ขออยู่เป็นเพื่อนใจ....เพื่อนครู...
………….
สานสายใย ถักร้อย สร้อยอักษร
ด้วยบทกลอน ขับขาน วรรณศิลป์
เป็นทำนองเพลงรักได้ยลยิน
ประโลมจินต์ เจิมใจ ให้เบิกบาน
หยิบกระดาษ วาดลำนำ พร่ำเอ่ยเอื้อน
มายังเพื่อน นักกลอน ป้อนคำหวาน
จำเรียงพจน์ รสถ้อย ร้อยดวงมาน
เป็นสายธาร ลานกวี ที่พักใจ
ขอเป็นมิตร ลำนำกลอน อักษรสาร
ส่งเสียงผ่าน สายลมพริ้ว ปลิวไสว
”ครูบ้านนอก” ช่วยเติมฝัน สัมพันธ์ใจ
โปรดเยื่อใย กับไมตรีที่เชิญชวน
................ขอบคุณครับ
.