เมื่อดอกไผ่บาน

ชีวิตคนเรา ผมเชื่อว่าหลายคนอยู่ได้เพราะความฝัน  ความหวัง และกำลังใจ ในเส้นทางที่เราได้เดิน ในทุกวัน หลายคนมีความสุขกับชีวิตคู่ และอีกหลายคนก็มีความรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตคู่ เช่นกัน    บางคนค้นหาความรักทั้งๆที่รู้ว่าคนนี้ยังไม่ใช่ ก็ยังหลอกตัวเองว่าใช่ ยังมองว่าเขาเป็นคนที่แสนดี แต่พอวันหนึ่งกับความรู้สึกที่รับรู้ได้ด้วยใจ กับคำว่าจริงใจ กลับไม่เคยได้เห็น มันเลยเป็นความหวังที่หวังอย่างลมๆแล้ง จนลืมที่จะมองรอบข้าง ตัวเอง  แต่กับอีกคน ผ่านความเจ็บปวดในเรื่องความรักมามาก พอสมควรมากพอที่จะรับรู้ได้ว่า อะไรคือ จิ รัก อะไรคือจิหรอก การคาดหวังในความรักจึงมีรูปแบบที่อุ่นใจ เมื่อเราคุยด้วยทุกคำ เมื่อเราโทรหาทุกครั้ง แต่ที่สุดแล้ว มนุษย์ทุกคน ต้องการคนที่เข้าใจ อย่างไม่บอกวันหลัง ว่าเรางี่เง่า อย่างไม่บอกวันหลัง ว่าอดทนมานานแล้ว   เมื่อเราได้เจอคนผู้นั้น และมองไปที่ต้นไผ่ เราจะเห็นดอกไผ่บาน และเราจะรู้ว่ารักมันช่างงดงามเหลือเกิน