คำภาษาอาหรับ

คำภาษาอาหรับในภาษาไทย  เช่น

    กะลาสี                   จาก  “เคาะลาศี”  มลายูใช้  คลาสี  (Khelasi)

   กะไหล่                  จาก  Gil-ai  ทมิฬ  (Kalayi)

   กั้นหยั่น                 มีดปลายแหลมสองคม  (Khanjar)  เปอร์เซียใช้รูปเดียวกัน

   การบูร                    อาหรับใช้  Kafu  หรือ  Kaphu  แล้วอังกฤษใช้  Camphor  ยาที่มี

                                  กำเนิดในจีน  ญี่ปุ่นและไต้หวั่น  “การบูร”  จึงจะน่ามาจาก  Kapur 

                                  ของมลายูมากกว่า  Kafu  ของอาหรับ  เพราะพ่อค้าอาหรับอาจได้ 

                                   Kafu  ไปจาก  Kabur  ของมลายูก็ได้

    โกหร่าน                จากคำ  Koran  หรือมหากรุอาน  (พระคัมภีร์  ศาสนาอิสลาม)

    ขันที                       คำอาหรับ  “เคาะสี)

    ปัตหล่า                  อาหรับ  “บัดละฮู”  ผ้าไหมที่ปักยกเงินแล่งทองแล่ง

    ฝิ่น                          อาหรับ  Afyun  (อัฟยูน)  ชาวอินเดียออกเสียงเพี้ยนเป็นอะฟิน  แล้ว

                                    ไทยใช้ฝิ่น

    ระยำ                       จาก  Rajam  (เรอะยัม)  มลายูรับจากอาหรับ

    สลาม                     คำอวยพร  มลายูใช้  Salam

    หญ้าฝรั่น               อาหรับ  Zafaran  อังกฤษ  Saffron

    อักเสบ                   อาหรับ  Azab

    อัตลัด                     ผ้าต่วน  มาจาก  อัฏลัส  (Ztlas)

    อำพัน                     อาหรับ  Ambar,  มลายูใช้อำพันเช่น