Advertisement
❝ ความซื่อสัตย์เริ่มที่ครอบครัวถ้ามีเงินสัก 1 แสนบาท คุณจะสร้างฝันให้เขา......ช่อมฝันให้คุณได้อย่างไร ❞
ณ. วันนี้หากคุณพบเขียว และฉันให้คุณลองเดาช่วงอายุของเขียวดู ฉันเชื่อแน่ว่า คุณต้องเดาว่าเขียวคงมีอายุอย่างมากไม่เกิน 7-8 ปีเหมือนกับใครหลาย ๆคนแน่ แม้แต่ฉันที่พบและรู้จักกับเขียวมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2520 หรือเมื่อกว่า 26 ปีผ่านมาแล้ว ก็ยังคิดเช่นเดียวกับคุณและเช่นเดียวกับหลาย ๆคน
“เขียว...เอาปิ่นโตไปถวายจังหันพระที่วัดหน่อย” เสียงแม่สั่ง
“เขียว...เอาควายไปกินน้ำหรือยัง ถ้ายังรีบไปเดียวควายตายหมด” พี่ชายคนโตถามพร้อมสั่งอย่างเด็ดขาด
“อีเขียว....ซักผ้าให้กูหน่อย” น้องชายคนถัดจากเขียวบอก
“อีเขียว....เอาน้ำมากินหน่อย” น้องชายคนเล็กสุดที่กำลังเล่นหมากเก็บอย่างมีความสุขสั่งให้เขียวปรนนิบัติ
เขียวอยู่กับคุณแม่ พี่ชาย และน้องสองคน ส่วนคุณพ่อเสียชีวิตมานานหลายปีแล้ว ด้วยอุบัติเหตุจากการ
จุดบั้งไฟ เคราะห์ร้ายบั้งไฟที่จุดเพื่อขนฝนตามประเพณีเกิดระเบิดขึ้น
สะเก็ดที่แตกกระจายจากท่อไอเสียของมอเตอร์ไซด์ที่นำมาทำบั้งไฟแสน สะเก็ดนั้นพุ่งทะลุเข้ากลางหัวของคุณพ่อของเขียว สมองกระจุยกระจายตาคาที่ เป็นภาพที่เขียวยังจำติดตา
ด้วยร่างกายที่ไม่สมประกอบ แม้ว่าอายุของเขียวจะปาเข้าถึงกว่าสามทศวรรษ แต่รูปร่างของเขียวหาได้ต่างจากเด็กที่มีอายุเพียง 8 ปีไม่ แม้แต่น้ำหนักยังไม่ถึง20 กิโลกรัมด้วยซ้ำไป
ใช่แล้ว....เขียวเป็นคนพิการ....เขียวเป็นคนแคระ แต่ใครจะรู้สึกถึงความในใจของเขียวบ้าง ไม่ใช่เขียวจะพิการเพียงร่างกายเท่านั้น เขียวต้องพิการทางใจด้วย
เหตุการณ์ที่เขียวเห็นสภาพวันสิ้นใจของคุณพ่อ
ไหนจะต้องคอยฟังคำสั่งให้ทำงานต่าง ๆ นานาจากคุณแม่ที่เห็นเขียวเป็นลูกที่จะต้องรับใช้แม่เท่านั้น
ไหนจะต้องคอยฟังเสียงสั่งการที่ทรงอิทธิพลจากพี่ผู้มองว่าน้องต้องรับใช้พี่
ไหนจะต้องคอยช่วยเหลือน้องอีกสองคนที่เห็นว่าพี่จะต้องเป็นผู้ช่วยเหลือน้องในทุกยาม
หลายครั้ง....นับไม่ถ้วนกว่ายี่สิบปีที่เขียวต้องนั่งร้องให้คนเดียว....เขียวรู้สึกน้อยใจในชะตาชีวิตของตนเองมาตลอด ฟ้าบันดาลหรือพรหมลิขิตให้ชีวิตเขียวต้องเป็นอย่างนี้ เขียวเคยท้อแท้ในชีวิต เขียวเคยคิดที่จะแก้ไขปัญหาของตนเองในสิ่งที่เขียวไม่เคยอยากทำ แต่อยากแก้ปัญหา
เขียวบอกกับฉันว่า......”น้า....น้ารู้จักสถานที่เลี้ยงดูหรือสถานที่สงเคราะห์คนพิการไหม ? หนูอยากไปอยู่ที่นั่น......”
หลายคราวและบ่อยครั้งที่เขียวเปรยกับฉันในลักษณะนี้ เขียวอยากไปอยู่สถานสงเคราะห์คนพิการ เขียวต้องการหนีในบางสิ่งบางอย่างที่เขียวคิดว่า ชีวิตของเขียวเป็นไปในสิ่งที่ทำให้เขียวรู้สึกน้อยใจในวาสนาแห่งชีวิต
“เขียวจะไปอยู่ทำไม....สถานที่สงเคราะห์คนพิการไม่ใช่ที่เขียวจะต้องใฝ่ฝันที่จะไปอยู่เลย เขียวต้องอยู่ที่บ้านของเขียว บ้านที่มีแม่ มีพี่ มีน้อง....แม้ว่าในบางครั้งการสั่งให้เขียวทำงาน
จะโถมถั่งมายังเขียวดังกับว่าเขียวเป็นเครื่องยนต์กลไกลก็ตาม แต่เขียวต้องยอมรับกับความ
เป็นจริงในชีวิตที่ต้องปากกัดตีนถีบต่อสู้กับความยากลำบากของครอบครัวที่ไร้หางเสือ....”
ฉันพยายามบอกเขียวอย่างนี้
บ่ายกว่า ๆของฤดูแห่งการทำนา เขียวนั่งเหม่อลอย ทอดสายตาไปยังทุ่งนาอันกว้างใหญ่ไพศาล
เขียวมองออกไปยังที่ไร้จุดหมายปลายทาง
“น้า...น้าพาหนูไปส่งสถานเลี้ยงคนพิการหน่อยน้า....”
ฉันคงไม่นำเขียวไปที่นั่น แต่ฉันอยากหาเงินสักก้อนมาสร้างอาชีพให้เขียวได้ทำที่บ้าน บ้านที่มีแม่ มีพี่ มีน้อง และมีความหมายในชีวิต ฉันจะสร้างฝันให้เขียวอย่างนี้ มันเป็นความรู้สึก
ที่ฉันอยากจะทำจริง ๆ ฉันว่าเขียวทำได้ ทำได้อย่างมีความสุขแน่นอน
ฉันมีความรู้สึกอย่างนี้จริง ๆ
วันที่ 9 ธ.ค. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 6,400 ครั้ง เปิดอ่าน 6,407 ครั้ง เปิดอ่าน 6,401 ครั้ง เปิดอ่าน 6,405 ครั้ง เปิดอ่าน 6,408 ครั้ง เปิดอ่าน 6,406 ครั้ง เปิดอ่าน 6,401 ครั้ง เปิดอ่าน 6,408 ครั้ง เปิดอ่าน 6,396 ครั้ง เปิดอ่าน 6,423 ครั้ง เปิดอ่าน 6,399 ครั้ง เปิดอ่าน 6,418 ครั้ง เปิดอ่าน 6,463 ครั้ง เปิดอ่าน 6,411 ครั้ง เปิดอ่าน 6,417 ครั้ง เปิดอ่าน 8,148 ครั้ง
|
เปิดอ่าน 6,388 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,470 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,422 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,439 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,437 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,462 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,407 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡
เปิดอ่าน 13,230 ครั้ง |
เปิดอ่าน 105,875 ครั้ง |
เปิดอ่าน 12,295 ครั้ง |
เปิดอ่าน 6,568 ครั้ง |
เปิดอ่าน 9,451 ครั้ง |
|
|