บทที่ 5

สรุปผลการวิจัย  อภิปราย และข้อเสนอแนะ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนให้สูงขึ้น  เพื่อพัฒนา

ทักษะกระบวนการคิดวิเคราะห์และเขียน  เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน และเพื่อฝึก

ให้นักเรียนมีเจตคติ (คุณลักษณะอันพึงประสงค์) ของกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา  ศาสนา  และวัฒนธรรม  ประชากรที่ใช้เป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/1 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/2

และชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/3  โรงเรียนตาขุน  จำนวน  97  คน ในภาคเรียนที่ 1  และ  96  คน

ในภาคเรียนที่ 2   รูปแบบการวิจัยได้ใช้รูปแบบการวิจัยอย่างง่าย  คือ  ศึกษากลุ่มเดียว วัดผล

หลังการทดลอง (One group posttest only  หรือ The One-Shot Case Study)    เครื่องมือ ที่ใช้

ในการรวบรวมข้อมูล คือข้อสอบแบบปรนัย  แบบสังเกตพฤติกรรมระหว่างเรียน แบบทดสอบ

ปลายภาคเรียนที่ 1,2  วิธีการพัฒนาเครื่องมือได้ ศึกษาปัญหา  สร้างแบบฝึกเสริมทักษะ ทดลอง  และดำเนินการใช้ การเก็บรวบรวมข้อมูลโดยผู้วิจัยเองด้วยการให้นักเรียนทำข้อสอบหลังเรียน สังเกตพฤติกรรมระหว่างเรียน และทดสอบปลายภาคเรียนที่ 1,2  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล  ประกอบด้วยสถิติพื้นฐาน คือ ค่าร้อยละ   ค่าประสิทธิภาพ E₁/E₂ (80/80)  ค่าความตรง

ตามสูตรของ IOC และการหาค่าความเที่ยงตามสูตรอัลฟา ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้

สรุปผลการวิจัย

1.  ผลการพัฒนาพบว่าการใช้แบบฝึกเสริมทักษะกระบวนการคิดสังคมศึกษา  ศาสนา และวัฒนธรรมชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  ได้ว่า  ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้

สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม สูงขึ้นกว่าที่ตั้งเป้าหมายไว้ คือ (ร้อยละ 76) 

2.  ผลการอ่านคิดวิเคราะห์ และเขียน นักเรียนไม่มีระดับ 0  และมีระดับ 1 เพียงร้อยละ

1.03  ซึ่งตั้งไว้  (ไม่เกินร้อยละ20)  

3.  ผลการประเมินด้านเจตคติ (คุณลักษณะอันพึงประสงค์)   นักเรียนมีผลการประเมิน ระดับคุณภาพ 3  ร้อยละ  84.54   ซึ่งสูงกว่าที่ตั้งไว้  (ไม่น้อยกว่าร้อยละ 50  และผลการประเมิน

ไม่มีระดับคุณภาพ 0 )   

87

การอภิปรายผล

                จากผลงานการวิจัยพบว่าแบบฝึกเสริมทักษะกระบวนการคิดสังคมศึกษา  ศาสนา และวัฒนธรรม ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  นอกจากทำให้นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้นแล้ว   การอ่าน คิดวิเคราะห์ และเขียน  และเจตคติ(คุณลักษณะอันพึงประสงค์) ก็สูงกว่าที่กำหนดไว้

และยังเป็นการสอดคล้องกับสาระบัญญัติ  มาตรา 24   ของพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ  พุทธศักราช  2542  ในราชกิจจานุเบกษา ฉบับกฤษฎีกา (2542 ) ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อวงวิชาการ

และผู้สนใจทางการศึกษาต่อไป

ข้อเสนอแนะ

ผลการวิจัยพบว่าการปฏิบัติจริงในการจัดการเรียนรู้   ด้วยความจำกัดในเรื่องของเวลา

ตามโครงสร้างของหลักสูตร    อาจกระทบต่อการเรียนรู้ในชั่วโมงถัดไปบ้าง จึงควรวางแผนประสานงานกับกลุ่มสาระการเรียนรู้อื่น ๆ ที่มีชั่วโมงสอนถัดไป  เพื่อสะดวกและคล่องตัว

เกี่ยวกับการยืดหยุ่นเวลาในการจัดการเรียนรู้

ขอบคุณที่ติดตาม

แสดงความคิดเห็นได้ครับ

ครูทร ตาขุน

Advertisement