กาลเวลา....คร่าชีวิต
..............
อย่าปล่อยให้เวลาล่วงไปเปล่า
อายุเราก็เคลื่อนคลาตามสมัย
รีบเร่งหาประสบการณ์งานตามวัย
หากช้าไปจะเสียสิทธิ์คิดเสียดาย
ยามวัยเด็กเล็กอยู่ดูแบบอย่าง
เดินตามทางผู้ใหญ่ไม่เสียหาย
เสาะแสวงแหล่งความรู้คู่เคียงกาย
คงไม่สายเกินกาลนานเกินควร
วัยแรกรุ่นอย่าวุ่นวายจนหน่ายอก
อย่าผันผกตกกระไดให้ปั่นป่วน
กัลยาณมิตรมีจิตคิดเชิญชวน
อย่าเรรวนรีบทำตามงามที่ตน
วัยระวังตั้งตารอต่อวัยรุ่น
วัยคุกรุ่นครุ่นคิดผลิตผล
ย่างสู่วัยผู้ใหญ่ใจอดทน
เบญจเพสล่วงพ้นให้ยลยอ
วัยสุดท้ายคือวัยทองของชีวิต
เฝ้าดูผลสัมฤทธิ์ที่เพียรก่อ
ให้สมกับที่ตนหวังตั้งตารอ
กี่พอศอกี่ขวบปีที่ยืนยง
ด้วยเพราะเหตุเข้าใจในระบบ
จึงจะพบสบสิ่งดีที่ประสงค์
พร้อมยืนอยู่คู่โลกสวยด้วยอาจอง
แม้เมื่อชีพปลดปลงคงลือนาม
............
ขโณ โว มา อุปจฺจคา
อย่าปล่อยให้เวลาล่วงไป โดยไร้ประโยชน์
ประพันธ์โดย นายหนูเหลี่ยง ชิณแสน
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
