โปรดระวังมอเตอร์ไซด์รับจ้าง...อ่านกันขำขำนะครับ..

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เพื่อนผมที่เมืองไทยเล่าให้ฟังเมื่อไม่นานมานี้

เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับน้องสาวของเค้าที่ประสบภัยจากการนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ผมฟังด้วยความตกใจ และเห็นว่าน่าจะนำมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง โดยเฉพาะเพื่อนๆ ที่เป็นผู้หญิง เพราะถึงแม้จะอยู่เมืองนอก แต่ถ้ากลับไปเมืองไทยเมื่อไหร่จะได้ระวังตัว

น้องก้อย (นามสมมติ)

นักเรียนชั้น ม. ๖ ของโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ทุกวันเสาร์เธอจะเรียนกวดวิชาจนถึงหนึ่งทุ่ม กว่าเธอจะกลับบ้านก็ค่อนข้างมืดแล้ว ซอยบ้านเธอก็ลึกและเปลี่ยวมาก ทุกครั้งเธอจึงต้องโทรตามพี่ชายซึ่งเป็นเพื่อนผมให้ขับรถออกมารับที่ปากซอย

วันหนึ่งหลังเลิกเรียนกวดวิชาน้องก้อยก็กลับบ้านตามปกติ

วันนั้น ท้องฟ้ามืดเร็วกว่าปกติ และดูท่าทางฝนกำลังจะตก เมื่อน้องก้อยลงจากรถเมล์ เธอก็โทรเข้าบ้านเพื่อที่จะให้เพื่อนผมออกมารับ แต่ปรากฏว่าวันนั้นเคราะห์ร้ายเพื่อนผมไม่สบายจนลุกไม่ขึ้น จึงบอกให้น้องก้อยนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างปากซอยเข้าไปเอง และให้แวะซื้อของกินเข้าไปด้วย

เมื่อน้องก้อยซื้อของเรียบร้อยแล้ว

เธอก็มาที่วินมอเตอร์ไซค์เพื่อเข้าซอยกลับบ้าน ใจจริงแล้วเธอไม่อยากนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างเลย เพราะวันนั้นเธอแต่งกายไม่มิดชิด กระโปรงก็ค่อนข้างสั้น สายตาของคนขับมอเตอร์ไซค์ที่มองเธอก็ไม่น่าไว้วางใจ ตอนนั้นท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว และฝนก็เริ่มลงเม็ดปรอยๆ ระหว่างเข้าซอย น้องก้อยมองหน้าคนขับรถจากกระจกข้าง เธอเห็นสายตาของคนขับก็มองมาที่เธอเช่นกัน แววตาดุดัน เธอกลัวมากรีบเลื่อนกระเป๋ามาปิดที่ขาไว้ แต่สายตาของคนขับรถก็ยังคงจ้องมาที่เธอ สีหน้าเริ่มผิดปกติขึ้นเรื่อยๆ

ฝนเริ่มตกหนัก มอเตอร์ไซค์ขับช้าลง ช้าลง น้องก้อยใจไม่ดี แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ระหว่างทางก็ไม่มีคนหรือรถวิ่งสวนมาเลย และแล้วสิ่งที่น้องก้อยกลัวที่สุดก็เกิดขึ้น มอเตอร์ไซค์เลี้ยวเข้าที่เปลี่ยวรกร้างข้างทาง คนขับลงจากรถและกระชากน้องก้อยลงมาอย่างแรง ขณะที่น้องก้อยกำลังจะกรีดร้องขอความช่วยเหลือ คนขับรถก็กระชากมือเธอที่ถือของอยู่ แล้วตะคอกใส่หน้าเธอ

“เคยตายหรือเปล่า”น้องก้อยกรีดร้องไม่ออก หน้าซีดเผือด

“ถุงน้ำเต้าหู้มันร้อนนะโว้ย เอามาวางไว้ที่หลังผมทำไมวะ ทนไม่ไหวแล้วนะโว้ย"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เวลาซ้อนมอเตอร์ไซค์อย่าเอาถุงน้ำเต้าหู้ไปไว้ที่หลังคนขับ
มิฉะนั้น อาจเจอเรื่องระทึกขวัญเช่นนี้ได้ครับ..