ดิฉันมักจะได้ยินอยู่เสมอว่า "การมีเพื่อนดี ๆ เพียงไม่กี่คนยังดีกว่าการมีเพื่อนธรรมดาๆ หลายๆคน" ดิฉันเชื่อและเห็นด้วยกับคำกล่าวนี้ค่ะ...

          แต่มาวันนี้ดิฉันกลับคิดว่าคำกล่าวนี้อาจจะไม่ถูกต้องเสมอไปค่ะ เพราะเมื่อเราโฟกัสไปที่เพื่อนเพียงไม่กี่คน เราก็จะเกิดความคาดหวังและคิดว่าเมื่อเรามีปัญหาเพื่อนเพียงไม่กี่คนนี้จะต้องช่วยเหลือเรา...

           มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นกับดิฉัน เมื่อดิฉันจะซื้อรถยนต์คันใหม่ดิฉันจำเป็นและต้องการบุคคลที่ต้องมาช่วยค้ำประกัน  กลับมีแต่คนบอกติดค้ำคนอื่นแล้ว ทั้งๆที่เครดิตเราดีทุกอย่าง ก็ยังหาคนค้ำให้อย่างลำบากยากเข็ญ

           ดิฉันโทรหาเพื่อนหลายคนค่ะ และดิฉันดีใจมากเมื่อรู้ว่าเพื่อนสนิทคนหนึ่งของดิฉันเขาเต็มใจและยินดีที่จะค้ำให้พอดี และที่สำคัญเขาเป็นคนเหนือด้วยกันด้วย...

           ดิฉันขอให้เขาช่วยค้ำประกันรถยนต์ให้ ทั้งๆที่เพื่อนใกล้ตัวมีหลายคน กลับพึ่งพาไม่ได้เลย..ปฏิเสธทั้งนั้น..น้ำใจที่งดงามช่างหาไม่เจอเลย..แต่ดิฉันก็ไม่โกรธและไม่เกลียดเขา..เพราะดิฉันจะยอมรับในสภาพน้ำใจที่เขาเป็นอยู่..คิดเสียว่าคนเราถูกเลี้ยงดูมาแตกต่างกัน..พื้นฐานต่างกันมันก็เท่านั้นเอง..

           หลังจากเหตุการณ์วันนั้นทำให้ดิฉันรู้ว่า นอกจากการให้ความสำคัญกับ "เพื่อนเชิงคุณภาพ" แล้วต้องไม่ลืมที่จะใส่ใจกับ "เพื่อนเชิงปริมาณ" ด้วย เพราะไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเชิงคุณภาพหรือเพื่อนเชิงปริมาณ พวกเขาทั้งหมดก็คือ "เพื่อน" ของดิฉันค่ะ...

                                                                    ขอบคุณที่มาเพลงคนเคยดื้อ