คืนนั้นเป็นคืนที่เงียบสงบและเปล่าเปลี่ยว 
เขากำลังวางหูโทรศัพท์ ขณะที่ผมเดินเข้าไปหาเขา เขาชวนให้ 

ผมนั่งกินเหล้ากับเขา เราคุยกันเรื่อง 
ตลกขบขัน บางทีก็เรื่องของเพื่อนฝูง รวมทั้งเรื่อง 

สัพเพเหระมากมาย เราดื่มกันแก้วแล้วแก้วเล่า เรื่องราว 
ที่เขาเล่า ทำให้ผมนึกถึงสมัยเด็กๆ เสียงหัวเราะ 

เริ่มพร่างพรูออกมา เรื่องเก่าๆ ที่ผมเคย

 ทำสิ่งต่างๆ ร่วมกับเขามา เขายังพูดถึงเรื่องเพื่อนที่เคย 

ชกต่อยกับเขาสมัยเด็กๆ แล้วคนรักเก่าของผม 
ก็เข้ามาห้าม และบอกให้เพื่อนคนนั้นคืนหนังสือ 

ที่เขาเป็นคนแย่งชิงไป เขาเป็นเพื่อนที่ผมรักมาก 
เพื่อนอีกคนนั้นทำธุรกิจร่วมกับเขา 

แต่ในขณะเดียวกันก็เกลียดเขามาก เป็นเพื่อนที่ทำเลว 
เลวกับเขาหลายครั้ง แต่เขาก็ใส่ใจ เขาให้ข้อคิด 

กับผมหลายเรื่อง เมื่อเห็นว่าดึกแล้ว ผมก็เดินไปส่งเขาที่รถ 
เขาบอกผมว่า ไม่ต้องเป็นห่วงว่าเขาจะเมา แต่ผมไม่สบายใจ 

ผมมองจนเขาขับรถออกไป แล้วผมจึงค่อยขับตาม 
แต่เขาขับเร็วมาก จนคลาดสายตาผมไป ผมร้อนใจมาก 

จนถึงที่เปลี่ยวแห่งหนึ่ง หัวใจผมเต้นรัว ผมหยุดรถที่มุมตึก 
กำลังจะเดินเข้าไปหาเขาที่รถ ผมคิดว่าเขาคงจะเมามาก แต่ภาพที่ผมเห็น มีผู้ชาย 

ดึงและกระชากเขาออกมาจากรถ ฟาดเขาด้วยไม้ท่อนโต 
ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ปากก็พร่ำแต่ตะโกนด่า 

แก้แค้น !! แกมาขัดผลประโยชน์ทำไม ผม 
แอบมองอยู่ มือสั่น หัวใจแทบหยุดเต้น ผู้ชายคนนั้นคง 

เกลียดเขาเข้าไส้ ถึงได้ฆ่าเขาอย่างโหดเหี้ยม 
ผมมองไม่เห็นหน้าฆาตกร ตรงนั้นมืดมาก 

เขาตาย เลือดไหลนองไปที่พื้น ผม 
แทบจะทรุดลงตรงนั้น ผมช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใคร 

เป็นคนฆ่าเขา...... 

(อ๊ะ ยังไม่ทราบใช่ไหม งั้นให้โอกาสอ่านอีกที ให้กลับอ่านเฉพาะบรรทัดบน)