ประวัติย่อ:

"นี่แหละ . . .ความเหงา" สำหรับบางคน . . . ที่บอกตัวเองไม่ได้ว่า กำลังสุข หรือ เศร้า กับคำว่า . . . "ความรัก" บางเวลาในชีวิตหนึ่ง . . . โลกกำหนดให้หัวใจรู้จักกับ "ความเหงา" เพื่อที่วันหนึ่ง . . . ความเหงาจะผลักดัน คนสองคนเข้าหากัน เพื่อลดช่องว่างให้กันและกัน สร้างคืนวันที่ดี ๆ ร่วมกัน และเพื่อที่วันหนึ่ง โลกจะแยกให้พวกเขา "จากกัน" . . . ให้ชีวิตวนกลับสู่ "ความเหงา" บางเวลาในชีวิตหนึ่ง . . . โลกกำหนดให้หัวใจรู้จัก "ความเหงา" ด้วยเหตุผลบางอย่าง . . . นั้นคือให้โลกใบนี้ยังคงมีความรัก ดำเนินต่อความเหงา . . . ทำให้หัวใจสองดวงเชื่อมถึงกันด้วยความคิดถึง แม้ในยามที่โลก . . . แยกคนทั้งสองให้ห่างกันไป ไกลแสนไกล . . . ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป . . . ท่ามกลางความโดดเดี่ยว แต่ภายใต้เปลือกตาอันมืดมิด ความทรงจำ จะกลับชัดเจนขึ้นเสมอ ในวันที่ ความเหงาทำให้เราคิดถึง . . . ความรัก . . . คือ อาวุธชนิดหนึ่ง ที่เราหยิบมันมาเเล้วค่อย ๆ กรีดใจของตัวเอง อย่างช้าๆ สุดท้าย . . .ก็มีแต่เราเท่านั้นที่จะเจ็บปวด แค่เพียงลำพังอย่างโดดเดี่ยว ความคิดถึง . . . ได้พาให้ฉันสัมผัสกับความเปลี่ยวเหงา ได้นำพาฉัน ก้าวเข้าสู่โลกแห่งความว่างเปล่า และโดดเดี่ยว ความคิดถึง เศร้า . . . แต่หวาน งดงาม . . . แต่ทุกข์ และเมื่อฉันได้คิดถึงเธอ ขอให้ความคิดถึงของฉัน จงเดินทางไปให้ถึงเธอ ให้เธอได้รับรู้ถึง ความเศร้าที่แสนหวาน  . . . ความงดงามที่เจือรอยทุกข์ และเมื่อนั้น  . . . เธออาจจะมองเห็นฉันได้แย้มยิ้ม อยู่ในหยาดน้ำตา ก็เป็นได้