วิธีการเจริญสติแบบเคลื่อนไหวนี้  ผู้ปฏิบัติสามารถสัมผัสกับสติที่เป็นความรู้แจ้งภายในหรือญาณปัญญาได้ไว  เพราะขบวนการฝึกฝนไม่เน้นพิธีกรรม  เน้นการกำหนดรู้ เฝ้าดูทุกข์โดยตรง  แม้การกำหนดรู้ก็ไม่ให้ทำแบบบังคับกดเกร็งเพ่งจ้อง  ไม่เปิดโอกาสให้จิตอยู่กับนิวรณ์หรือเผลอมากจนเกินไป  ที่สำคัญคือไม่จำกัดอิริยาบถในการฝึก  ไม่นิยมนั่งหลับตาเพราะจะทำให้ง่วงง่ายหรือติดสงบจิตหลบไปยึดความสบายแล้วจะไม่เห็นความคิด  หลังจากผ่านการฝึกไปแล้ว ๔ วันนิวรณ์จะจางคลาย  ตัวรู้ที่เป็นสติจะแยกออกจากตัวคิดที่เป็นสังขารได้ค่อนข้างชัดเจน

 สติจะรู้เองโดยที่เราไม่ต้องกำหนดรู้ จิตมีสภาวะสงบแบบจิตตื่นไม่ใช่สงบแบบจิตหลับ  เกิดการชำระจิตที่สั่งสมอารมณ์มาในอดีตที่เกิดเพราะโมหะ  จิตเป็นสัมมาทิฏฐิ  มีตาใน  เข้าใจปัจจุบัน  รู้เท่าทันอารมณ์ปรุงแต่งที่จักเกิดขึ้นในอนาคต  จิตจะเกิดปัญญาปล่อยวางหรือคลายทุกข์ในขั้นที่เรียกได้ว่าเป็นการสำรอกเลยทีเดียว  เพราะตัวรู้มีความเร็วเท่าทันตัวคิดสังขารจึงไม่ถูกปรุงแต่ง  อาการของไตรลักษณ์จะปรากฏชัดมาก  คิดเท่าไรดับได้เท่านั้นเป็นปัจจุบันธรรมจริงๆ  ตัวรู้จะกลายเป็นปัญญาวิราคะธรรมหน่ายต่อความหลงในการสร้างภพชาติในจิต  เข้าใจอุปาทานแล้วเกิดการสลัดตัวเองออกจากอุปาทานนั้นอย่างรุนแรง  จิตจะสว่างแจ่มแจ้ง  มีความผ่องใส  อิสระในวิหารธรรม  คงความเป็นผู้รู้ได้เองโดยธรรมชาติ  ไม่สงสัยในเรื่องราวของชีวิต.