มีสุข...ช่วงไหน?
วิเวกวาด หวาดกลัว ในหลายสิ่ง
ความเป็นจริง อิงกราย คล้ายสหาย
โรคาเดิน เพลินร่า มาเรียงราย
ให้เจ็บตาย ฉายชัด มัดกมล
สายตาหม่น ลนเหงา เศร้าเป็นช่วง
เหมือนคนลวง ล่อหลอก ไร้เหตุผล
ระทมจม ตรมตวง หวงกังวล
อยู่กับรอย สับสน วนเวิ้งวาร
นิราศเลย เปรยปวด อวดเย้ยหน้า
หลักศรัทธา เบนบ่าย หน่ายเสกสาน
ยากเข้าสู่ ลู่ทาง ที่เบิกบาน
จำจมนาน ลานสร้อย ร้อยโปรยปราย
พ้นมิพ้น โรคา ช่างเรื่องใหญ่
ใจเต็มไข้ แวะวาง ครางโศกส่าย
ต้องคอนแบก แลกใบ้ ใส่ระคาย
จ่อมวุ่นวาย ย้ายย้อน นอนระแวง
โรคที่เห็น ใช่ชัด ให้รู้ท่า
เรื่องรักษา จึงยาก เน้นตำแหน่ง
เหมือนคนลวง บอกรัก มักปรับแปลง
ยากรู้แจ้ง ในจิต พิศทางใด
เห็นโรค.คน แจ่มชัด คิดบ้างไหม
เรื่องหมองไหม้ มีมาก ถากไกลใกล้
ถ้าระแวง แบ่งโปรย โรยร่ำไป
มีช่วงไหน สุขครื้น รื่นอุรา..