หน้าแรก | ครูบ้านนอกบล็อก
ศูนย์รวมความคิด ความรู้ ประสบการณ์ ของคุณครู สมาชิกเว็บไซต์ ครูบ้านนอก.คอม ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ตั้งใจทำเพื่อสังคมครับ
เจ้าของโพสต์นี้
จิระวัฒน์ แสงหว้า
จากจังหวัด สงขลา

เศษแก้วที่มันร้าว
โพสต์เมื่อวันที่ : 9 เม.ย. 2552 IP : เปิดอ่าน : 7049 ครั้ง
คะแนนของ BLOG นี้
(40.00%-7 ผู้โหวต)
☰แชร์เลย >  
  Share on Google+   LINE it!  
เพิ่มเพื่อน
ไม่พลาดข่าวการศึกษา
ครูบ้านนอก Line Official
กดเพิ่มเพื่อนเลย

Advertisement

.....

 

   

 
เศษแก้วที่มันร้าว 

เศษแก้วที่มันร้าว
ในตอนนี้……..!!!

เธอถือแก้วอยู่ใบใบหนึ่ง….
แก้วใบนั้น…ก็ไม่ได้สวยมากขนาดต้องมีคนแย่งซื้อ
และ…ไม่ได้เก่ามากขนาดไม่มีคนกล้าใช้
ตอนนี้แก้วใบนั้นอยู่ด้านหน้าของเธอ
มันพร้อมที่จะให้เธอใช้……..

เธอนำแก้วใบนั้นกลับไป….
เธอนั่งมองมัน…..
เธอพูดออกมาเปรยๆว่า….มันดูดีมาก ถึงคนอื่นจะมองไม่เห็นค่า แต่เขาเห็นค่าของแก้วใบนี้คนเดียวเท่านั้นพอ
เมื่อเธอเริ่มใช้มัน…….
เธอทำท่ารู้สึกดีมากที่เธอมีแก้วไว้ใช้ยามกระหาย
เมื่อเธอใช้เสร็จ…..
เธอก็จะเอามันไปล้างและเช็ด เธอดูแลมันดีเสมอ

จนมาวันนึง…..

เธอนำแก้วใบใหม่มาวางแทนที่แก้วใบเดิม
เธอหันไปดูแลแก้วใบใหม่มากขึ้น
จนเธอลืมไปเลยว่ามีแก้วอีกใบที่ยังรอให้เธอนำมันกลับมาใช้อีกครั้ง
นานครั้งที่เธอจะหยิบแก้วใบเดิมมาใช้
แต่…..มันไม่เหมือนเดิม
พอเธอใช้เสร็จเธอก็วางมันไว้ที่เดิม
โดยไม่แคร์ที่จะเอาไปเช็ดไปล้างให้ดูดี
เวลาผ่านมานาน…..
แก้วใบนั้นเริ่มร้าวจากแรงกระแทกรอบด้าน
ร้าวขึ้น……!!!!
ร้าวมากขึ้น……!!!!
จนในวันนึง แก้วใบนั้นก็ได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
เหลือทิ้งไว้แต่เพียงแค่เศษแก้วเล็กๆที่พร้อมจะบาดใครได้ทุกเมื่อ
มาถึงตอนนี้แก้วใบเดิมได้พบจุดจบแล้ว
มันไม่มีประโยชน์อะไรกับเธออีกแล้ว
มีแต่จะให้ความเจ็บปวดจากการบาดของเศษแก้วถ้าเธอไปโดนมัน
แก้วใบเดิมไม่มีค่าอีกต่อไปแล้ว
ในเมื่อวันนี้เธอมีแก้วใบใหม่ที่ดีกว่าสวยกว่า……..
เธอคงลืมไปแล้วว่ามีแก้วอีกใบที่รอเธอจนมันพบจุดจบ
ถึงจะต่อคืนแต่มันก็ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้
มันก็ยังคงมีรอยร้าวอยู่ดี
และคงจะไม่ทนทานเหมือนเก่า

 

........
แก้วน้ำ 1 ใบ...(อีกทีนะ..- -*)
แก้วที่ฉันคิดว่ามีความสำคัญ
...แก้วที่ฉันทั้งรัก..ทั้งหวง..
แก้วที่ฉันไม่ยอมวาง ไม่ยกให้ใคร
และหวาดกลัวว่าซักวันจะสูญเสียแก้วใบนี้ไป

ฉันถือแก้วใบนี้ไว้แน่น..
....และคงจะแน่นเกินไป..
จนฉันเริ่มรู้สึกถึงรอยร้าวที่มองไม่เห็น
รู้สึกถึงแก้วที่เริ่มสั่นคลอนอยู่ในมือ
จนวันหนึ่ง แก้วนั้น ก็แตกสลายคามือ..
ฉับพลันที่แก้วแตก..
ฉันคิดว่า หัวใจของฉันจะแตกสลายไปกับมัน
ฉันมองดูเศษแก้วในมือ
 เลือดที่ไหวออกมาช้าๆในมือของฉัน
และเศษแก้วแวววาว ที่ร่วงกราวลงสู่พื้น..
ทว่าวินาทีต่อมา.. ฉันกลับรู้สึกโล่งใจ
แก้วที่คิดเสมอว่าสำคัญ ..
สุดท้าย..  ก็เป็นแค่แก้วใบหนึ่ง ...
 
ที่"ไม่ได้มีค่ามากมาย"ไปกว่าแก้วที่วางอยู่ทั่วๆไป
เลือดที่ไหลหลั่ง..ไม่ได้มากมายอย่างที่ฉันเคยหวาดกลัว
ความเจ็บปวด ...หายไปในเสี้ยวพริบตา
เศษแก้วชิ้นเล็กชิ้นน้อย  เป็นประกายวับวาวบนพื้นหญ้า
มันยังคงสวยงาม..เหมือนวันที่ฉันถือมันไว้แนบอก(มั้ยวะ..?)
แต่มันไม่ได้มีค่ามากมาย
เหมือนที่ฉันเคยรู้สึกอีกแล้ว
ความสำคัญเหล่านั้น แท้จริงแค่ภาพลวงตา
แต่ฉันก็ยังหวังว่า...สักวัน..
ฉันจะเก็บเศษแก้วเหล่านั้น มาเก็บไว้บนชั้น
เพื่อว่าสักวัน...
ฉันจะได้เอื้อมมือไปสัมผัสมันบ้าง
เหมือนอย่างแก้วใบอื่นๆบนชั้น...
-*-
(..เมื่อก่อนเคยคิดอย่างงั้นนะ..
แต่ตอนนี้ช้านเปลี่ยนใจจะเอามันลงถังขยะคงจะดีก่า
เด๋วมันมาบาดมือเราอีก ...ไปลงนรกซะ )

ฉันรู้..มีคำพูดกล่าวไว้ว่า
"..เราจะรู้ค่าของสิ่งๆหนึ่ง ก็ต่อเมื่อรู้ว่า ได้สูญเสียมันไป.."
วันนี้..ฉันอยากจะพูดว่า
"..เมื่อเราได้สูญเสียบางสิ่งไป เราจะรู้ว่า..
..มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย.."


การสูญเสียในบางครั้ง
สิ่งที่ได้กลับมา ก็คือ ความเป็นตัวของเราเอง
เคยได้ยินไหม ที่มีคนบอกว่า เวลาที่เรายึดติดกับอะไรสักอย่าง
ทุกอย่างของเราจะพุ่งไปที่สิ่งนั้น  จนเราลืมทุกอย่าง
....แม้กระทั่ง..ความมีตัวตนของเรา
เมื่อวันหนึ่งที่สิ่งนั้นจากไป
ความรู้สึกแรกมันก็คงจะใจหาย
ราวๆกับว่าตัวตนของเราจากมันไปด้วย
แต่สักพัก..เราก็จะได้มันกลับมา
เสียอยู่แค่ว่า.... ความเจ็บปวด
หรือระลึกถึงที่ยังติดอยู่กับสิ่งที่เป็นตัวตนของเรา
ที่มันยังคงเจ็บแปลบปลาบอยู่ทุกครั้งที่นึกถึง....

เราอาจจะเสียดายที่เราไม่มีแก้วน้ำใบนี้
เพื่อใช้ประโยชน์ใดๆได้อีกต่อไป
นี่แหละ..ที่ทำให้เราได้เห็นคุณค่าของมัน
..แต่ในทางกลับกัน..
เราก็จะเห็นได้ว่า
เราสามารถใช้สิ่งอื่นทดแทนมันได้
........ไม่จำเป็นต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มเสมอไป......
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
^ ^
 
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 

วันนี้..

เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งหนึ่ง จนคิดว่าเราขาดไม่ได้

...แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป

... สักวันเราจะรู้ว่า... สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้.

 ..เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา ไม่ใช่...ทั้งหมดของชีวิตเรา

วันหนึ่ง..

หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่

ที่เราคิดว่าเราพึงใจ...ปรารถนา...ต้องการ...ขาดไม่ได้

เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก..


เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป จะสอนเราได้เองว่า

...ความผูกพันกับสิ่งใดๆในช่วงเวลาหนึ่ง

จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้น ๆ อย่าได้ไปยึดติด

อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตลุ่มหลง...

 "คิดเสียว่า...เราโชคดี...ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก "

           

ความผูกพัน...ก็เหมือนกับความรัก...   

หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก 

หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก เราก็จะรู้สึกว่าผูกพันมาก


..แต่ความผูกพันที่ว่า...

ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเอง ไว้กับสิ่งนั้นๆ

 ...เพราะคนเราทุกคนย่อมผูกพันกับหลายๆสิ่ง


....เปรียบเสมือน เรามีแก้วนำอยู่หนึ่งใบ

ในยามเช้า...เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม

พออากาศร้อนหน่อย...เราอาจต้องการน้ำเย็น ๆ

บางครั้งที่เราไม่สบาย...เราอาจต้องการน้ำอุ่น


...ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ...

ต้องเติมสิ่งต่าง ๆ ในเวลาที่แตกต่างกัน...ตามความเหมาะสม

หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ

แล้วเติมน้ำร้อนลงไปในทันที ในแก้วใบเดียวกัน

เราก็จะพบว่า...แก้วใบนั้น...ก็จะร้าว...แล้วเริ่มแตก

 

ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา...

ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง...ไม่ผิด

ถ้าเราค่อยๆปรับใจ...ปรับตัวของเราเอง...ให้กลับคืนในเวลาที่ควร เพราะอย่างน้อยที่สุด...เราก็มีโอกาส...ได้ผูกพัน...

 

 ซึ่งก็เหมือนเรามีโอกาส...ได้รัก นั่นเอง

ถ้าคุณมีความสุขที่เห็นเค้าเดินกับคนอื่น ...คือ...ความรัก

ถ้าคุณเศร้า...เหงา...คิดถึงเค้า...อยากเจอ...อยากพูดคุย ...คือ...ความรัก

ถ้าคุณร้อนรนที่เค้าอยู่กับใครๆที่ไม่ใช่คุณ ...คือ...ความใคร่

 ......อยากเก็บไว้เป็นเจ้าของคนเดียว

ถ้าคุณเมามาย...เค้าลูบหลังไหล่...ดูแล ...คือ...ความรักที่บริสุทธิ์ใจ

ถ้าคุณเมามาย...เค้ากอดและสัมผัสร่างกาย ...คือ...ความใคร่จากเค้าของคุณ


ถ้าคุณเข้าหา...แต่เค้าหนี... ...คือ...ความใคร่ ที่หมดเยื่อใยแล้ว

ถ้าคุณหนี...แต่เขาวิ่งตามมา... ...คือ...ความรักที่ยังไม่มีจุดจบ

ถ้าคุณร้องไห้...ให้กับคนที่ไม่มีเยื่อใยในตัวคุณ

 ...คุณคือ...คนโง่...และบ้า อย่างน่าอาย

แต่ถ้าคุณพอใจ...จงรัก...และมอบความรักให้กับเค้า

 แม้มันจะไม่กลับมาหาคุณก็ตาม

 

จงดีใจที่ได้รักซะวันนี้...ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจในวันหน้า

 จงภูมิใจที่มีความใคร่...เสน่หา  เพราะมันจะไม่ย้อนกลับมาหาอีกต่อไป...

%%%%%%%%%%%%%%

Advertisement


เรื่องน่าสนใจจากสมาชิกท่านอื่น
 

ไม่มีความเห็น
เกี่ยวกับเรื่อง เศษแก้วที่มันร้าว
 
 


 
เกมส์ รวมเกมส์ เกมส์แข่งรถ เกมส์ต่อสู้ เกมส์ภาษา เกมส์วางระเบิด เกมส์แต่งตัว เกมส์ท่องเที่ยว เกมส์หมากฮอส เกมส์ผจญภัย เกมส์เต้น เกมส์รถ เกมส์ดนตรี เกมส์ขายของ เกมส์ฝึกสมอง เกมส์เด็กๆ เกมส์ปลูกผัก เกมส์การ์ด เกมส์จับผิดภาพ เกมส์ตลก เกมส์ตัดผม เกมส์ก้านกล้วย เกมส์ทําอาหาร เกมส์เลี้ยงสัตว์ เกมส์ผี เกมส์จับคู่ เกมส์กีฬา เกมส์เศรษฐี เกมส์ฝึกทักษะ เกมส์วางแผน เกมส์จีบหนุ่ม เกมส์มาริโอ เกมส์ระบายสี เกมส์จีบสาว เกมส์เบ็นเท็น เกมส์ยิง เกมส์ยาน เกมส์สร้างเมือง เกมส์มันส์ๆ เกมส์แต่งบ้าน เกมส์ความรู้

จิระวัฒน์ แสงหว้า
เจ้าของบล็อกนี้
Advertisement
Advertisement
เรื่องราวล่าสุด ของ
จิระวัฒน์ แสงหว้า..