ยังจำได้ไหม เด็กทุกคน หรือแม้แต่ตัวคุณเองที่เคยผ่านช่วงเวลาในวัยเยาว์ (สำหรับบางคนนานมาแล้ว แต่บางคนก็เหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน) ล้วนช่างฝัน ช่างคิด ช่างจำนรรจา ช่างสร้างสรรค์ ร้องไห้ง่าย เสียใจง่าย แต่ก็ยิ้มและหัวเราะได้ง่าย ๆ พอกัน ถึงวันนี้เวลาทำหน้าที่ของมันเปลี่ยนผ่านนำพามาซึ่งสิ่งใหม่ๆ ในชีวิต ที่เข้ามาพร้อมกับ “วัย” ใหม่ ช่วงชีวิตใหม่ จนเรื่องราวตอนเป็นเด็กกลาย เป็นเพียงความทรงจำที่นอนแน่นิ่งอยู่ก้นบึ้ง วันนี้ ชวนคุณผู้ใหญ่หรือผู้เล็กทั้งหลาย มานั่งย้อนเวลาหาอดีต นั่งคิดถึงของเล่น หรือการละเล่นในอดีตที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นชีวิตจิตใจของคุณ และสิ่งที่คุณเคยเล่นจนติดหนึบมาแล้วนั้น ก็บ่งบอกตัวตนของคุณได้ส่วนหนึ่งเช่นกัน
ดีดลูกแก้ว
พักเที่ยงของทุกวัน หลังรีบรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแบบอิ่มบ้างไม่อิ่มบ้าง เพราะห่วงเล่นเหลือกำลัง และกลัวเวลาพักจะหมด เป็นต้องพุ่งตรงไปที่สนามเด็กเล่น นัดกับแก๊งเพื่อนประถมฯ ไว้ที่หลุม (ลูกแก้ว) เดิม พร้อมเดินไปอย่างมาดมั่นและรีบร้อนด้วยลูกแก้วที่หนักจนกระเป๋ากางเกงตุง “ดีดลูกแก้ว” เด็กผู้ชายมักชอบเล่น แต่ก็มีสาวน้อยแก่นเซี้ยวบางคน ใจถึงท้าดวลดีดลูกแก้วกับเพื่อนผู้ชาย ใครมีกำลังดีดดี ลงหลุมได้สวยงาม แถมโดนลูกของฝ่ายตรงข้าม ก็ได้ลูกแก้วไปครอง 4 ลูก 2 บาท แต่ความดีใจยามได้ลูกแก้วล้นกระเป๋ากลับบ้าน ประหนึ่งได้ถ้วยโอลิมปิกไม่ปานเลย
ถ้าชอบเล่นลูกแก้วมากเหลือเกินตอนเด็ก ๆ แสดงว่าคุณคงเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย กล้าเจ็บตัว ไม่สนหรอกกับของพนันเล็กๆ น้อยๆ หากแต่บรรยากาศกลางหลุมดินที่อุตส่าห์แอบไปขุดไว้หลุมเล็กนั้นๆ ช่างเป็นบรรยากาศที่เย้ายวนใจเสียเหลือ