"ตั๊กแตน" เล่าประสบการณ์สุดหลอนจากห้องนอน

ในบ้านช่องห้องหับของเราเองนี่แหละค่ะ ที่มีภูตผีปีศาจแวดล้อมสิงสู่อยู่เต็มไปหมด ส่วนมากมักจะล่องลอยมาจากที่อื่นๆ มีทั้งใกล้และไกลโพ้น ปรากฏทั้งภาพและเสียงให้ได้ยินอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ถ้าเรามีเครื่องรับ ไม่ว่าวิทยุหรือทีวี รับรองว่าจะได้เห็นและได้ยินเสียงกู่ร้องหลอกหลอนจนขนหัวลุกได้ง่ายๆ

ภูตผีล้วนแต่จำแลงมาแสดงภาพและเสียงมายาให้เราได้เห็นและได้ยินโดยไม่มีวันสิ้นสุด...สิ่งที่น่าสยดสยองก็คือ "เสียง" ค่ะ เป็นมายาการอันน่าสยดสยอง ชวนให้ขนลุกขนพองจนแทบจะเป็นบ้าเป็นหลังในชั่วครู่เดียว!

น่าอิจฉาหลายๆ คนที่โชคดี ไม่รู้ตัวว่าโดนผีหลอกเข้าจังๆ ก็ถือว่าเป็นบุญไปค่ะ

เหมือนบางคนที่เห็นผีแต่ไม่รู้ว่าเป็นผีนั่นแหละค่ะ

ดิฉันเองอยู่ในบ้านที่ทุ่งมหาเมฆนี่เอง มีพ่อแม่พี่น้องที่อบอุ่นดีในตอนกลางวัน แต่เมื่อเลยค่ำไปแล้ว เราก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอน บางทีก็ดูหนังฟังเพลง หรือดูรายการวิเคราะห์ข่าวประจำวัน ก่อนที่จะหลับนอนเอาแรงไว้ต่อสู้กับงานหนักวันต่อไป

คุณพระช่วย! ภูตผีเข้ามาสิงสู่อยู่ในห้องนอนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ เพราะไม่เคยสังเกตมาก่อน แต่แล้วคืนหนึ่งก็มีพลังรุนแรงมากระตุ้น ตักเตือนให้รู้ตัวว่าดิฉันไม่ได้อยู่เพียงผู้เดียวในห้องนอนอีกแล้ว...

จากทีวีปลายเตียงนั่นเองค่ะ!

คืนนั้นดิฉันทำงานที่คั่งค้างจากบริษัทจนเสร็จราวสองยาม เปิดทีวีด้วยความเคยชิน เข้าห้องน้ำทำธุรกิจส่วนตัว ล้างหน้าทาครีมก่อนนอนตามประสาผู้หญิง...แต่แล้วก็ต้องชะงักงันด้วยความเอะใจอะไรบางอย่างที่ดังแว่วๆ มาจากในห้อง

"สวัสดีครับ ท่านผู้ชมและผู้ฟังที่รักครับ คืนนี้เนี่ยนะครับ...ถึงเวลาที่ผมจะมาเสนอข่าวในรอบนี้เนี่ยให้ท่านผู้ชมที่เคารัพรักเนี่ยนะครับ...ได้ฟังนะครับ คืนนี้เนี่ยมีข่าวที่น่าสนใจเนี่ยนะครับ...มากมายนะครับ...อีกทั้งนะครับ...เราจะ...นะครับ...บอกข่าวว่าคืนนี้เนี่ยมีข่าวดีนะครับ...คือว่าข่าวแรกของคืนนี้เนี่ย..."

ดิฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นนะคะ...เอ๊ย! ยากเย็นเฉยๆ เพราะมีอะไรที่สะกิดใจ ชวนให้นึกคุ้นๆ หูอะไรบางอย่างที่เคยได้ยินมาก่อน เพียงแต่ไม่ได้สังเกตเท่านั้นว่ามันคืออะไร? ได้ยินมาตั้งแต่เมื่อไหร่?

เสียงน่าขนลุกขนพองก็พลันดังต่อเนื่องกันไป...

"ข่าวแรกนะครับ เมื่อตอนบ่ายวันนี้เนี่ย....ท่านนายกรัฐมนตรีเนี่ย...ได้ต้อนรับคณะทูตานุทูตเนี่ย...ที่ตึกไทยคู่ฟ้า ในการพบปะในครั้งนี้เนี่ย... บรรยากาศเนี่ย...เต็มไปด้วยมิตรไมตรีนะครับ อีกทั้งนะครับ.... ท่านทูตประเทศหนึ่งเนี่ย...นะครับ...ได้กล่าวยกย่องท่านนายกฯ เนี่ย...นะครับ...ว่าเป็นผู้ที่มีวิชั่น...เอ๊ย! ประทานโทษนะครับ...ไอ้ผมเนี่ย...แหม! มันติดปากเนี่ย...นะครับ...คืออะไรล่ะ? อ้อ! ท่านทูตเนี่ย...ได้ชมวิสัยทัศน์เนี่ย...ของท่านนายกฯ เนี่ย...นะครับ..."

ดิฉันขนลุกเกรียวไปทั้งตัว คว้าผ้าเช็ดตัวเผ่นออกจากห้องน้ำ หัวใจเต้นครึกโครมแทบทะลักออกมานอกอก...รีบกดรีโมตเปลี่ยนช่องชนิดกระหืดกระหอบ

คุณพระคุณเจ้าทรงโปรดด้วยเถอะเจ้าค่ะ!

"...ปัญหาเยาวชนชอบความรุนแรงเนี่ยนะคะ...ทางผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบเนี่ย...จะต้องรีบแก้ไขปัญหาเรื้อรังเหล่านี้เนี่ย...นะคะ...โดยเร็วที่สุดเพราะทุกวันนี้เนี่ย...ปัญหาเด็กยกพวกตีกันเนี่ย...นะคะ...ดูๆ ไปแล้วเนี่ย...ไม่มีใครเนี่ย...ยึดอกมารับผิดชอบปัญหาพวกนี้เนี่ย...นะคะอย่างเป็นรูปธรรม ถ้าจะไปพูดแล้วเนี่ย... เราทำแบบว่า วัวหายล้อมคอกนะคะ...ดิฉันเองเนี่ย...."

คราวนี้ดิฉันถึงกับหนาวสะท้านเหมือนคนไข้หนัก ตะปบปิดรีโมตอย่างขวัญหนีดีฝ่อมือไม้สั่นไปหมด ก่อนจะถอยหลังกรูดไปที่เตียง

"ใครส่งดอกไม้เนี่ยมาให้น้องแจ๋นล่ะคะ? แบบว่า อยากให้นะคะ...บอกแฟนๆ เนี่ยนะคะ...ให้รับรู้นะคะ...แหม! แบบว่าไม่ทราบจริงๆ เนี่ย...ก็ลองเดาได้มั้ยคะ? มีสองคนเองเนี่ย...คือนะคะ...แบบว่าไม่ดุ่มก็โด่งเนี่ย...ต้องเป็นคนใดคนหนึ่งนะคะ...แหม! แบบว่าเดาไม่ถูกเนี่ย...ก็ลองแบบว่าเดาดูนะคะ...คือ...แบบว่าเดาน่ะค่ะ...เรื่องนี้เนี่ย...เดาไม่ยากนะคะ...เนี่ย...."

ดิฉันตะกายขึ้นเตียง ปิดทีวี ชักผ้าห่มคลุมโปง ตัวสั่นเทาด้วยความประหวั่นพรั่นพรึงจนหัวใจเต้นกระหน่ำ...เสียงหลอกหลอนยังดังอ้อยอิ่งอยู่ในห้องไม่จบสิ้น

โอย...แบบว่ากลัวนะคะ! ต่อไปนี้เนี่ยจะไม่ยอมเปิดนะคะ...วิทยุทีวีเนี่ย...แบบว่า กลัวภูตผีนะคะ...เนี่ย...ตามหลอกหลอนแบบว่า...เนี่ย...นะคะ...แบบว่า...จะให้คืนนี้เนี่ย...โอย....

ข้อมูลจาก :