|
Advertisement
ย้อนกลับไปนึกถึง..."วัยที่เพื่อนๆ..เป็นเด็กชั้นประถมกันครับ.."(จำกันได้มั๊ย..ไม่รู้..?)
และอีกอย่าง...
เรามาดู..สำนวนภาษาเขียนในรูปแบบ.."ร้อยกรอง"..สวยๆร่วมกัน..
เผื่อจะ..ลดอุณหภูมิทางความคิด..อันร้อนแรงของเพื่อนๆบางท่าน..ได้บ้าง..!
• • กำเนิดสุดสาคร
เมื่อพระอภัยมณีได้นางเงือกแล้ว..
โถ! ...หม้อข้าวยังไม่ทันดำ....ก็จำต้องพรากจากกันไป..
เพราะบังเอิญนางสุวรรณมาลี..
ธิดาพระเจ้ากรุงผลึก....ได้ล่องเรือตามหาดวงแก้วในฝัน..
จนมาถึงเกาะแก้วพิสดาร ...
พระอภัยมณีและสินสมุทร...จึงขอโดยสารเรือกลับไปด้วย...
๏ จะกล่าวถึงเงือกน้อยกลอยสวาท ซึ่งรองบาทพระอภัยไกลสถาน
อยู่วลวังหลังเกาะแก้วพิสดาร ประมาณกาลสิบเดือนไม่เคลื่อนคลา ๚
๏ ให้เจ็บครรภ์ปั่นป่วนจวนจะคลอด ระทวยทอดลงกับแท่นที่แผ่นผา
จะแลเหลียวเปลี่ยวใจไนยนา ไม่เห็นหน้าผู้ใดที่ไหนเลย ๚
หมายเหตุ : ตัวสะกดต่างๆ คัดลอกมาจากต้นฉบับของสุนทรภู่ ดังนั้นบางคำอาจต่างไปจากปัจจุบัน
เช่นคำว่า “ไนยนา” สมัยนี้เขียนว่า “นัยนา” ก็ร่วมสองร้อยปีแล้วนะครับ วิวัฒนาการของภาษาก็เปลี่ยนไปบ้าง
จากนั้นนางเงือก..ก็คลอดบุตรชายมาหนึ่งคน..
ชื่อว่า “สุดสาคร” ...มีม้า “นิลมังกร” เป็นม้าคู่ใจ..
สุดสาครได้เล่าเรียนวิชาต่างๆ..
จากพระโยคีจนเก่ง..
ถูกใจพระโยคี..จึงได้มอบไม้เท้ากายสิทธิ์ให้ ..
พอสามขวบก็มาลาแม่..
เพื่อไปตามหาพระอภัยมณีผู้เป็นพ่อ..
นางเงือกก็แสนห่วงใยแต่ก็จำยอม..
๏ เคยกินนมชมชื่นระรื่นรส พ่อจะอดนมหมองลอองสี
ทั้งย่อมเยาว์เบาความได้สามปี เล็กเท่านี้จะไปกระไรเลย ๚
ลืมบอกไปว่า...สุดสาครนั้นได้บรรพชาเป็นมุนีน้อย..
เมื่อลาแม่แล้ว...ก็ออกเดินทางไปตามหาพ่อ...
และแล้วก็มาพบกับชีเปลือย..."ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์"..
หลอกเอาวิชา...และหลอกให้นั่งภาวนาบนปากเหว..
พอเผลอ...ก็ถูกถีบตกเหวจนสลบไสล..
แล้วเอา...ม้านิลมังกรและไม้เท้ากายสิทธิ์หนีไป..
เมื่อฟื้นขึ้นมาก็ร้องไห้โฮ...
นึกถึงพระเจ้าตา...ให้มาช่วยหนูด้วย..!
" ฮือๆ หนูคิดถึงแม่ .. แง้! "
๏ โอ้เจ้าตาอาจารย์ของหลานเอ๋ย พระองค์เคยค่ำเช้าเฝ้าสั่งสอน
มาครั้งนี้ชีวาตม์แทบขาดรอน พระอาจารย์มารดรไม่เห็นใจ
เมื่อต่อตีผีดิบสักสิบโกฏิ พระมาโปรดหลานรักไม่ตักไษย
โอ้ครั้งนี้มิรู้ด้วยอยู่ไกล ไม่มีใครบอกเล่าพระเจ้าตา ๚
ม้ามังกรหนีชีเปลือยมาได้..
ก็กลับมาหาสุดสาคร..
แล้วก็ช่วยแหกปากร้อง ..จ๊าก! เอ๊ย! ฮี้ๆๆๆๆ..
เพื่อให้คนมาช่วย..
ทั้งคนทั้งม้าร้องจนป่าลั่น ......!
๏ บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นจนบนบรรพต
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันสิ้นสุดฦกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลิพันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน ๚
แค้นนี้ต้องชำระ !
สุดสาครเข้าไปตามหา..ชีเปลือยที่เมืองการเวก..
ไปแย่งไม้เท้าคืนมาได้ ..
เฒ่าชีเปลือย..ตกใจกระโดดผลุงหนีไป..
ชาวเมืองวิ่งตามกันอลหม่าน..
เสียงดังเข้าไปในวัง ..
กษัตริย์เมืองการเวกออกมาเจอสุดสาคร..
ในชุดมุนีน้อย..ก็รู้สึกรักใคร่เอ็นดูยิ่ง จึงตรัสถามว่า ...
๏ เป็นพงศ์เผ่าท้าวพระยาหรือพาณิช กะจิริดรู้ศรัทธาจะหาไหน
พระมุนีมีนามกรใด ธุระไรจึงจะมาถึงธานี ๚
๏ พระหน่อไทได้ฟังรับสั่งถาม จึงตอบความตามจริตกิจฤๅษี
อาตมาอายุได้สามปี พระชนนีชื่อมัจฉาวิลาวรรณ์ ๚
อืมมม์ .... เพิ่งรู้เหมือนกันว่านางเงือกชื่อเพราะซะด้วย!..
สุดสาครก็เลยเล่าเรื่อง...ชีเปลือยไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์ให้ฟัง..
หลังจากนั้น..ก็ตามจับตัวมาไต่สวน..
กว่าจะจับได้ก็เหนื่อยนัก..
“พวกข้าเฝ้าเข้ากลุ้มรุมกันฉุด แกดิ้นหลุดแพลงพลิกเข้าจิกหัว”
เมื่อโดนจับได้..แล้วแทนที่จะรับสารภาพ..
เฒ่าเจ้าเล่ห์กับทำปากแข็ง ..แถมยังกวนโอ๊ยอีก..!
๏ ฝ่ายชีเปลือยเหนื่อยอ่อนลงนอนนิ่ง ครั้นรับจริงกลัวจะสั่งให้สังหาร
แกล้งบิดเบือนเหมือนเป็นไข้ไม่ให้การ ทำสะท้านเทิ้มเทิ้มระเริ้มริก
เขาเตือนตีสีข้างผางถนัด ทำจุกอัดอั้นใจไม่กระดิก
เขาจี้จิ้มทิ่มพุงสดุ้งพลิก หัวเราะริกรื้อกลับนั่งหลับตา ๚
พระเจ้ากรุงการเวกจึงสั่งให้นำไป..ผ่าอก..!
แต่สุดสาคร ก็สงสาร.. “จึงทัดทานทูลท้าวเจ้ากรุงศรี” ..
เมื่อสุดสาคร..ร้องขอชีวิตเจ้าชีเปลือย..
เจ้าเฒ่าเจ้าเล่ห์นั่น..จึงรอดตายอย่างหวุดหวิด!!!..
พระเจ้ากรุงการเวก..มีธิดาน้อยองค์หนึ่ง..
ชื่อว่า เสาวคนธ์ ..แต่ไม่มีโอรส..
จึงโปรดสุดสาครนัก..
ทั้งกษัตริย์และมเหสี..ได้เรียก...พระธิดาเสาวคนธ์..
ให้มารู้จักสุดสาคร ...ให้เป็นพี่เป็นน้องกัน ...
๏ พระตรัสพลางทางเรียกธิดาราช มาร่วมอาสน์เนาวรัตน์แล้วตรัสสอน
ให้อัญชลีพี่ยาสุดสาคร นางโอนอ่อนอภิวันท์จำนรรจา
พี่จ๋าพี่พระแกลตุ๊กแกร้อง ทำบ่วงคล้องมันเสียทีเถิดพี่จ๋า
กุมารอุ้มจุมพิตพระธิดา แล้วว่าอย่ากลัวตุ๊กแกเลยแม่น้อง
ฉันจะตีที่หลังให้ดังผลุง น้องสดุ้งสรวลสันต์กันทั้งสอง
น่าสงสารมารดรกรประคอง อุ้มให้สองทรามเชยเสวยนม
สุดสาครนอนทับพระเพลาซ้าย แล้วดื่มสายโลหิตสนิทสนม
จนอิ่มหนำฉ่ำชื่นรื่นอารมณ์ นางจูบเกล้าเผ้าผมเฝ้าชมเชย ๚
ชีวิตในวัยเด็กของสุดสาครก็น่ารักอย่างนี้แหละ..
มีขึ้นมีลง แต่ก็วาสนาดี .... "เพราะมีเมตตาธรรม"..
ที่นางสุวรรณมาลี.....ล่องเรือมาจนถึงเกาะแก้วพิสดารนั้น..
เพราะนางเป็นคู่หมั้นของอุศเรน..เจ้ากรุงลังกา..
แต่นางไม่สนใจ..
ตอนหลังอุศเรน..โดนสินสมุทรฆ่าตาย (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) ..
นางลเวงน้องสาวอุศเรนจึงแค้นใจ ..ยกทัพมาแก้แค้น ..
แต่เห็นว่า...พระอภัยมณีหล่อ..ก็เลยแย่งซะเลย..
คือแย่งไปจากนางสุวรรณมาลี..ด้วยเสน่ห์ยาแฝด พระอภัยก็สมยอม..
ครั้นถึงรุ่นลูกเป็นวัยรุ่น..
สุดสาครไปตามหาพ่อ..
นางละเวงก็เลยแนะลูกสาว..ให้ทำกิจกรรมที่แม่ถนัดคือจับผ้ชาย*** คงจำกันได้นะว่า...นางผีเสื้อสมุทรนั้นตายตอนไหน..?
ตอนพระอภัยฯ อยู่บนเกาะแก้วพิสดารนั้น....นางผีเสื้อมารบกวนไม่ได้..
เพราะเกรงอิทธิฤทธิ์ของพระโยคี..
แต่เมื่อพระอภัยโดยสารสำเภาของนางสุวรรณมาลี..ออกมาจากเกาะแล้ว..
แม่ผีเสื้อก็โผล่มา ..
แล้วท้ายที่สุด...ก็ตายเพราะเสียงปี่ของพระอภัยฯ..
ด้วยเพลง The End of The World รึเปล่าก็ไม่รู้นะ..
ระหว่างที่พระอภัยและสินสมุทร..กำลังติดหญิงอยู่ในกรุงลงกา เอ๊ย กรุงลังกานั้น..
นางสุวรรณมาลี พร้อมด้วยสุดสาคร เสาวคนธ์ (ธิดาเจ้าเมืองการเวก) ..
และหัสไชย (น้องชายเสาวคนธ์ ซึ่งเกิดทีหลังที่เจ้าเมืองการเวกชุบเลี้ยงสุดสาคร)..
ทั้งหมดนี้.....ก็ได้ยกทัพไปบุกเมืองลังกา..ของนางลเวงวัณฬาราช เพื่อจะชิงตัวพระอภัยฯ ..
สุดสาครและหัสไชย (น้องชาย)..
ก็ได้อาสานางสุวรรณมาลี.....เข้าไปดูพระอภัยในวังของนางลเวง.
นางลเวงแสร้งทำยินดี..เตรียมต้อนรับสุดสาครและอนุชา..
แล้วก็แอบยุลูกสาว..ให้เผด็จศึกสุดสาครให้ได้..
แต่นางสุลาลีวัน ลูกสาวนางลเวง..
ไม่มีประสบการณ์..ก็เลยทำอิดออดอิดเอื้อนกระมิดกระเมี้ยน..!
๏ ด้วยไม่เคยเลยหม่อมฉันประทานโทษ อย่ากริ้วโกรธกึ่งตรึกนึกไฉน
นางฟังคำร่ำปลอบให้ชอบใจ กลัวทำไมมีผัวอย่ากลัวเลย
ไม่ลำบากยากเย็นเป็นแต่เขา เข้าคลึงเคล้าต้องถูกดอกลูกเอ๋ย
ชื่นอะไรนั้นไม่รื่นเหมือนชื่นเชย กลัวจะเคยเสียหนักอีกอย่าหลีกตัว ๚
จากนั้นก็ปลุกเสกเลขยันต์กันขนานใหญ่..
แล้วก็อาบน้ำ..แต่งองค์ทรงเครื่อง..ออกไปต้อนรับสุดสาคร..
สุดสาครถึงจะรุ่นหนุ่มแล้ว..
แต่ก็ยังเป็นนักพรตรูปงาม..
สวมใส่หนังเสือเป็นอาภรณ์ดังเดิม..
๏ สุดสาครค้อนเคืองชำเลืองพิศ ระรื่นฤทธิ์รสสุคนธ์ด้วยมนต์ขลัง
ให้เสียวซาบปลาบปลื้มจนลืมชัง เห็นเปล่งปลั่งพรั่งพร้อมลม่อมลไม ๚
เมื่อรู้ว่า..สุดสาครต้องมนต์หลงเสน่ห์ตนแล้ว..
เมื่อได้โอกาส..นางสุลาลีวันจึงให้..สุดสาครปลดเครื่องนักพรต..
เพื่อมาถือเพศฝรั่ง..เมืองลังกาดูบ้าง..
“จึงว่าพี่นี้ไม่ขัดหัทยา อยากเป็นฝาหรั่งเล่นเย็นเย็นใจ”..
ทีนี้แหละ..นางสุลาลีวันก็ทำกระแดะเล่นตัว..
ก็ยิ่งทำให้สุดสาคร ฟืดฟาด! ฟืดฟาด!...
๏ ห้ามเท่าไรไม่ยั้งไม่ฟังห้าม ตามเถิดตามบุญกรรมแกล้งทำเฉย
พระกอดช้อนกรต้องประคองเชย ต่างไม่เคยขามเขินเผอิญเป็น
กระดี้กระดิกพลิกเพลี่ยงเบือนเบี่ยงบิด เหมือนเรือติดตมตื้นจะขืนเข็น
แต่สาวหนุ่มชุ่มชื่นระรื่นเย็น บังเกิดเป็นอัศจรรย์ไม่ทันรู้
ด้วยรวดเร็วเปลวไฟประไลยราค เหมือนขึ้นปากนกหินดินใส่หู
พอลั่นฉับสับไกก็ไฟพรู เสียงฟุบฟู่ฟุ้งฟูมดังตูมตึง
ต่างละเลิงเชิงชมภิรมย์รื่น อันรสอื่นหรือจะเปรียบประเทียบถึง
นางเมียยั่วผัวเย้าเฝ้าเคล้าคลึง จนเหนื่อยจึงเคลิ้มหลับระงับไป ๚
โถ! ... สุดสาครจะมา “รบทัพจับศึก” กลับมาโดน “ล้มทับจับสึก” ซะแล้ว..
จนกระทั่งพระฤๅษีจากเกาะแก้วพิสดาร
มาเทศนาโปรดทัพทั้งสองให้เลิกแล้วต่อกัน
จึงสงบศึกปรองดองกันได้
โดยนางลเวงได้เชิญนางสุวรรณมาลีและทัพกษัตริย์ทั้งหมดเข้าเมือง
นอกจากนี้นางลเวงยังยอมให้นางเสาวคนธ์ขุดโคตรเพชรในระหว่างชมสวนอีกด้วย
ต่อมานางเสาวคนธ์..
ที่เคยเล่นตุ๊กแกที่พระแกล(หน้าต่าง)กับสุดสาครในวัยเด็ก..
ก็งอนเช้งหนีกลับไป ..
สุดสาครรู้เข้า..ก็ชวนหัสไชย(อนุชาเสาวคนธ์)..
ติดตามนางเสาวคนธ์..ไปง้องอนอย่างกระชั้นชิด
แต่ก็ไม่เป็นผล..
จึงได้แต่พร่ำรำพึงเป็นบทกลอน..
ที่คุ้นหูและโดนใจคนหนุ่มในกลุ่มแห้วมาทุกยุคสมัยว่า ....
“จะเรียนร่ำทำอะไรไม่ลำบาก .... ให้ยอดยากอย่างเดียวเกี้ยวผู้หญิง”
แต่ถ้าเนื้อคู่แล้วย่อมไม่แคล้วคู่กัน..
หนีได้ก็หนีไป ..หนีอย่างไรก็ไม่พ้น..
เสาวคนธ์เดินหน้าต่อไป..หลายบทหลายตอน..
ทั้งแปลงกายเป็นฤๅษี...จนกระทั่งไปตีได้เมืองวาหุโลม..
แต่สุดสาคร...ก็ตามไปพบจนได้ ..แล้วก็ได้สุขสมอารมณ์หมาย..
๏ ฝ่ายนารีพี่เลี้ยงแว่วเสียงตรัส กลับสงัดเงียบระงับหรือหลับไหล
ค่อยแหวกม่านคลานแลอยู่แต่ไกล เห็นเนาในแท่นทองทั้งสององค์
นึกเอะใจใครหนอนอนคลอเคล้า พลางเคียงเข้าพินิจพิศวง
สังเกตจำสำคัญได้มั่นคง รู้ว่าองค์เชษฐาสุดสาคร ๚
ครับ! เรื่องสุดสาครก็ขอจบลงเพียงตรงนี้ ..
แต่ก็ขอสรุปเรื่องพระอภัยมณีลงไปด้วยเลยว่า..
ตอนจบนั้นพระอภัยมณีไปบวชเป็นฤๅษี..
โดยมีนางสุวรรณมาลีและนางลเวงตามไปบวชเป็นชีด้วย..
ส่วนศรีสุวรรณอนุชาของพระอภัยมณี..ก็กลับไป..
ครองเมืองรมจักร..ของนางเกษราผู้เป็นมเหสี..
๏ สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึก ได้ปราบศึกสืบวงศ์เหล่าพงศา
สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา ครองลังกาผาสุกสนุกสบาย ๚
(ปล.ทุกตัวอักษรที่เพื่อนได้อ่าน..
มีผู้ได้ร้อยเรียงไว้อยู่แล้ว..
ผู้โพล็ท..ทำหน้าที่เพียงแค่..
มาจัดตำแหน่งวรรคตอนของอักษรใหม่
..
เพื่อให้..ง่ายต่อการอ่าน
|
| เครดิต thodsagun .......ขอบคุณเจ้าของบทความ ครูติ๋ว |
วันที่ 21 มิ.ย. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 7,150 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,140 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,134 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,144 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,142 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,139 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,140 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,140 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,154 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,141 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,138 ครั้ง
เปิดอ่าน 7,138 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,140 ครั้ง 
เปิดอ่าน 7,134 ครั้ง |
เปิดอ่าน 7,142 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 7,145 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,137 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,145 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,140 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,145 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 7,141 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡ 
เปิดอ่าน 5,227 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 176,398 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 41,903 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 16,301 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 79,343 ครั้ง |
|
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
