|
Advertisement
พ่อ(แม่)...มีบุญคุณใหญ่หลวง
ข้าพเจ้ามองจากหน้าต่างที่ทำงาน
ภาพที่เห็นคือสนามฟุตบอลโรงเรียน ซึ่งมันคงเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
แต่วันนี้มีความแปลกใหม่เกิดขึ้น ก็คือ มีการปรับพื้นสนามและปลูกหญ้าใหม่
คนงานที่ถูกจ้างมาปรับพื้นปลูกหญ้า ที่สนามทำงานอย่างแข็งขัน
ข้าพเจ้ามองไปที่คนเหล่านั้น แดดแรงขึ้นทุกทีๆๆ ตอนบ่ายยิ่งร้อนมาก
คนงานขุดดินพลิกฟื้นเพื่อปลูกหญ้า บางคนปาดเหงื่อที่หยดย้อยลงมา
แล้วก็ก้มลงขุดดินต่อไป ท่ามกลางแสงแดดร้อน ท่ามกลางหยาดเหงือ
เพื่อแลกกับรายได้วันละ 150 บาท
เหลียวมามองห้องเรียนของนักเรียน นักเรียนพากันซื้อเสื้อวอร์มใหม่เพื่อ
เป็นอนุสรณ์สำหรับรุ่นการศึกษา ตัวหนึ่งเกือบหกร้อย พากันอวดเสื้อใหม่
ภาพในมุมกลับกัน คนงานซึ่งเป็นคุณพ่อคุณแม่สำหรับเด็กหลายคนกำลัง
ก้มหน้าขุดดินท่ามกลางแสงแดดแรงกล้า หยาดเหงือหยดรดหน้า ไม่มีสิทธิ์
ได้พัก จนกว่าจะถึงเวลาพัก เพื่อแลกกับเงิน 150 บาทต่อวัน
มองดูนักเรียนใช้โทรศัพท์มือถือราคาหมื่นกว่าบาท คุยกับเพื่อนและต่างอวดกัน
ว่าของใครจะแพงและทันสมัยมากกว่ากัน ต่างดูคลิปวิดีโอที่ถูกส่งมาจากไหนไม่ทราบ มองแล้วเหลียวมองภาพขุดดินปรับสนามหญ้าของคนงาน มันเป็นมุมกลับกันมาก กลับกันแบบหน้ามือเป็นหลังมือ ชนิดฟ้ากับดิน
มองดูนักเรียนอีกครั้ง ก่อนจะเลิกโรงเรียน นักเรียนหญิงคว้ากระจก แป้ง หวี มา
จัดการให้ตัวเองสวยงามตอนจะกลับบ้าน นักเรียนชายก็กระเซ้าเย้าหยอกกันเล่น
ในห้องเรียน มองไปที่สนามแสงแดดเวลาใกล้บ่ายสี่โมง แรงมาก คนงานที่ปรับพื้นสนามต่างคน ต่างก็ก้มหน้าขุดดินอยู่อย่างนี้น ทำงานไปพร้อมหยาดเหงือไป บางคนมองไปที่ นักเรียนที่พากันเดินกลับบ้าน ใจจะนึกอย่างไรไม่ทราบ แต่ก็คงมองภาพเหมือน ลูกตัวเองอยู่ในแถวของนักเรียนที่กำลังเดินกลับบ้าน
คงมีอยู่สักคนที่ภูมิใจมากเหลือเกินที่ลูกตัวเองเป็นหนึ่งในแถวนักเรียนที่กำลัง
เดินกลับบ้าน ภูมิใจที่จะได้นำเงินรายได้ส่วนหนึ่งที่เหลือเก็บไว้ให้ลูกน้อยได้ใช้
หยาดเหงื่อของคนงานเหล่านั้น ล้วนเป็นหยาดเหงื่อแรงงานของคุณพ่อคุณแม่
ที่อดทนทำงานทุกอย่างเพื่อให้ลูกของตัวมีความสุข ไม่ต้องทนทุกข์แบบตัวเอง
อดทนกินเหงือ อดทนที่จะทนความร้อน อดทนที่จะใช้แรงกาย เพื่อแลกกับเงิน
เพียงน้อยนิดเพื่อให้ลูกได้สบายไม่ต้องทุกข์ทรมานในอนาคตเหมือนกับตัวเอง
ข้าพเจ้าเคยชี้ให้นักเรียนดูภาพคนงานเหล่านั้น ชี้จิตสำนึกว่าคุณพ่อคุณแม่ลำบาก
มากมายอย่างไร แต่ไม่มีใครสนใจมองผ่านเลยไปเหมือนมองกระจกที่ทะลุผ่าน
ไม่มีใครสนใจความทุกข์ยากแสนเข็ญของคนที่รักตัวเอง
- อยากบอกเหลือเกิน ว่าถ้าวันใดขาดคุณพ่อคุณแม่ไปแล้วอะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตตัวเอง
- อยากบอกเหลือเกิน ว่าภาพที่ได้เห็นเป็นภาพจริง ไม่ใช่ภาพนิยาย เป็นภาพที่บ่งบอก ถึงความทุกข์ยากแสนเข็ญของผู้ที่ไดชื่อว่าพ่อแม่ ของนักเรียนหลายๆ คน
ข้าพเจ้าเห็นแล้ว นึกเปรียบเทียบดูแล้วน้ำตาซึมบอกไม่ถูก ทำไมลูกถึงไม่ให้ความสนใจความทุกข์ยากของพ่อแม่บ้างนะ.....
__________________
*********************************
ขอบคุณ...หนึ่งในความรู้สึก จากความสำนึก ของ....วิหคราตรี แห่งบ้านมหาดอทคอม
ต่อยอด....โดยครูหนู...ครับ ต่างกับความรู้สึกของพี่ครูหรือใกล้เคียง..ไหม..?ครับ
วันที่ 24 มิ.ย. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 7,138 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,158 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,144 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,136 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,144 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,137 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,138 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,147 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,157 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,149 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,144 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,142 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,145 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,155 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,135 ครั้ง |
เปิดอ่าน 7,142 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,158 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,388 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,143 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,146 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,138 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,143 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡ 
เปิดอ่าน 11,842 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 20,784 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 12,259 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 15,587 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 21,422 ครั้ง |
|
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
