"คำอธิษฐาน ๑๐ ประการที่กรรมการตัดสินให้ได้รางวัลที่ ๑" "

ได้รับอีเมล์มาจาก narongsak.com

นำมาเสนอพวกเรา ถ้าจะอธิษฐาน

ลองพิจารณาคำอธิษฐานที่ได้รางวัลที่ ๑ นี้

คณะกรรมการมีมติเป็นเอกฉันท์ตัดสินให้ข้อเขียนของผู้นั้น

แต่ก็ไม่สามารถทราบได้ว่าผู้นั้นเป็นใคร เพราะมิได้ให้ชื่อ

ที่อยู่กำกับไว้ด้วย

ความปรารถนา หรือ คำอธิษฐานรวม ๑๐ ประการ

ของข้าพเจ้านี้ ข้าพเจ้าตั้งไว้เพื่อเป็นแนวทางเตือนใจ

หรือสั่งสอนตัวเอง เพราะปรากฏว่าตัวข้าพเจ้าเองยังมี

ข้อบกพร่อง ซึ่งจะต้องว่ากล่าวตักเตือนคอยตำหนิตัวเองเสมอ

ข้าพเจ้าจึงคิดว่าถ้าได้วางแนวสอนตัวเองขึ้นไว้เช่นนี้

เมื่อประพฤติผิดพลาดก็อาจระลึกได้ หรือ มีหลักเตือนตน

ได้ง่ายกว่าการที่จะนึกว่าข้าพเจ้าดีพร้อมแล้ว หรือ

เป็นบุคคลที่สมบูรณ์แล้ว ซึ่งนับเป็นความประมาทหรือ

ลืมตัวอย่างยิ่งข้อเขียนที่แสดงถึงความปรารถนา

คำอธิษฐาน ๑๐ ประการนั้น มีดังต่อไปนี้

๑. ขออย่าให้ข้าพเจ้าเป็นคนคิดจะได้ดีอะไรอย่างลอย ๆ

นั่งนอนคอยแต่โชควาสนา โดยไม่ลงมือทำความดี หรือ

ไม่เพียรพยายาม สร้างความเจริญก้าวหน้าให้แก่ตน

ถ้าข้าพเจ้าจะได้ดีอะไรก็ขอให้ได้เพราะทำได้ทำความดี

อย่างสมเหตุผลเถิด

๒. ขออย่าให้ข้าพเจ้าเป็นคนลืมตนดูหมิ่นเหยียดหยามใคร ๆ

ซึ่งอาจด้อยกว่าในทางตำแหน่ง ฐานะการเงิน หรือในทางวิชาความรู้

ขอให้ข้าพเจ้ามีความเห็นอกเห็นใจคนอื่น ให้เกียรติแก่เขา

ตามความเหมาะสมในการติดต่อเกี่ยวข้องกันเถิด

อย่าแสดงอาการข่มขู่เยาะเย้ยใครๆ

ด้วยประการใดๆเลย ก็ขอให้มีความอ่อนโยน

นุ่มนวล สุภาพเรียบร้อยเถิด

๓. ถ้าใครพลาดพลั้งลงในการครองชีวิตหรือ

ต้องประสบความทุกข์ ความเดือดร้อนเพราะ

เหตุใดๆก็ตาม ขออย่าให้ข้าพเจ้าเหยียบย่ำ

ซ้ำเติมคนเหล่านั้น แต่จงมีความกรุณาหา

ทางช่วยเขาลุกขึ้น ช่วยผ่อนคลายความทุกข์

ร้อนแก่เขาเท่าที่จะสามารถทำได้

๔. ใครก็ตามที่มีความรู้ความสามารถขึ้นมา

เท่าเทียมหรือเกือบเท่าเทียมข้าพเจ้าก็ดี

มีความรู้ความสามารถหรือมีผลงานอันปรากฏดีเด่น

สูงส่งอย่างน่านิยมยกย่องยิ่งกว่าข้าพเจ้า

ขออย่าให้ข้าพเจ้ารู้สึกริษยาหรือกังวลใจใน

ความเจริญของผู้นั้นเลยแม้แต่น้อย

ข้อให้ข้าพเจ้าพลอยยินดีในความดี ความรู้

ความสามารถของบุคคลเหล่านั้นด้วยใจจริง

ช่วยส่งเสริมสนับสนุนและให้กำลังใจแก่คนเหล่านั้น

อันเข้าลักษณะการมีมุทิตาจิตในพระพุทธศาสนา

ซึ่งตรงกันข้ามกับความริษยา ขออย่าให้เป็นอย่างบางคน

ที่เกรงนักหนาว่าคนอื่นจะดีเท่าเทียมหรือดียิ่งกว่าตน

คอยหาทางพูดจาติเตียน ใส่ไคล้ให้คนทั้งหลายเห็นว่า

ผู้นั้นยังบกพร่องอย่างนั้นอย่างนี้

ขอให้ข้าพเจ้ามีน้ำใจสะอาด พูดส่งเสริมยกย่องผู้อื่น

ที่ควรยกย่องเถิด

๕. ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้มีน้ำใจเข็มแข็งอดทน

อย่าเป็นคนขี้บ่น ในเมื่อมีความยากลำบากอะไรเกิดขึ้น

ขอให้มีกำลังใจต่อสู้กับความยากลำบากนั้น ๆ

โดยไม่ต้องอ้อนวอนให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วย

ขออย่าเป็นคนอ่อนแอเหลียวหาที่พึ่ง เพราะ

ไม่รู้จักทำตนให้เป็นที่พึ่งของตนเลย

ขออย่าให้ข้าพเจ้าเป็นคนชอบได้อภิสิทธิ์ คือ

สิทธิเหนือคนอื่น เช่น ไปตรวจที่โรงพยาบาล

ก็ขอให้พอใจนั่งคอยตามลำดับ อย่าวุ่นวายจะ

เข้าตรวจก่อน ทั้งที่ตนไปถึงทีหลัง ในการสอบแข่งขัน

เพื่อคัดเลือกใด ๆ ขออย่าให้ข้าพเจ้าคิดหาวิธีลัดหรือ

วิธีทุจริตใดๆ รวมทั้งขออย่าได้วิ่งเต้นเข้าหาคนนั้นคนนี้

เพื่อให้เขาช่วยให้ได้ผลดีกว่าคนอื่น ทั้งๆที่ข้าพเจ้าอาจ

มีคะแนนสู้คนอื่นไม่ได้เถิด

๖. ข้าพเจ้าทำงานที่ใด ขออย่าให้ข้าพเจ้าคิดเอาเปรียบ

หรือคิดเอาแต่ได้ในทางส่วนตัว เช่น เถลไถลไม่ทำงาน

รีบเลิกงานก่อนกำหนดเวลา ขอจงมีความขยันหมั่นเพียร

พอใจในการทำงานให้ได้ผลดี ด้วยความตั้งใจและเต็มใจ

เพื่อประโยชน์ของตนเอง ฉะนั้นเถิด อันเนื่องมาแต่ความ

ไม่คิดเอาเปรียบในข้อนี้ ถ้าข้าพเจ้าบังเอิญก้ำเกินข้าวของ

ของที่ทำงานไปในทางส่วนตัวได้บ้าง เช่น

กระดาษ ซอง หรือ เครื่องใช้ใด ๆ ขอให้ข้าพเจ้าระลึก

อยู่เสมอว่าเป็นหนี้อยู่ และพยายามใช้หนี้คืนด้วยการซื้อใช้

หรือทำงานให้มากกว่าที่กำหนด เพื่อเป็นการชดเชยความ

ก้ำเกินนั้น ข้อนี้รวมทั้ง ขอให้ข้าพเจ้าอย่าเอาเปรียบชาติ

บ้านเมือง เช่น ในเรื่องการเสียภาษีอากร ถ้ารู้ว่ายังเสีย

น้อยไปกว่าที่ควร หรือตามที่กฎหมายกำหนดไว้

ขอให้ข้าพเจ้ามีความตั้งใจที่จะชดใช้แก่ชาติบ้านเมือง

อยู่เสมอ เมื่อมีโอกาสตอบแทนเมื่อไร ขอให้รีบตอบแทน

โดยทันที เช่น ในรูปแห่งการบริจาคบำรุงโรงพยาบาล

บำรุงการศึกษาหรือบริจาคเพื่อสาธารณะประโยชน์อื่น ๆ

แบบบริจาคให้มากกว่าที่รู้สึกว่ายังเป็นหนี้ชาติบ้านเมือง

อยู่เสมอและในข้อนี้ขอให้ข้าพเจ้าปฏิบัติแม้ต่อเอกชนใด ๆ

ขออย่าให้ข้าพเจ้าคิดเอาเปรียบหรือโกงใครเลยแม้แต่น้อย

แม้แต่จะซื้อของ ถ้าเขาถอนเงินเกินมา ก็ขอให้ข้าพเจ้า

ยินดีคืนให้เขากลับไปเถิด อย่ายินดีว่ามีลาภ เพราะเขา

ทอนเงินเกินมาให้เลย

๗. ขออย่าให้ข้าพเจ้ามักใหญ่ใฝ่สูง อยากมีหน้ามีตา

อยากมีอำนาจ อยากเป็นใหญ่เป็นโต ขอให้ข้าพเจ้าใฝ่สงบ

มีความเป็นอยู่อย่างง่าย ๆ ไม่ต้องเดือดร้อนในเรื่องการ

แข่งดีกับใคร ๆ ทั้งนี้เพราะข้าพเจ้าพอจะเดาได้ว่า

ความมักใหญ่ใฝ่สูง ความหยากมีหน้ามีตา ความอยากมี

อำนาจ และอยากเป็นใหญ่เป็นโตนั้น มันเผาให้เร่าร้อน

ยิ่งต้องแข่งดีกับใคร ๆ ด้วยก็ยิ่งทำให้เกิดความคิดริษยา

คิดให้ร้ายคู่แข่งขัน ถ้าอยู่อย่างใฝ่สงบมีความเป็นอยู่

อย่างง่าย ๆ ก็จะเย็นอกเย็นใจ ไม่ต้องนอนก่ายหน้าผาก

ถอนใจเพราะเกรงคู่แข่งจะชนะ ไม่ต้องทอดถอนใจเพราะ

ไม่สมหวัง ขอให้ข้าพเจ้ามีความเข้าใจซาบซึ้งใน

พระพุทธภาษิตว่า \"ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์

ละความชนะความแพ้เสียได้ ย่อมอยู่เป็นสุข\" ดังนี้เถิด

แต่ทั้งนี้มิได้หมายความว่า เมื่อใฝ่สงบแล้ว ข้าพเจ้า

จะต้องอยู่อย่างเกียจคร้านไม่สร้างความเจริญทั้งทาง

โลกและทางธรรม ข้าพเจ้าทราบดีว่าพระพุทธศาสนามิ

ได้สอนให้คนเกียจคร้านงอมืองอเท้า แต่สอนให้มี

ความบากบั่นก้าวหน้าในทางที่ดีไม่ว่าทางโลกหรือ

ทางธรรม และความบากบั่นก้าวหน้าดังกล่าวนั้น

ไม่จำเป็นต้องผูกพันอยู่กับความทะยานอยาก หรือ

ความมักใหญ่ใฝ่สูงใด ๆ คงทำงานไปตามหน้าที่ให้

ดีที่สุด ผลดีก็จะเกิดตามมาเอง

๘. ขอให้ข้าพเจ้าหมั่นปลูกฝั่งความรู้สึกมีเมตตาปรารถนา

ดีต่อผู้อื่น และมีกรุณาคิดจะช่วยให้ผู้อื่นพ้นทุกข์

ซึ่งพระพุทธเจ้าแนะนำให้ปูพื้นจิตใจด้วยเมตตากรุณา

ดังกล่าวนี้อยู่เสมอ จนกระทั่งไม่รู้สึกว่ามีใครเป็นศัตรูที่

จะต้องคิดกำจัดตัดรอนเข้าให้ถึงความพินาศ ใครไม่ดี

ใครทำชั่วทำผิดขอให้เขาคิดได้กลับตัวได้เสียเถิด

อย่าทำผิดทำชั่วอีกเลย ถ้ายังขืนทำต่อไปก็เป็นเรื่อง

ที่ช่วยไม่ได้ เขาจะต้องรับผลแห่งกรรมชั่วของเขาเอง

เราไม่ต้องคิดแช่งชักให้เขาพินาศ เขาก็จะต้องถึงความ

พินาศของเขาอยู่แล้ว จะต้องแช่งให้ใจเราเดือดร้อนทำไม

ขอให้ความเมตตาคิดจะให้เป็นสุข และกรุณาคิดจะช่วย

ให้พ้นทุกข์ซึ่งข้าพเจ้าปลูกฝังขึ้นในจิตใจนั้น จงอย่าเป็น

ไปในวงแคบและวงจำกัด ขอจงเป็นไปทั้งในมนุษย์และ

สัตว์ทุกประเภท รวมทั้งสัตว์ดิรัจฉานด้วย เพราะไม่ว่า

มนุษย์หรือสัตว์เหล่านั้น ต่างก็รักสุขเกลียดทุกข์ รู้จัก

รักตนเองปรารถนาดีต่อตนเองด้วยดันทั้งสิ้น

๙. ขอให้ข้าพเจ้าอย่าเป็นคนโกรธง่าย ต่างว่า

จะโกรธบ้าง ก็ขอให้มีสติรู้ตัวโดยเร็วว่ากำลังโกรธ

จะได้สอนใจตนเองให้บรรเทาความโกรธลง หรือ

ถ้าห้ามใจให้โกรธไม่ได้ ก็ขออย่าให้ถึงกับคิด

ประทุษร้ายผู้อื่น หรือคิดอยากให้เขาถึงความพินาศ

ซึ่งนับเป็นมโนทุจริตเลย ขอจงสามารถควบคุมจิตใจ

ให้เป็นปรกติได้โดยรวดเร็ว เมื่อมีความไม่พอใจหรือ

ความโกรธเกิดขึ้นเถิด และเนื่องมาจากความปรารถนา

ข้อนี้ ขอให้ข้าพเจ้าอย่าเป็นคนผูกโกรธ ให้รู้จักให้อภัย

ทำใจให้ปลอดโปร่งจากการผูกอาฆาตจองเวร

ขอให้มีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น โดยรู้จักเปรียบเทียบ

กับตัวข้าพเจ้าเองว่าข้าพเจ้าเองก็อาจทำผิด พูดผิด

คิดผิด หรือ อาจล่วงเกินผู้อื่นได้ ทั้งโดยมีเจตนาและ

ไม่เจตนา ก็ข้าพเจ้าเองยังทำผิดได้ เมื่อผู้อื่นทำอะไร

ผิดพลาดล่วงเกินไปบ้าง ก็จงให้อภัยแก่เขาเสียเถิด

อย่าผูกใจเจ็บหรือเก็บความรู้สึกไม่พอใจนั้นมาขังอยู่

ในจิตใจ ให้เป็นพิษเป็นภัยแก่ตัวเองเลย

๑๐. ขอให้ข้าพเจ้ามีความรู้ความเข้าใจและ

สอนใจตัวเองได้เกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธศาสนา

ทั้งทางโลกและทางธรรม กล่าวคือ พระพุทธศาสนา

สอนให้รู้จักสร้างความเจริญแก่ตนในทางโลก และ

สอนให้ประพฤติปฏิบัติยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น

ให้มีปัญญาเข้าใจปัญหาแห่งชีวิต เพื่อจะได้ไม่

ติดไม่ยึดถือ มีจิตใจเบาสบายอันเป็นความเจริญใน

ทางธรรม ซึ่งรวมความแล้วสอนให้เข้ากับโลกได้ดี

ไม่เป็นภัยอันตรายแก่ใคร ๆ แต่กลับเป็นประโยชน์

แก่สังคมและประเทศชาติ แต่ก็ได้สอนไปในทางธรรม

ให้เข้ากับธรรมได้ดี คือให้รู้จักโลก รู้เท่าโลกและขัดเกลา

นิสัยใจคอให้ดีขึ้นกว่าเดิม เพื่อบรรลุความดับทุกข์

ความพ้นทุกข์ ขอให้ข้าพเจ้ามีความเข้าใจทั้งทางโลก

ทางธรรม และ ปฏิบัติตนให้ถูกต้องได้ทั้งสองทาง

รวมทั้งสามารถหาความสงบใจได้เองปละสามารถ

แนะนำชักชวนเพื่อนร่วมชาติร่วมโลก ให้ได้ประสบ

ความสุขสงบได้ตามสมควรเถิด

ใฝ่ธรรมนำมาใช้และช่วยเผยแพร่
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=samrotri&group=1