อย่าไว้ใจคนใช้

              ข้อเท็จจริงได้ความว่า ...ผู้เสียหายได้มีกิจธุรต้องเดินทางไปต่างจังหวัด จึงได้มอบกุญแจให้คนงานช่วยดูบ้านพัก ในระหว่างนั้นจำเลย ได้เข้าทำความสะอาดบ้านและห้องนอน  และผู้เสียหายได้ลืมเงินไว้บนหัวเตียงและทรัพย์สินมีค่าอื่น ๆ ได้แก่แหวนทับทิมล้อมเพชร ๑ วง สร้อยคอทองคำหนัก ๕ บาท ๑ เส้นและเงินสดจำนวน ๒๐,๐๐๐ บาท รวมเป็นราคาทรัพย์ทั้งสิ้น จำนวน ๙๕,๐๐๐ บาท และ จำเลยได้ลักเอาทรัพย์ดังกล่าวไป

        ศาลกฎีกาเห็นว่า...การที่ผู้เสียหายมอบกุญแจห้องนอนให้จำเลยช่วยดูแลบ้าน ในระหว่างเดินทางไปต่างจังหวัด เท่ากับอนุญาตให้จำเลยเข้าไปในบ้านอันเป็นเคหสถานแล้ว เมื่อจำเลยได้ลักเอาทรัพย์ของผู้เสียหายไป การกระทำของจำเลยจึงไม่อาจเป็นความผิดฐานลักทรัพย์ในเคหสถานตาม ป.อาญา ม.๓๓๕(๘)  ซึ่งต้องเป็นการเข้าไปโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเจ้าของบ้าน หรือ ผู้ครอบครองเคหสถานนั้น(ฎ.๒๖๒๐/๒๕๕๒)