1. ลูกของผมยังเล็กสามารถเห่าได้เสียงเหมือนหมา ผมจึงได้ข้อคิดว่า เด็กในปัจจุบันเลียนเสียงแบบสิ่งใกล้ตัวเขามากกว่าพ่อแม่ ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์ พี่เลี้ยง หมา

 

2. วันหนึ่งลูกสาวของผมถามว่า “คุณพ่อค่ะ…พระพุทธเจ้าท่านแคะขี้มูกหรือเปล่า” ผมตอบกลับไปว่า “พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เอาไว้เราไปถามพระกันดีกว่านะลูก” ผมพาลูกสาวไปพบพระอาจารย์ลุ่ม เจ้าอาวาสของวักโคกขี้หมอน ผมจึงเลียนถามพระอาจารย์ลุ่มว่า “พระพุทธเจ้าแคะขี้มูกหรือเปล่าครับท่าน” พระอาจารย์ลุ่มไขข้อข้องใจว่า “ท่านพระพุทธเจ้าเป็นกษัตริย์และเป็นมนุษย์ ท่านอาจจะเคยแคะขี้มูก แต่คงแคะแบบสำรวม ไม่ทำให้คนอื่นๆ มองว่าน่าเกลียด เนื่องจากท่านดำรงอยู่ในกรอบลการปฏิบัติที่ดีงาม” ประเด็นไม่ใช่เรื่องการแคะขี้มูกของพระพุทธิเจ้า แต่จุดใหญ่ใจความอยู่ที่ “จะมีสักกี่คนที่สงสัยเรื่องพระพุทธเจ้าเคยแคะขี้มูกหรือเปล่า”

 

3. ผมบังเอิญได้รู้จักกับคนบ้าคนหนึ่งชื่อ “หนุ่ม” หนุ่มมีอาการทางจิต คิดว่าตนเองเป็นตำรวจจราจรชอบออกมาโบกรถเหมือนตำรวจจราจร ร้องเพลงไปโบกรถไป ทุกครั้งที่เจอผม เขาจะเข้ามาทักทันที ทำวันทยหัตถ์พร้อมพูดว่า “สวัสดีครับหมอ” เสียงดังฟังชัด ผมมักจะให้เงินเขา 10 บาททุกครั้งผมจะคอยบอกเขาว่า “ถ้าเห็นภรรยาหรือลูกของผมจะข้ามถนน หนุ่มต้องช่วยดูแลเรื่องความปลอดภัยด้วยนะ”

 

บางครั้งที่หนุ่มเป็นโรคผิวหนัง เพราะไม่ค่อยได้อาบน้ำสักเท่าไร ผมก็จะเรียกเข้าไปในคลินิก ฉีดยาแก้แพ้ให้ ถึงเขาจะเป็นบ้า แต่ก็เข้าใจคำว่า “บุญคุณ” ได้เป็นอย่างดี เวลาครอบครัวของผมจะข้ามถนน หนุ่มจะรีบเข้ามาโบกรถให้เสมอ

“หมอครับ…คนอื่นๆ เขามองไม่เห็นผีหรอกครับ แต่ผมเห็น ผมรู้ว่าผีมีจริง โลกหลังความตายมีอยู่จริง ผมถึงพยายามทำบุญทำทานอยู่ตลอดเวลา ผมจะได้ไม่ต้องตกนรก ไม่ต้องทรมานตอนตายไปแล้ว”

1. ความคิดเดิมที่มีอยู่แล้ว ดีหรือไม่ดีอย่างไร

2. ผลเชิงบวกที่ได้จากความคิดนอกกรอบของคุณมีอะไรบ้าง

3. ผลเชิงลบที่ได้จากความคิดนอกกรอบของคุณมีอะไรบ้าง

4. คุณจะจัดการกับผลเชิงลบที่ได้มานั้นอย่างไร