.

.

.

.

.

นึกถึงวัยเรียนชั้นประถมแล้วอยากหัวเราะก๊าก

จดหมายลาครู  ที่ครูบังคับให้เขียนทุกครั้งที่หยุดเรียน

เป็นเรื่องที่ตลก  ทั้งข้อความและสาระ

.

ครูให้พับหน้ากระดาษออกเป็น 4 ส่วน

ตรงเส้นขวามือสุดให้เขียนสถานที่ที่เขียนจดหมาย

ผมก็บอกว่าเขียนที่บ้าน

ตรงเส้นที่สอง(จากขวา)บรรทัดต่อมา  ให้เขียนวันที่

.

ตรงเส้นที่สาม(จากขวา) ให้เขียนว่าเรื่อง.....ลาป่วยลากิจ

เส้นที่สาม(จากขวา)บรรทัดต่อมา  ให้เขียนว่า กราบเรียน...คุณครูประจำชั้น...

และให้เขียนเนื้อเรื่องที่จะลาป่วยลากิจ

จากวันที่เท่าไหร่?...ถึงวันที่เท่าไหร่?  รวมเป็นระยะเวลากี่วัน

นับนิ้วทีไรผิดทุกที.

ด้วยความเคารพอย่างสูง  ต้องอยู่ที่เส้นที่สอง(จากขวา)ตรงกับวันที่

และลงชื่อนักเรียน  มีผู้ปกครองเซ็นต์รับรองว่าป่วยจริงมีธุระจริง

.

.

จดหมายลาป่วย..ลากิจ...หรือจดหมายถึงพ่อแม่  ถึงเพื่อน

เมื่อจบออกมารับราชการงานเมือง

ผมได้พบว่า  ครูได้สั่งสม "ระเบียบสารบรรณสำนักนายกรัฐมนตรี" ให้ตั้งแต่เด็ก ๆ

ทุกวันนี้  หากผมเจอจดหมาย  หนังสือราชการที่วางผิดรูปแบบ 

ใช้คำขึ้นต้นคำลงท้ายไม่ถูกต้อง ใช้ภาษาไม่ถูกต้อง

ผมไม่ยอมให้ผ่านเป็นอันขาด

.

.

สำคัญเหลือเกินครับครู

"ระเบียบสารบรรณสำนักนายกรัฐมนตรี" ที่คุณครูให้ไว้เป็นพื้นฐานนั้น

ต้องใช้ในหน้าที่การงานทุก ๆ วัน

.

ได้เห็นจดหมายเด็กนักเรียนปัจจุบันนี้แล้ว...ไม่สบายใจ

ทั้งรูปแบบ  ภาษา  และตัวอักษร

ครูก็คงจะไม่สบายใจเหมือนกัน  ใช่ไหม?