จาก โพสต์ของ อ.สุทธิพร คล้ายเมืองปัก เห็นว่าดี เลยเก็บมาให้อ่านกันครับ

แม่จ๋า………แม่จ๋า……

….. อะไรล่ะลูก เรียกซะเสียงดังเชียวมีอะไรเหรอ หยองกรอดถามลูกสาว

คืออย่างนี้จ๊ะแม่………….กระจ๋องหรองแหรง ลูกสาวคนสุดท้องรีบบอกแม่
ยังกับว่ากลัวใครจะแย่งพูดอย่างนั้นแหละ

คือวันนี้ชั่วโมงงานบ้าน ครูที่โรงเรียนสอนหนูเกี่ยวกับเรื่อง “การสงวนคุณค่าทางอาหาร” ค่ะแม่

หยองกรอดซึ่งมีวัยถึง ๖๘ ปีแล้ว อดสงสัยที่จะถามลูกไม่ได้ว่ามันอะไรของเอ็งกันนะ ที่ว่าคุณค่าทางอาหารน่ะ

…………………..กระจ๋องหรองแหรง เด็กนักเรียนชั้น ป.๕ ซึ่งอายุ เพิ่งจะเต็ม๑๑ปี เมื่อสัปดาห์ก่อนนี้เอง

…………………..การสงวนคุณค่า คือ……

…..เด็กหญิง ใช้ความพยายามอย่ายิ่งที่จะทำให้แม่ของตนเข้าใจง่ายที่สุด

คือ……..เป็นการทำอาหาร หรือประกอบอาหาร ที่รักษาประโยชน์ของอาหารไว้ให้มากที่สุด ไม่ให้สารอาหารสูญเสียไป ในระหว่างการประกอบหรือปรุงอาหารนั้นๆ

……….คุณแม่วัยชราก็ยังส่ายหน้าและงงๆอยู่

จิ้งหรีด……คุณพ่อของกระจ๋องหรองแหรง ซึ่งนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อย่างสบายใจ ด้วยวัย ๖๘ ปี ซึ่งดูไม่แก่เหมือนแม่เลยสักนิดทั้งๆที่ท่านเป็นครูปลดเกษียณมาแล้วถึง ๘ ปี ก็ตาม เลยชิงพูดขึ้นว่า

….เอาล่ะๆ มาลูกมามาคุยกับพ่อดีกว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ไหนลองเล่า ให้พ่อหน่อยฟังหน่อยซิ

ก็พอดีกันกับที่คุณแม่กลับเข้าครัวเพื่อไปทำอาหารต่อ

คือครูได้สอนหนู ว่า……………การประกอบอาหารหรือการปรุงอาหารนั้นเราควรคำนึงถึงความสะอาด และที่สำคัญ คือนึกถึงเรื่องของคุณค่าอาหารบ้าง อย่านึกถึงเฉพาะแต่ความอร่อย แต่เพียง อย่างเดียว

คุณพ่อถึงกับดีดนิ้วดังเป๊าะ………เออ…ว่าแต่ว่าครูที่สอนเราน่ะชื่ออะไรล่ะลูก

ก็คุณครูสุทธิพร นั่นแหละคะพ่อ………..ใจดีที่หนึ่งเลย

รู้สึกว่าหมู่นี้พ่อจะได้ยินชื่อคุณครูคนนี้ บ่อยเหลือเกินนะ ชักอยากจะเห็นหน้าเสียแล้วสิ……ก่อนที่ลูกสาวจะขยับปากพูดบรรยายสรรคุณอีก คุณพ่อจิ้งหรีดก็เลยถามลูกสาวต่อว่า

……ว่าไงล่ะลูกที่บอกว่าครูสอนเรื่องการสงวนคุณค่าอาหารน่ะมันเป็นยังไง………ไหนลองเล่าให้พ่อฟังให้มันกระจ่างกว่านี้หน่อยซิ………

เด็กหญิงก็เลยเริ่มต้น ครูบอกว่าอาหารคือสิ่งที่เรารับประทานเข้าไปแล้วไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อร่างกาย ในอาหาร แต่ละชนิดจะมีสารอาหารที่ให้คุณค่าต่อร่างกายหลายอย่าง เช่นคาร์โบไฮเดรต โปรตีน ไขมัน เกลือแร่ และวิตามิน และคุณครูยังเล่าให้ฟังอีกว่า เราต้องรู้จักรักษาคุณค่า ของอาหารไม่ให้สูญเสียไประหว่างการปรุงอาหาร หรือไม่ก็ให้เกิด การสูญเสีย น้อยที่สุด……

……แล้วยังไง….คุณพ่อซักยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าลูกสาวของตนพูดอย่างน้ำไหลไฟดับ

เช่นการหุงต้มผักก็ต้องใช้น้ำน้อยไฟแรง ปิดฝาใช้เวลาสั้น ก็จะช่วยรักษาวิตามินให้คงอยู่ การล้างผักก็ต้องล้างก่อนที่จะทำการหั่นหรือตัด ส่วนอาหารประเภทเนื้อ ก็ให้หั่นหรือสับเป็นชิ้น เล็กๆเพื่อที่จะเสียเวลาในการปรุงน้อยที่สุด ทั้งเป็นการประหยัดเวลา และสงวนคุณค่า

คุณพ่อนั่งฟังพลางเอามือลูบคางอย่างใช้ความคิด…และเอ่ยถามลูกสาวว่า

……แล้วยังไงต่อ

กระจ๋องหรองแหรงขยับเข้าไปใกล้คุณพ่ออีกนิด พร้อมกับพูดว่า

…….คืออย่างนี้นะคะ ต่อไปนี้หนูจะเป็นคนรับอาสาทำหน้าที่หุงข้าวทำกับข้าวให้คุณพ่อกับคุณแม่ทานเองดีมั๊ยคะ…… แต่ ไม่ได้หมายความว่าคุณแม่ ทำกับข้าวไม่อร่อยนะคะ………..

ถึงตอนนี้คุณพ่อก็ได้แต่โบกมือไปมา พลางเอ่ยเบาๆว่า

…เอ...ลูกจะทำได้จริงเหรอ……

……..ลูกเสือมีเกียรติเชื่อถือได้ค่ะ

แต่เอ็งมันไม่ใช่ ลูกเสือนี่นา คุณพ่อไม่วายที่จะโต้แย้งลูกสาว เอาเถอะๆ….ว่าแต่ จะเริ่มเมื่อไรล่ะ …

……..พรุ่งนี้ค่ะพ่อ พอดีกับเป็นวันเสาร์หนู จะทำอาหารอร่อยๆและมีคุณค่าให้พ่อกับแม่ทาน เพื่อที่พ่อกับแม่จะได้รับแต่อาหารที่มีประโยชน์ ร่างกายจะได้แข็งแรง มีอายุยืนยาวอยู่เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทรให้กับหนูและพี่ๆไปนานๆ

พูดถึงพี่….กระจ๋องหรองแหรงก็อดที่จะถามพ่อไม่ได้ว่า พี่จ๊กม๊กกับพี่จุ๊กกะดุ๋ยจะมามั๊ยคะวันเสาร์นี้

ไม่หรอกลูก …….พี่เขากำลังเตรียมตัวสอบ ปลายภาคเรียนคงไว้รอปิดเทอม เพราะเหลือเวลาอีกเพียง ๒ สัปดาห์ก็ จะปิดเทอมแล้ว

ถ้าอย่างนั้นไว้พี่กลับมาหนูจะโชว์ฝีมือให้น่าดูเลย

อาหารมื้อแรกของกระจ๋องหรองแหรงคือ………….ไข่เจียวหมูสับ น้ำพริกกะปิ ผักชะอมลวกสีเขียวสด ถั่วฝักยาว หัวปลี ตามด้วยมะเขือเปราะ แกะสลักอย่างสวยงาม และข้าวเหนียวร้อนๆที่โชยกลิ่นหอมกรุ่น………………น่ากินๆ……..

คุณพ่อกับคุณแม่เบิกตาโต อดทึ่งฝีมือลูกสาวไม่ได้

….นี่นะคะ….ไข่เจียวหมูสับนี่หนูบีบมะนาวและเติมน้ำนิดหน่อยทั้งนิ่มทั้งฟูน่ากินเชียวแหละ ผักชะอมลวกสุกก็แช่น้ำเย็นทันทีเขียวเหมือนผักสดเลย ส่วนหัวปลีก็ผ่าแล้ว แช่น้ำมะนาวจะขาวอย่างนี้แหละค่ะแถมด้วยถั่วฝักยาวและมะเขือเปราะกรอบๆ ……

……..คุณพ่อ กับคุณแม่ต้องทานให้เยอะๆนะคะ ที่พิเศษก็คือข้าวเหนียวนึ่งตำรับฮ่องเต้ ไม่ได้แช่ข้าวไว้ตั้งแต่ ๖ โมงเย็นจนถึง ๖ โมงเช้า เหมือนทุกวันนะคะ……

………แล้วเอ็งทำยังไง….ผู้เป็นแม่ถามบ้าง

ก็……..แช่ข้าวในน้ำอุ่นเพียง ๑๕ นาทีแล้วก็นึ่งเลย วิตามินก็ไม่สูญสลายไปกับน้ำ แถมประหยัดเวลาอีกต่างหาก เป็นยังไงคะ……..ฝีมือหนู……

…..เออ……….เออ……… อร่อยทุกอย่างเลย คุณพ่อกล่าวชมพลางเปิบข้าวใส่ปาก

หลังจากรับประทานอาหารอิ่มกันแล้ว คุณพ่อจึงเอ่ย กับลูกสาวว่า.

.………อาทิตย์หน้า พ่อว่าลูกเชิญคุณครูสุทธิพรมากินข้าวบ้านเราบ้างซี ลูกจะได้โชว์ฝีมือการทำอาหาร พ่อก็จะได้ มีเพื่อนคุยแก้เหงาบ้าง………

กระจ๋องหรองแหรงนั่งยิ้มพลางคิดรายการอาหารไว้ในใจ ค่ะพ่อ….พร้อมกับนำสำรับกับข้าวไปเก็บ