เมื่อ...กล้วยห่างกอ...

เมื่อ...กล้วยห่างกอ...

กล้วยแน่นมากนัก เพราะเจ้าของไม่รู้จักรื้อกอ
ทุกปี ถ้าจะให้ดีต้องขุดแยกหน่อ
เพราะถ้ากล้วยห่างกอ มันก็จะยืนต้นให้ผลดี





ลงกล้วยไว้เป็นไม้กินพื้นฐาน ก่อนที่จะมาสร้างบ้านขุดบ่อน้ำ
และอะไรต่อมิอะไรนึกในใจ ไม่มีอะไรกิน ก็กล้วยนี้แหละดีเลิศประเสริฐศรี
ปลูกกล้วยนี้ไม่ใช่เรื่องกล้วย-กล้วย มีเคล็ดเยอะอยู่ วันนั้นเดือนนี้
ข้างขึ้นข้างแรม ลงวันไม่ดี กล้วยก็ไม่มีกล้วย เผลอๆก็ซวย กล้วยตายพรายใบแห้งใบเหี่ยว
แม่บอกย้ำหลายครั้ง แต่ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา สามสี่ปีมาแล้ว ยังไม่เคยรื้อกอกล้วย
จึงต้นใบสวยที่เคยรายมุมรั้วแน่นหนาสี่ทิศ ก็สิ้นชีวิตไปทีละกอๆ
ทั้งที่แทงหน่อกันมาจ้าละหวั่น แต่ก็นั่นแหละ กล้วยเบียดกอ ก็มีแต่รอวันแข่งกันตาย
เถาวัลย์ก็รุ่ยร่ายเต็มไปหมด ไหนจะมดดำชอบมาทำรัง
เย็นวาน กล้าหาญลุยดงกล้วยกอสุดท้าย มดกัดจนแขนขาลายพร้อย
ตัดโค่นต้นเล็กต้นน้อย เหลือแต่ต้นใหญ่เอาไว้ดูใบเย็นตาเท่านั้น
เรื่องจะมีกล้วยหวีใหญ่ให้รับประทานนั้น ฝันหวานไปเถอะ
รอเข้าพรรษา ฝนมาฟ้าฉ่ำ ค่อยนำหน่อใหม่มาลง
เพราะที่เหลือ ดูต้นดูปลีก็รู้ว่าเหลาเหย เต็มทีแล้ว

ที่พร่ำสอนกันมา แบบว่ารวมกันเราอยู่ แยกหมู่ตายเดี่ยว
อะไรเทือกนั้น คงใช้ไม่ได้กับกล้วย แต่ครั้นลองคิดจริงคิดจัง
คนเราบางครั้งบางคนก็ไม่แผกหน่อกล้วยนะเราว่า
ต้องแยกตัวออกจากพวกจากหมู่ มาอยู่โดดเดี่ยวเดียวดายนั่นแหละ
เขาถึงจะแข็งแกร่งเติบโต เพราะธรรมชาติของเขา อาจไม่ใช่ สัตว์รวมฝูง