกันมั่นในฤทัย
ถึงทุกข์สุขแท้แค่ไหน
ขอฝากใจแก่คนรักจริง
เด็ดดอกรัก ร่วมต้นคนละกิ่ง
ไม่รักจริงจึงจืดจางเมินหมางคู่ชม
แรกรักกันมิเคยไหวหวั่นพลั่นคำติชม
เบื่อรักเหลือข่ม อ้างดินฟ้าห่างไกล
ตัดขาดไมตรี
สุดสิ้นกันทีเถิดความระทม
เมื่อคิดมีคู่สู่สม
ขอเด็ดดมดอกรักร่วมใจ
จับกิ่งเดียวกัน
เก็บดอกเดียวกันมั่นในฤทัย
ถึงทุกข์สุขแท้แค่ไหน
ขอฝากใจแก่คนรักจริง... |
|
| |
| ปรารถนา |
| ทูล ทองใจ |
หากแม้นเลือกเกิด เองได้
คนทุกคนเลือกเกิดอย่างไร
ตามใจเขา ปรารถนา
แต่ตัวฉัน นั้นขอตั้ง สัจจะวาจา
ถึงชาตินี้ ชาติหน้า ปรารถนาเกิดมาใกล้คุณ
หากร้อนผิวกาย ใจระทม
ตัวฉันยอมเลือกเกิดเป็นลม
เฝ้าลูบชมเนื้ออ่อน ละมุน
หากหนาวนัก ขอเอารัก วางไว้เป็นทุน
ขอเกิดมา เป็นผ้าอุ่น
เกิดเป็นหมอนหนุน สำหรับนาง
อยากเกิดมาเป็น สีแดง
แต้มแต่งสองริมฝีปากคุณ
อยากเกิดเป็นแป้งหอมกรุ่น
ลูบไล้เนื้ออุ่น สองปราง
อยากเกิดเป็นสร้อยห้อยคอไว้
อยากเป็นดอกไม้ที่ทัดหู
อยากอยู่ร่วมหอ ไม่ห่าง
จะขอเป็นแหวนสวมก้อย
เป็นกำไรสวมใส่มือน้อย
เกิดเป็นรอยรับบาทของนาง
อยากแนบเนื้อ ขอเป็นเสื้อสวมใส่สรรพางค์
ขอเกิดเป็นหมอนข้าง
เพื่อนางนวลน้อง ได้กอดนอน... |
|
| |
| |
| ว.ค รอรัก |
| ไก่ พรรณนิภา |
อีกหน่อย เธอก็จะลืมฉัน
วันนั้น ฉันพูดกับเธอไว้
เธอเถียง ว่าเป็นไปไม่ได้
และจะไม่
ลืมฉันเมื่อเรียน วค
ก่อนจาก เธอรับปากแน่นัก
ความรัก ฉันจึงไม่ย่อท้อ
ฉันนี้ ไม่มีเงินเรียนต่อ
ฉันจึงรอ เธอจบ มศวมา
ฉันเป็นเพียงครูบ้านนอก
มือเปื้อนชอล์ค
เป็นครูไร้ปริญญา
สอนเด็กตามดอยตามป่า
ฉันอุตส่าห์ รอเธอเป็นคู่ชีวี
แต่ข่าว เธอก็กรอกในหู
ฉันรู้ เธอได้กับเศรษฐี
ฉันช้ำ น้ำตารินไหลปรี่
ฟ้าเปลี่ยนสี
มือที่จับชอล์คเย็นชา
ฉันเป็นเพียงครูบ้านนอก
มือเปื้อนชอล์ค
เป็นครูไร้ปริญญา
สอนเด็กตามดอยตามป่า
ฉันอุตส่าห์ รอเธอเป็นคู่ชีวี
แต่ข่าว เธอก็กรอกในหู
ฉันรู้ เธอได้กับเศรษฐี
ฉันช้ำ น้ำตารินไหลปรี่
ฟ้าเปลี่ยนสี
มือที่จับชอล์คเย็นชา... |
|
| |
| ส่วนเกิน |
| ดาวใจ ไพจิตร |
มองดาวเดือนที่ลอยล้นเกลื่อน นภา
ลมโบกพริ้วโปรยมา ใจผวาลอยเลื่อน
ระทม ระทวย ระทึกฤทัย ไร้เพื่อน
ใจนึกอยากเป็นเดือน
มีดาวล้อมเกลื่อน รอบกาย
มองดู ตัวเราแสนจะว่างเปล่าเดียวดาย
น่าอาย ขวย เขิน
ป่านนี้เขานอน ชิดเนื้อนวล ชวนเชิญ
แต่เรา ส่วนเกิน เขาคงเมิน ให้คอย
มนต์อันใดมัดใจเราให้ ใฝ่หา
ใจก็รู้ดีว่า นี่แหละหนาปมด้อย
คนมีภรรยาเขาหรือจะมา ได้บ่อย
เราก็เฝ้าแต่คอย ดวงใจละห้อยคอยหา
อา ดูร เดียวดาย เขาคงจะหน่ายไม่มา
หรือว่า ทำเมิน
เมื่อยาม นิทราหอมภรรยา คุณเพลิน
ปล่อยให้ ส่วนเกิน หอมหมอนเพลิน แทนคุณ
มนต์อันใดมัดใจเราให้ ใฝ่หา
ใจก็รู้ดีว่า นี่แหละหนาปมด้อย
คนมีภรรยาเขาหรือจะมา ได้บ่อย
เราก็เฝ้าแต่คอย ดวงใจละห้อยคอยหา
อาดูร เดียวดาย เขาคงจะหน่ายไม่มา
หรือว่า ทำเมิน
เมื่อยาม นิทราหอมภรรยา คุณเพลิน
ปล่อยให้ ส่วนเกิน หอมหมอนเพลิน แทนคุณ... |
|
| |
| ปรัศนีย์หัวใจ |
| ดาวใจ ไพจิตร |
บนความโศกศัลย์ของใจดวงหนึ่ง
เป็นความสุขซึ้งของใจอีกดวง
บนความชอกช้ำฉันน้ำตาร่วง
เป็นความชื่นทรวงสมปองของเธอ
ยุติ ธรรม แล้ว ละ หรือ
คนหัวใจซื่อ ต้องน้ำตาเอ่อ
คนลวงเช่นเธอสำราญเริงร่า
ดินและฟ้า ยัง คุ้ม ครอง
เป็นความผิดไหมที่ใจคิดซื่อ
เป็นความผิดหรือที่คอยสนอง
เป็นความผิดไหมที่ใจทุกห้อง
มอบเป็นเครื่องลองรักเล่นของเธอ
ตอบให้ฉัน รู้ได้ไหม
ว่ารักที่ให้เธอนั้นฉันเซ่อ
ตอบฉันซิเธอขอฟังสักคำ
จะได้จำไว้ สอน ใจ
บนความโศกศัลย์ของใจดวงหนึ่ง
เป็นความสุขซึ้งของใจอีกดวง
บนความชอกช้ำฉันน้ำตาร่วง
เป็นความชื่นทรวงสมปองของเธอ
ยุติ ธรรม แล้ว ละ หรือ
คนหัวใจซื่อ ต้องน้ำตาเอ่อ
คนลวงเช่นเธอสำราญเริงร่า
ดินและฟ้า ยัง คุ้ม ครอง... |
|
| |
| หนึ่งหญิงสองชาย |
| ดาวใจ ไพจิตร |
หนึ่งหญิงสองชาย
ไม่ หมาย ไม่คิดจะเป็น ไป ได้
คงเคราะห์แหละกรรม นำรักเป็นไป
เจอผู้ชายคนใหม่ ทั้งที่เก่า ก็ยังรัก
จะทำฉันใด
ยาก ไซร้ปัญหาหัวใจ แสน หนัก
คนนั้นก็ดี คนนี้ก็รัก ยากเหลือที่จะหัก
คนไหน จากใจของเรา
หาก แม้น ตัดใจเลือก ใครคนหนึ่ง
ทิ้ง คนหนึ่ง ก็คง ต้องเศร้า
เคราะห์ กรรม ทำบาป กับเขา
อกหัก เพราะมือเรา ขยี้ แหลก ราญ
หนึ่งหญิงสองชาย
อาจ คล้ายวันทองลองใจ สา มาน
สวรรค์ท่านรู้ ใครหรือบันดาล
ใจแท้ ไม่ต้องการ
สองชายสิหมาย หญิงเดียว
หาก แม้น ตัดใจเลือก ใครคนหนึ่ง
ทิ้ง คนหนึ่ง ก็คง ต้องเศร้า
เคราะห์ กรรม ทำบาป กับเขา
อกหัก เพราะมือเรา ขยี้ แหลกราญ
หนึ่งหญิงสองชาย
อาจ คล้ายวันทองลองใจ สา มาน
สวรรค์ท่านรู้ ใครหรือบันดาล
ใจแท้ ไม่ต้องการ
สองชายสิหมาย หญิงเดียว... |
|
| |
| นางฟ้าที่ถูกลืม |
| ดาวใจ ไพจิตร |
เธอจำได้ไหม
คนที่ไว้ผมยาวเคลียบ่า
ไว้ผมทรงฟาร่าห์เธอชมว่าทันสมัย
เคยเรียกฉันว่าฟาร่าห์ฟอร์เซทเมืองไทย
เสกสรรถ้อยคำไว้ให้ ยังจำได้ไหมคนดี
เธอเคยเปรียบฉันงามเหมือนจันทร์
ช่างสรรมาอ้าง?
เมื่อสมใจทุกอย่างก็เลยเปลี่ยนทางหน่ายหนี
เธอลืมฉันได้ลืมสิ้นเยื่อใยไมตรี
เมื่อเห็นทีวีทุกที นางฟ้าชาลีปวดใจ
เปิดทีวีครั้งใดหัวใจยิ่งแป้ว
โธ่เอ๋ยเขาลืมเราแล้ว
เหมือนแก้วที่ไร้แววใส
เมื่อเธอดูหนัง ทีวีเรื่องนี้วันใด
อยากรู้เธอคิดหรือไม่ เคยทำใครให้ช้ำอุรา
เธอไปจากฉัน เธอทิ้งฉันไปฝันรักใหม่
ทิ้งฉันนอนร้องไห้ เศร้าใจปวดใจหนักหนา
เมื่อยามฉันส่องกระจกเพื่อดูหน้าตา
ได้เห็นทรงผมทุกครา ยิ่งช้ำอุราทุกที
เปิดทีวีครั้งใดหัวใจยิ่งแป้ว
โธ่เอ๋ยเขาลืมเราแล้ว
เหมือนแก้วที่ไร้แววใส
เมื่อเธอดูหนัง ทีวีเรื่องนี้วันใด
อยากรู้เธอคิดหรือไม่ เคยทำใครให้ช้ำอุรา
เธอไปจากฉัน เธอทิ้งฉันไปฝันรักใหม่
ทิ้งฉันนอนร้องไห้ เศร้าใจปวดใจหนักหนา
เมื่อยามฉันส่องกระจกเพื่อดูหน้าตา
ได้เห็นทรงผมทุกครา ยิ่งช้ำอุราทุกที... |
|
| |
| อุทยานดอกไม้ |
| เพลงเก่า |
ชมผกาจำปาจำปี
กุหลาบราตรี
พะยอมอังกาบทั้งกรรณิการ์
ลำดวนนมแมว
ซ่อนกลิ่นยี่โถชงโคมณฑา
สายหยุดเฟื่องฟ้า
ช-บาและสร้อยทอง
บานบุรียี่สุ่นขจร
ประดู่พุดซ้อน
พลับพลึงหงอนไก่พิกุลควรปอง
งามทานตะวัน
รักเร่กาหลงประยงค์พวงทอง
บานชื่นสุขสอง
พุท-ธชาติสะอาดแซม
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน... |
|
| |
| ขอรักคืน |
| สุนทราภรณ์ รวงทอง ทองลั่นทม |
สุดสวาท ขาด ลม ลอย
โอ้ รัก ยังคงคอย คอยด้วยใจ ร้อน เร่า
ดวง ใจ ดั่งมีไฟ แผด เผา
เขาพราก รักเรา ต้องอับเฉา ร้าว ทรวง
ยาก นัก เหลือที่จะหัก ใจ ความ รัก นี่ไฉน
เกิดกับใคร ก็ หวง
จน ตาย ก็ยังรักแนบ ทรวง
ใจ รัก ใจ หวง ห่วงอาลัยให้รักคืน
ห่วงสวาท ขาด จาก ใจ
ถูก เขา เอาคืนไป หมองหม่นใจ ไร้ ชื่น
ทำ ไมให้มาแล้ว เรียก คืน
มิยั่ง มิยืน ต้องกล้ำกลืน ฝืน ตรม
พรากรักควักใจไปจากทรวง
พรากรักที่หวงเจ็บในทรวงขื่นขม
ทรมาน ด้วยคิดถึงคู่ชม
บุญน้อยไม่สม ต้องตรอมตรมในหัวใจ
ห่วงสวาท ขาด คลาย คลอน
ปวด ร้าว ใจรอนรอน ฉันต้องนอน ร้อง ไห้
เธอ เป็น สุดที่รัก จาก ใจ
แม้ผิดพลั้งไปให้อภัยเสมอมา
โอ้ รักใครทำให้ พราก กัน
จงรู้ว่าฉัน เฝ้าโศกศัลย์ครวญหา
ใจ เดียว ซื่อตรงและบูชา
ยังรักหนักหนา กรุณาขอรักคืน... |
|
| |
| น้อยไปอีกหรือ |
| ศรัณย่า ส่งเสริมสวัสดิ์ |
น้อยไป อีกหรือ ที่ให้
หัวใจ ให้เธอ ทั้งดวง
ทุ่มเท ความหวง และห่วง เรื่อย มา
น้อยไป อีกหรือ ที่ให้
หัวใจ เธอจึง เย็นชา
ไม่มี ความหมาย คืนมา ให้ เลย
บอก บอกกันซักคำ อยาก ให้ทำเท่าไร
ถ้าหาก ว่ามันยังน้อย เกินไป
เท่าไหร่ จะพอให้เธอ
ฉันมี แค่นี้ ที่ให้ ฉันมี เพียง ใจ จริงจัง
ให้เธอ หมดแล้ว ทุกอย่าง ยังไม่พอ
บอก บอกกันซักคำ อยาก ให้ทำเท่าไร
ถ้าหาก ว่ามันยังน้อย เกินไป
เท่าไหร่ จะพอให้เธอ
หมดแรงฝัน หมดแรงหวัง
สุดกำลัง แล้ว ใจ
กี่ความช้ำ ที่รินไหล กลายเป็นหยด น้ำ ตา
ฉันมี แค่นี้ ที่ให้ ฉันมี เพียงใจ จริงจัง
ให้เธอ หมดแล้ว ทุกอย่าง ยังไม่พอ
บอก บอกกันซักคำ อยาก ให้ทำเท่าไร
ถ้าหาก ว่ามันยังน้อย เกินไป
เท่าไหร่ อีกซักเท่าไหร่ ถึง จะพอ... |
|
| |
ขอขอบคุณไทยโพเอมฟอเอฟเวอร์
วันที่ 11 ก.พ. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 7,138 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,145 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,136 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,140 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,160 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,142 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,143 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,148 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,174 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,141 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,183 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,142 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,142 ครั้ง |
เปิดอ่าน 7,141 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,139 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,144 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,143 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,143 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,142 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,143 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡ 
เปิดอ่าน 17,432 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 10,447 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 14,483 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 18,306 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 97,986 ครั้ง |
|
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
