Forgotten
หนักหนากว่าความเบื่อ คือ ความเศร้า
หนักหนากว่าความเศร้า คือ ชีวิตไร้สุข
หนักหนากว่าชีวิตไร้สุข คือ การป่วยไข้
หนักหนากว่าการป่วยไข้ คือ การถูกทอดทิ้ง
หนักหนากว่าการถูกทอดทิ้ง คือ การต้องอยู่อย่างโดดเดี่วในโลกนี้
หนักหนากว่าการต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกนี้ คือ การพลัดพราก
หนักหนากว่าการพลัดพราก คือ การตาย
หนักหนากว่าการตาย คือ การถูกลืม
ใช่แล้วนี่แหละคือ Forgotten อันแสนน่าเศร้าใจ หากเราอยากจะเป็นที่จดจำของใครบางคนอันเป็นที่รัก แต่ใครจะทำทุกอย่างได้สำเร็จเล่า อยากเป็นที่จดจำจึงเอาใจคนมากไป แล้วยังต้องสูญเสียตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย ในขณะเดียวกันหากเราตามใจตัวเองมากไปเราก็จะไม่เหลือใครเลย
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
