ยามใดที่ผมเห็นท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส มีเมฆขาวราวปุยนุ่นลอยล่องอยู่ทั่วไป ดวงอาทิตย์ส่องแสงจัดจ้าแล้วไซร้ ผมมัก จะนึกถึง "Sea-Sand-Sun" ทะเล-หาดทราย-สายลม-แสงตะวัน ผมตั้งใจไว้เมื่อปีที่แล้วว่าหมดหนาวเมื่อไร จะขอ เที่ยวทะเลให้หนำใจเลยทีเดียว แต่ฤดูหนาวปีที่แล้วก็ดูเหมีอนยาวนานและหนาวจัดกว่าทุกปี แม้กระนั้นผมก็ยังหาทาง ไปเที่ยวทะเลจนได้ เริ่มจากเดือนธันวาคมปีที่แล้วไปเกาะกูด กุมภาพันธ์ปีนี้ไปเกาะช้าง พอถึงสงกรานต์ผมก็แปลน เที่ยวใหญ่อีกครั้ง แต่คราวนี้จะไปที่ไหนดีหนอ ... และแล้ว ในตอนบ่ายวันอาทิตย์หนึ่งของต้นเดือนมีนาคม ผมใช้อินเตอร์เนตจากที่บ้าน วันนั้นผมลองเข้า website ไทย แห่งหนึ่งที่ทำมาสำหรับเรื่องท่องเที่ยวโดยเฉพาะ ทันใดนั้น สายตาผมก็พลันไปกระทบกับข้อความเชิญชวนไปเที่ยว เกาะตะรุเตา เกาะไข่ เกาะหลีเป๊ะ เกาะยาง เกาะหินงาม เกาะอาดัง ในช่วงวันหยุดสงกรานต์ โดยมีรูปของบรรดา webmasters ทั้งหลายที่อยู่ในกลุ่มเดียวกับ website นั้นมาใส่หน้ากาก snorkel พร้อมด้วยคำพูดชักชวนไปดำน้ำกัน เช้าวันรุ่งขึ้นผมโทรไปชวนเพื่อนสมัยเรียนสองสามคน แล้วตัดสินใจสมัครทันที ... "เที่ยวช่วงสงกรานต์" ... หลายคนคงทำหน้าแหยๆ หลายคนคงนึกถึง "คนเป็นล้านไปดำผุด ดำว่าย ดูปะการัง ไปแย่ง กันกิน แย่งกันใช้บนเกาะ" แล้วก็ส่ายหน้าพร้อมทั้งบอกว่าไม่ไป ... ครับ ผมเองก็เคยเจอสภาพนี้มาแล้วเมื่อครั้งไป เกาะสุรินทร์-สิมิลันเมื่อหลายปีก่อนตอนช่วงวันหยุดปีใหม่ สำหรับการเที่ยวคราวนี้ผมก็เตรียมใจไว้เหมือนกันเพราะ ตอนสมัครเขาบอกว่ามีผู้ร่วมทริปประมาณ 70 - 80 คน แต่การไปหนนี้ผมตั้งจุดประสงค์หลักไว้อย่างหนึ่งว่า ไปหา เพื่อนใหม่ครับ ผมอยากรู้จักคนให้กว้างขึ้น หาเพื่อนใหม่ที่ชอบท่องเที่ยวเหมือนกัน ผมบอกตัวเองว่าถ้าอยากไปเที่ยว ส่วนตัวเฉพาะกลุ่มเรากลุ่มเดียว ก็ต้องไปตอนที่มิใช่วันหยุดเทศกาล ... แต่ถ้าอยากรู้จักเพื่อนใหม่เยอะๆละก็ ก็ต้องไป เที่ยวแบบนี้แหละ ... เราเริ่มทริปกันในตอนเย็นของวันพุธที่ 12 เมษายน หลายคนรีบออกมาจากที่ทำงานเพื่อให้มาถึงที่นัดหมายตอนหกโมง เย็น แต่เอาเข้าจริง กว่าจะออกเดินทางได้ก็ปาเข้าไปสองทุ่มแล้ว หมู่เกาะที่เราจะไปจะอยู่ทางใต้สุดของไทยทางฝั่ง ทะเลอันดามัน เราต้องนั่งรถทัวร์ไปขึ้นเรือที่สตูล เช้าวันรุ่งขึ้น เราไปทานมื้อเช้ากันที่ร้านหมูย่างในตรัง จากนั้นก็เดิน ทางต่อไปยังท่าเรือปากบารา จ.สตูล กว่าจะถึงท่าเรือก็ประมาณบ่ายโมง แล้วเราก็ขึ้นเรือต่อไปยังเกาะที่พัก ... อันที่จริงตามกำหนดการที่โฆษณาไว้ใน web นั้น เราจะได้ไปพักที่เกาะหลีเป๊ะคืนหนึ่ง เกาะตะรุเตาอีกคืนหนึ่ง แต่ด้วย ความผิดพลาดทางเทคนิคบางประการทำให้ทัวร์จองที่พักบนเกาะสองเกาะนี้ไม่ได้ พวกเราเลยต้องไปพักบนเกาะ บูโหลนเลแทน (ก็ดีไปอย่างครับ ... เรื่องของผมจะได้ไม่ซ้ำเกาะกับคุณ kcp ไงล่ะครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า) เย็นวันนั้น ซึ่งเป็น วันสงกรานต์พอดี พวกเราก็มาดูพระอาทิตย์ตกที่สวยที่สุดของเกาะบูโหลนเลบนโขดหินใหญ่หน้าอ่าวพังกา แสง อาทิตย์ยามเย็นทาทาบท้องฟ้าเป็นสีทอง สลับเหลืองออกส้ม ลดหลั่นตามระดับสี ชนิดที่ว่าหลายคนที่ดูรูปที่ผมถ่าย กลับมาถึงกับออกปากถามผมว่าใช้ฟิลเตอร์อะไรช่วยในการถ่ายรึเปล่า

	วันรุ่งขึ้นเรียกได้ว่าเป็นวัน"ดำน้ำ"โดยเฉพาะ หลังอาหารเช้าพวกเราก็ขึ้นเรือใหญ่ไปยังหมู่เกาะอาดัง-ราวี ซึ่งเป็นหมู่ เกาะที่อยู่ใต้สุดของไทย เลยจากนี้ไปหน่อยก็จะเป็นเกาะลังกาวีของมาเลเซียแล้วครับ ช่วงเช้าพวกเราไปดำน้ำกันที่ เกาะราวี ปะการังที่นี่สวยมากครับ และมีหลากหลายชนิด โดยเฉพาะปะการังอ่อนสีม่วงพลิ้วไสวไปมาดูงดงามยิ่ง ตก บ่ายเราไปดำน้ำกันต่อที่หมู่เกาะดง ซึ่งอยู่นอกสุดของหมู่เกาะอาดัง-ราวี ที่หมู่เกาะดงนี้จะมีเกาะเล็กๆเกาะหนึ่งมี ลักษณะโดดเด่นกว่าเกาะอื่นๆ คือ บนเกาะมีก้อนหินขนาดใหญ่ 2 ก้อนวางซ้อนกันอยู่ จึงเป็นที่มาของชื่อเกาะว่า "เกาะหินซ้อน"  ที่หมู่เกาะดงนี้มีกระแสน้ำเชี่ยวมาก เวลาลงดำน้ำจึงต้องใช้วิธีเกาะเชือกเอา

หลังจากนั้น เราก็ไปดูก้อนหินที่เกาะหินงาม พอไปถึงก็ช่วยกันเอาน้ำทะเลสาดไปที่ก้อนหินเพื่อให้มันสะท้อนแสง หินที่นี้ กลมมนมากครับ ยามแสงแดดส่องกระทบจะสะท้อนเป็นเงางาม หนึ่งในกลุ่มพวกเราสังเกตเห็นเงาของพวกเรา สะท้อนไปมาบนก้อนหินหลายก้อน แม้ว่าจะสวยงามปานใด ก็อย่าไปเก็บหินที่นี่กลับมานะครับ เพราะมีคำสาปแช่งเอา ไว้ด้วย ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ดีกว่าครับ จากเกาะหินงาม เราก็ไปดำน้ำต่อที่เกาะจาบังซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่มากนัก ก่อนที่ พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าในวันนั้น

	วันที่สามของการเดินทาง เราไปแวะที่เกาะตะรุเตาตอนเดินทางกลับ ชายหาดหน้าเกาะดูสวยมาก พวกเราไปชม ประวัติของเกาะซึ่งเคยเป็นที่คุมขังนักโทษมาก่อนที่ศูนย์ข้อมูลท่องเที่ยวซึ่งมีอุปกรณ์คุมขังนักโทษและแบบจำลอง ของตัวเกาะตะรุเตาตั้งแสดงไว้ หลังจากนั้นก็กลับเข้าสู่ฝั่งที่ท่าเรือปากบารา เย็นนั้นเราไปแวะที่หาดใหญ่ (ก่อนที่น้ำ จะท่วมใน 1 อีกสัปดาห์ถัดมา) และมาถึงกรุงเทพ ในเช้าวันอาทิตย์ที่ 16 ...

	สามวันสี่คืนของการเดินทาง นอกจากได้ไปเที่ยวทะเลสมใจแล้ว (ถึงจะไม่ได้ไปครบทุกเกาะที่โฆษณาก็เถอะ) ผมยังได้ เพื่อนใหม่กลับมาอีกหลายคน เพื่อนใหม่ที่ยังคงติดต่อกันอยู่ และบางคนก็ชวนผมไปเที่ยวในทริปถัดไป ดังนั้น แม้จะ เหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางครั้งนี้ แต่ผมก็บอกกับตัวเองว่า ผมได้บรรลุจุดประสงค์หลักของการเดินทางครั้งนี้แล้ว ...

Advertisement