อยากบอกว่า....ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว..ผลลัพท์ออกมายังไม่ดีพอ...เราแค่ขอพิจารณาตัวเองเพื่อปรับปรุง..เราลิขิตเราเอง...หากแต่ใช่จะไปโทษฟ้าดินหรือโชคชะตากำหนด

สิ่งใดที่เราได้พยายามแล้วอย่างเต็มที่
ไม่ว่าผลลัพท์มันจะออกมาเป็นอย่างไรก็จงภูมิใจยอมรับ
เมื่อไม่มีอะไรจะมาเปลี่ยนแปลงกำหนดขององค์ประกอบแวดล้อมได้
ก็จงภูมิใจ...ที่เราได้ทำดีที่สุดแล้ว...

หลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้น
บางครั้งมันอาจไม่ใช่ผลจากการกระทำของเราโดยตรง
แม้การยอมรับความผิดพลาดบกพร่องของตัวเองจะเป็นสิ่งที่ควรทำ
แต่การโทษตัวเอง...ไม่ใช่วิธีที่จะช่วยอะไรให้ดีขึ้น
มีแต่จะทำให้เราต้องสูญเสียความเชื่อมั่นศรัทธาในตัวเอง
และยิ่งเจ็บปวดเสียใจกับเรื่องเลวร้ายตรงหน้ามากขึ้น

ไม่ว่าวันนั้นจะมีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นก็ตาม
จงยอมรับความจริงว่ามันได้เกิดขึ้นแล้ว
และทำใจยอมรับเหตุการณ์นั้นๆ ให้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเราให้ได้

เรารู้ตัวเราเองว่าเราได้ทุ่มเทและพยายามแล้วอย่างเต็มที่
เราไม่ได้มีความตั้งใจที่จะทำให้ผลลัพธ์ต้องออกมาแย่หรือเลวร้าย
หากแต่ปัจจัยองค์ประกอบแวดล้อมต่างหาก...
คือผู้กำหนดให้ทุกอย่างต้องเป็นเช่นนั้น

คิดเสียว่าเมื่อเราจะต้องผิดหวัง..จะต้องล้มเหลว..จะต้องสูญเสีย..
ทุกอย่างมันก็จะต้องเป็นไปตามที่เราลิขิตเอง..

หากเรากำหนดมาให้เราต้องพบเจอกับเหตุการณ์นี้ กับความเจ็บปวดนี้
ก็ย่อมไม่มีทางที่เราจะหลีกเลี่ยงได้ ทั้งนี้เราคือผู้กุมชะตาเราเอง....

ไม่ใช่โชคชะตาฟ้าลิขิต...!!!

ที่สำคัญคือที่ผ่านมาเราได้ทำดีที่สุดแล้วหรือเปล่า
ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว ทำเต็มที่ สุดพลัง สุดความสามารถของเราแล้ว
ก็จงอย่าไปเสียใจกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น

บางทีสาเหตุอาจไม่ใช่เพราะตัวเราเอง
แต่เป็นเพราะเหตุผลอื่นอีกมากมายหลายอย่างที่กำหนดให้มันเป็นไปเช่นนั้น
เมื่อสิ่งที่เราได้ทำคือสิ่งที่ดีที่สุด...
ก็ย่อมไม่มีอะไรที่เราจะต้องเสียใจ

ถ้าหากว่า...วันนี้ไม่ใช่วันของเราแต่วันข้างหน้าอาจเป็นวันของเราก็ได้

สู้ต่อไปเถอะ...

Advertisement