|
Advertisement
❝ ความทรงจำในวัยเด็ก สำหรับพ่อ และครู ❞
อย่างที่ฉันบอกไปในตอนแรกว่า ชีวิตฉันแวดล้อมไปด้วยครู อันเริ่มมาจากพ่อ
อา น้า ลุง น้าสะใภ้ และจวบจนปัจจุบัน ก็มีคนตามรอยพ่อคือ พี่ชายกับน้องสาว
ซึ่งฉันจะเล่าทีหลัง ตอนนี้ขณะนี้ฉันรู้สึกอยากกลับบ้าน อยากไปหาพ่อ
หลายปีแล้วซินะ ตั้งแต่ปี2527 ที่ฉันก้าวออกจากบ้านไปใช้ชีวิตที่ต้องสู้คนเดียว
เอไม่ใช่ซิไม่ได้ถึงกับต้องสู้นักหรอกนะ ประมาณว่าจากที่พร้อมหน้าพร้อมตา
พ่อ แม่ พี่น้องตายาย ชีวิตในวัยเด็กของเราสามพี่น้องไม่ค่อยโลดโผนเหมือน
กับเด็กชาวบ้าน อื่นๆนัก เราเกิดในจังหวัดที่ชื่อไพเราะมากว่านครสวรรค์
และครอบครัวของฉันก็อยู่ในตำบลเล็กห่างจากตัวเมืองออกไป 10 กิโล
แต่มันก็เหมือนบ้านนอก ไม่มีไฟฟ้าใช้
มีแม่น้ำเจ้าพระยาไหลผ่านกว้างสุดหูสุดตาในเวลานั้นเราไม่รู้หรอกว่า
ที่ไหนดีกว่าที่บ้านเรา เราพบว่า บ้านดีที่สุดในแถบนั้นทั้งหมดแล้ว
อย่างน้อยๆก็มีรั้วบ้าน ใช่ค่ะ เมื่อก่อนบ้านอื่นๆเขาจะไม่มีรั้วบ้านค่ะ
จะปลูกต้นกระถินบ้างต้นไม้บ้างเป็นรั้วตามธรรมชาติ
แต่บ้านฉันน่ะเป็นไม้ไผ่นะคะ ล้อมรอบบ้านและบริเวณทั้งหมด ประมาณ 1 ไร่
มีบริเวณมีต้นไม้น้อยใหญ่ร่มรื่นให้พวกเราพี่น้องและเพื่อนๆข้างบ้าน
ที่เรามีไม่มากนัก เพราะเขากลัวพ่อเรา
ถ้าอยากเล่นเราก็ต้องไปเล่นกับเขาเองนอกบ้าน
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหายตัวพ้นสายตาผู้ใหญ่ น้า ตายาย เราสามคนพี่น้อง
ก็เลยคุ้นเคยอยู่กับในบริเวณรั้วบ้านกับหมาที่เลี้ยงไว้ กับวิ่งเล่น ไปตามแต่จะเล่น
ขุดดิน ปีนต้นไม้ ขายข้าวขายของ
พี่ชายฉันเขาก็ชอบเล่นตุ๊กตาไอ้มดแดงยอดมนุษย์ตัวมันจะเป็นสีเขียว แดง ส้ม
ทำจากพาสติก แข็งๆและก็เอาลวดมาพันแขน พันขา เล่นโยนทอยกัน โดยมีเดิมพัน
ก็เป็นเจ้าตัวตุ๊กตา เป็นที่สนุกสนาน และก็จะมีเด็กเพื่อนข้างบ้านมาขอเล่นด้วย
เพราะเขาบอกว่า ตุ๊กตาของพี่ชายฉันและของพวกเราแน่ละของพวกเรา
เพราะฉันก็มีของฉันถุงหนึ่งเหมือนกัน ตุ๊กตาบ้านนี้ดีๆสวยๆ
พวกเขาก็จะมาโยนกินของเราไปทีละหลายๆตัว
เป็นที่น่าเจ็บใจยิ่งนัก จนทีหลังโตมาแล้วนี่เองที่มันทำให้ฉันรู้เคล็ดลับเมื่อสายไปแล้ว
แหมเสียตัวการ์ตูนไอ้มดแดงบ้าง กันดั้มแมนบ้างยอดมนุษย์บ้างให้เด็กข้างบ้าน
มารู้ว่า ที่เขาเอาลวดพันแขนขาเจ้าตัวการ์ตูนพาสติกน่ะก็เพื่อให้มันมีน้ำหนัก
เวลาโยนจะได้กะแม่น
โยนไปทับตัวการ์ตูนคนอื่นๆที่โยนไว้ก่อน และเราก็กินมันมา ทีนี้เด็กคนอื่นๆเขาก็เลือก
ตัวเก่าไม่มีชื่อผอมๆแต่มันมีหลายท่าไง เขาก็จะเอาตัวที่มันกางแขนกางขา พันลวด
มันก็จะสมดุลย์ แต่เราพี่น้องน่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆ เลื่อกตัวใหญ่ท่าสวยๆ และตัวที่มันเป็นพระเอก
เพราะมันชนะไงแต่ทอยทีไร ถูกไอ้ตัวทหารเล็กๆมันกินไปเรียบ นั่นแระค่ะ
ก็สนุกสนานแก้เหงาไปได้อย่างดีเลย แป๊บเดียวก็เย็นแล้ว
เสียงไม้กวาดทางมะพร้าวดังแกร๊กๆๆ ตาของฉันกำลังกวาดลานบ้านเก็บใบไม้ต่างๆ
ที่ลมมันพัดหล่นมายังลานบ้าน เป็นหน้าที่ประจำของตา
และนี่ก็พ่อของฉันนาฬิกาประจำบ้านผ้าขะม้าคาดเอว เดินลงมาละ
เด็กเริ่มตัวแข็ง ค่อยๆย่องหายไปทีละคนสองคนรวมทั้งพวกเราด้วย
ต้องไปทำหน้าที่ค่ะ เก็บรถค่ะ เช็ดรถเก็บค่ะ
แล้วตอนต่อไปจะมาเล่าให้ฟังนะคะ กับการอยู่กับพ่อที่เป็นครู และครูใหญ่ซะด้วยนะ ไม่ใช่ธรรมดา
วันที่ 24 ธ.ค. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 6,406 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,401 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,401 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,403 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,406 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,411 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,408 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,399 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,404 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,409 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,407 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,435 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,415 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,416 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,413 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,400 ครั้ง |
เปิดอ่าน 6,397 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,416 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,408 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,429 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,703 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,403 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,594 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡ 
เปิดอ่าน 26,233 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 1,971 ครั้ง |
เปิดอ่าน 14,766 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 94,176 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 26,589 ครั้ง |
|
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
