ความตั้งใจในการให้นักเรียนได้สร้างบล็อกเพื่อสร้างสรรค์งานเขียน และความคิดผ่านตัวอักษร/รูปภาพซึ่งต้องอาศัยการเตรียมการหลาย ๆ อย่างก่อนจะนำมาอัพโหลดข้อมูลสู่สายตาชุมชนคนออนไลน์ มีมาตั้งแต่ปีการศึกษา 2551 แต่ด้วยเป็นมือใหม่หัดสอนคอมพิวเตอร์ เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างสิ่งที่อยากให้นักเรียนสร้างจึงพลอยหยุดลงไปชั่วคราว คงได้สรรค์สร้างและสอนให้นักเรียนส่งงานวิชาคอมพิวเตอร์ผ่านระบบจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ (E-mail)กระนั้นก็มีชิ้นงานที่ส่งในแต่ละห้องไม่ถึง 50 % ที่บอกเล่า เป็นเรื่องราวของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่จบการศึกษาไป
แต่ในความภูมิใจ ปีแรกของการสอนคอมพิวเตอร์ ประสบผลสำเร็จมีผลงานของนักเรียนผ่านการแข่งขันสู่ระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หนึ่งรายการคือ การสืบค้นข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต ช่วงชั้นที่ 2 สุด ๆ ของครูผู้ไม่ได้จบเอกคอมพิวเตอร์ และเพิ่งมาหัดเรียนรู้การพิมพ์งานในคอมฯเมื่อปี 2540 แต่ไม่เคยได้รับมอบหมายให้สอนวิชานี้เลยจวบจน 11 ปีผ่านไป
ปีการศึกษา 2552 สอบเลื่อนชั้นไม่ผ่าน ...ได้รับมอบหมายให้ลงมาสอนคอมพิวเตอร์ ช่วงชั้นที่ 1 (ป.1-3) ยิ่งกว่าจับปู เพราะมีทั้งการจับมือ ลูบหัว ปลอบใจ ดุบ้างบ่อย ๆ จึงทำให้จากที่เป็นคนใจร้อนมาก ถึงมากที่สุด ทุเลาเบาบาง อ่อนลงมาเยอะเมื่อเจอสายตาแป๋วแหวว ของลูกศิษย์ตัวน้อย ๆ
มีหลานชายที่ต้องการปลูกฝังให้เขาได้รู้จัก วิธีการถ่ายทอดความรู้ ความรู้สึก การสังเคราะห์ มาเป็นข้อเขียนผ่านการนำเสนอในรูปของบล็อก และที่เห็นว่าเหมาะกับวัยของเขาจึงสอนให้สมัครสมาชิก ปฏิบัติตามขั้นตอนต่าง ๆ จนมีชิ้นงานเป็นรูปร่างมาหนึ่งชิ้น ที่นี่ค่ะ
หนึ่งข้อเขียนของคนเริ่มเขียน ใช้เวลายาวนาน เพราะกว่าจะหาตัวอักษรแต่ละตัวบนแป้นพิมพ์ได้ ใช้นิ้วชี้สัมผัส...ทั้ง ๆ ที่ เคยสอนให้วางมือในการพิมพ์สัมผัส มาแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล
คงต้องใช้เวลาให้เขาได้เรียนรู้ แล้วจะต่อยอดให้เด็ก ๆ ในโรงเรียนภูมิวิทยา ช่วงชั้นที่ 2 ที่สนใจเขียนความรู้ ประสบการณ์มาเป็นคนแห่งการเรียนรู้ ค้นคว้า หาข้อมูล นำเสนอในรูปแบบบล็อกต่อไป ด้วยตั้งหวังให้เขาก้าวไปในโลกของเทคโนโลยีได้อย่างไม่อายใครในอนาคต เท่านั้นจริง ๆ ค่ะ