เรื่องกษัตริย์ยอดกตัญญูเรื่องของในหลวง (ตอนที่ 2)
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
(คงเคยมีหลายคน ที่ได้อ่านข้อความนี้แล้ว และคิดว่ามีอีกหลายคน
ที่ยังไม่เคยได้อ่านเก็บมาฝาก ให้รู้ ให้เป็นตัวอย่าง ครับผม)
คัดลอกมาจาก หนังสือ เรื่อง หยุด ความชั่วที่ไล่ล่าตัวคุณ
ของ พ.อ.(พิเศษ) ทองคำ
กษัตริย์ยอดกตัญญู
ลูกๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันแล้วว่า ความหวังของแม่ ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ ......
(หวังที่ 1 นำเสนอ....ในตอนที่ 1 นะครับ...เรื่องกษัตริย์ยอดกตัญญู)
หวังที่ 2.
ยามป่วยไข้...หวังเจ้า...เฝ้ารักษา
ดูว่าในหลวง ทำกับแม่ ยังไง...?
สมเด็จย่า...ประชวร อยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช...
ในหลวงไปเยี่ยม...ตอนไหนครับ...?
ไปเยี่ยมตอน ตี 1 ตี 2 ตี 4 เศษๆ...จึงเสด็จกลับ...
ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง...
แม่...พอเห็นลูกมาเยี่ยม...ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว...
ทีมแพทย์ ที่รักษาสมเด็จย่า...
เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาประทับ
ก็ต้องฟิต...ตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอด
ว่า...จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม...?
จะปรับปรุงการรักษายังไง...ให้ดีขึ้น...
ทำให้สมเด็จย่า...ได้รับการดูแลที่ดีขึ้น...
เห็นภาพไหม...? กลางคืน...ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า...
คืนละหลายชั่วโมง...ไปให้ความอบอุ่นทุกคน
ลองหันมาดูตัวเราเองซิ...
ตอนพ่อแม่ป่วย...โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง
ถามว่า...ตอนนี้...อาการเป็นยังไง...?
พ่อแม่...ยังไม่ทันตอบเลย
ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไป แล้ว...
โผล่หน้าไปให้เห็น...พอแค่เป็นมารยาท...แล้วก็ กลับ..
เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนพระคุณท่าน...น่าอายไหม...?
ในหลวง...เสด็จไปประทบกับแม่...
ตอนแม่ป่วย...ไปทุกวัน...ไปให้ความอบอุ่น...
ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง...นี่คือ...สิ่งที่ในหลวงทำ
คราวหนึ่ง...ในหลวงป่วย...สมเด็จย่า...ก็ป่วย...
ไปอยู่ศิริราช...ด้วยกัน...อยู่คนละมุมตึก...
ตอนเช้า...ในหลวงเปิดประตู...แอ๊ด...ออกมา...
พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่า...ออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี
ในหลวง...พอเห็นแม่...รีบออกจากห้อง...มาแย่งพยาบาลเข็นรถ
มหาดเล็ก...กราบทูลว่า
ไม่เป็นไร...ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว
ในหลวงมีรับสั่งว่า...แม่ของเรา...
ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น...เราเข็นเองได้...
นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน...เป็นกษัตริย์...ยังมาเดินเข็นรถให้แม่
ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่...ป้อนยาให้แม่
ให้ความอบอุ่นแก่แม่...เลี้ยงหัวใจแม่...
ยอกเยี่ยมจริงๆ...เห็นภาพนี้แล้ว...ซาบซึ้ง...
มาตามดูต่อ...
หวังที่ 3.
เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา...
หวังลูกช่วย...ปิดตา...เมื่อสิ้นใจ...
วันนั้น...ในหลวง...เฝ้าสมเด็จย่า
อยู่จนถึงตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน...
จับมือแม่...กอดแม่...ปรนนิบัติแม่...
จนกระทั่ง..”แม่หลับ...” จึงเสด็จกลับ..
พอไปถึงวัง...
เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า...สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์...
ในหลวง...รีบเสด็จกลับไป...ศิริราช...
เห็นสมเด็จย่า...นอนหลับตาอยู่บนเตียง...
ในหลวงทำยังไงครับ...?
ในหลวงตรงเข้าไป...คุกเข่า...
กราบลงที่หน้าอกแม่...
พระพักตร์ในหลวง...ตรงกับหัวใจแม่...
“ขอหอมหัวใจแม่...เป็นครั้งสุดท้าย...”
ซบหน้านิ่ง...อยู่นาน...
แล้วค่อยๆ ...เงยพระพักตร์ขึ้น...
น้ำพระเนตรไหลนอง...
ต่อไปนี้...จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว...
เอามือ...กุมมือแม่ไว้ มือนิ่ม ๆ ...ที่ไกว
เปลนี้แหละ ที่ปั้นลูก...จนได้เป็น กษัตริย์...
เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง...
ชีวิตลูก...แม่ปั้น...
มองเห็นหวี...ปักอยู่ที่ผสมแม่...
ในหลวงจับหวี...ค่อยๆ หวีผมให้แม่...หวี...หวี...หวี...
หวี...ให้แม่สวยที่สุด...
แต่งตัวให้แม่...ให้แม่สวยที่สุด...
ในวันสุดท้ายของแม่...
เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์ที่สุด...
เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู...
หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว...
กษัตริย์...ยอดกตัญญู
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
(ขอขอบคุณที่มาที่ไปครับ)
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
