ตลาดริมแม่น้ำมูลเช้านี้มีคนพลุกพล่าน แต่มีรอยยิ้มของผู้คนอยู่ทุกหนแห่ง อาจจะเป็นเพราะเป็นเมืองบ้านนอก เมืองชายขอบ ที่ไกลมากจากเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพ เวลาที่นี่จึงเดินช้ากว่าที่เมืองใหญ่หลายเมือง ฉันจึงมีเวลามากมายที่จะเดินทอดน่องอยู่กับตัวเองอย่างสงบ
ผู้คน พ่อค้าแม่ค้าที่นี่ยังรู้จักแบ่งปัน หยิบยื่นความสุขให้กันและกันด้วยการพูดคุย ช่วยเหลืออย่างสม่ำเสมอ ร้านค้าและลูกค้ายังรู้จักกัน เมื่อฉันเดินในตลาดแม่ค้าหลายคนถามถึงความเป็นอยู่ ลูกเต้าที่อยู่ห่างไกลเสมอ … การเดินในตลาดจึงทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไปหาเพื่อนทุกครั้งที่ไปถึง และคนเหล่านี้เชื่อมโยงฉันให้ได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ที่เดินในแนวทางเดียวกันเสมอ
โลกที่ฉันเดินจากมา … แม้เป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ ก่อนที่จะกลับไปดังเดิม … เป็นโลกของการแข่งขัน เร่งรีบ ต่อสู้กันแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน ผู้คนส่วนใหญ่ละเลยการให้ มีแต่คนที่ต้องการรับ … เมื่อมาอยู่ในอีกโลกหนึ่งที่ผู้คนให้มากกว่าต้องการจะเป็นผู้รับ โลกที่ทำให้เรารู้สึกร่ำรวยจากภายใน ไม่ดิ้นรน จิตใจสงบสุข ฉันจึงเบิกบานมากมาย และเดินอยู่ในตลาดแห่งนี้ได้ครั้งละนานๆ
ปลาสดๆจากแม่น้ำมูล ที่บางตัวมีขนาดใหญ่มากจากแม่น้ำโขง (ใหญ่แค่ไหน ลองดูเปรียบเทียบกับผลส้มในภาพค่ะ) ... เห็ดพื้นบ้านธรรมชาติหลากชนิด .. บ่งบอกความอุดมสมบูรณ์ และการเป็นอู่ข้าว อู่น้ำของเมืองอุบลฯมาตั้งแต่ครั้งโบราณได้เป็นอย่างดี
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
