|
"เพลงแม่พิมพ์ของชาติ" คือเพลงแรกในชีวิตที่ฉันรู้จัก และอ้อนวอนขอให้พี่สาวคนโตซึ่งเปรียบเสมือนแม่คนที่สองของฉัน ขับร้องกล่อมให้ฟังก่อนนอนทุกคืน
ในความรู้สึกของเด็กอายุหกขวบในขณะนั้น พี่ร้องเพลงนี้ได้ไพเราะจับใจเหลือเกิน ฉันไม่รู้หรอกว่าใครคือนักร้องผู้ขับร้องเพลงนี้
รู้แต่ว่าในค่ำคืนหนึ่ง ขณะที่ฉันกับพี่ซึ่งนอนร่วมมุ้งเดียวกัน กำลังจะดับไฟเพื่อเข้านอน พี่สาวก็บอกว่าจะร้องเพลงแม่พิมพ์ของชาติให้ฟัง พี่ได้เรียนร้องเพลงนี้มาจากโรงเรียน และนับตั้งแต่ค่ำคืนนั้นเป็นต้นมา ฉันก็ขอร้องให้พี่สาวร้องเพลงนี้ให้ฟังก่อนนอนทุกคืน
บทเพลงกล่อมนอนจากเสียงหวานอบอุ่นของพี่ ทำให้ฉันมีความสุข และอบอุ่นใจยิ่งนัก นำพาฉันสู่นิทราได้อย่างง่ายดาย
บางวันพี่สาวเหนื่อยและง่วงนอนมากจนไม่อยากร้องเพลง ฉันก็จะไม่ยอมนอนง่ายๆ จะกวนเซ้าซี้จนพี่รำคาญ ยอมร้องเพลงนี้ให้ฟังจนได้ นั่นล่ะฉันจึงยอมหลับนอน
น่าเสียดายที่ฉันจำไม่ได้ ว่าเป็นระยะเวลานานเท่าไร ที่พี่ต้องร้องเพลงแม่พิมพ์ของชาติกล่อมฉันทุกคืน
ทุกวันนี้เมื่อย้อนรำลึกนึกถึงอดีต ฉันเองรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ที่เป็นเหตุบังเอิญหรือเป็นเพราะโชคชะตาใดกันนะ ที่บันดาลให้ชีวิตของฉัน ได้ผูกพันกับคำว่า แม่พิมพ์ของชาติ โรงเรียน และนักเรียน อย่างมากมายไม่น่าเชื่อ
ความรู้สึกผูกพันเหล่านี้ยังคงมีอยู่ ในใจฉันตราบจนทุกวันนี้
ฉันรู้สึกเศร้าใจ สะเทือนใจ ทุกครั้งที่ได้ทราบข่าวเหตุการณ์เผาโรงเรียน การลอบทำร้ายครู ฆ่าครูในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
ทำไมหนอ ทำไมต้องเผาโรงเรียน ทำไมต้องฆ่าครู ?
เพราะครู คือ ผู้สอนให้คนอ่านออกเขียนได้หรือ?
เพราะครู คือ ผู้แนะนำสิ่งที่ถูกต้องดีงาม ให้แก่อนาคตของชาติหรือ?
เพราะครู ไม่สอนศาสนา ภาษาและวัฒนธรรม ในอย่างที่โจรผู้ร้ายต้องการหรือ?
เพราะโรงเรียน คือ แหล่งให้ความรู้ สร้างแสงสว่างทางปัญญา ให้แก่อนาคตของชาติหรือ?
เพราะเมื่อคนมีการศึกษา ย่อมทำให้ปกครองได้ยาก ล้างสมองได้ยากใช่ไหม?
ทำไม...?
ทำไม...?
ทำไม...ต้องฆ่าครู?
ได้โปรด หยุดเถิด หยุดเบียดเบียนเพื่อนมนุษย์ เพื่อคำว่า “สันติ”
ขอสันติ...ที่แท้จริง...จงบังเกิดขึ้นในใจท่าน...
Tag เพลงและ เพื่อสามจังหวัดภาคใต้ นี้รับมาจากคุณแม่สีไฟ และคุณกนิษฐ์ ขอเป็นกำลังใจให้พี่น้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พ่อพิมพ์แม่พิมพ์ของชาติ ในสามจังหวัดภาคใต้ ขอคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ช่วยปกป้องคุ้มครองทุกท่านให้ปลอดภัย
ขอยกย่องคารวะทุกท่านที่เสียสละ ปฏิบัติหน้าที่ท่ามกลางอันตราย โดยที่แทบจะไม่รู้ว่าชะตาชีวิตตัวเอง จะอยู่รอดปลอดภัย ได้กลับไปหาครอบครัวอย่างเช่นทุกๆวันที่ผ่านมาอีกหรือไม่ และขอร่วมไว้อาลัยแก่ครอบครัวผู้สูญเสียทุกท่าน
*ขออนุญาตไม่ส่ง tag ต่อนะคะเพราะล่วงเลยเวลาของสองหัวข้อนี้มานานพอสมควรแล้ว
*ขอขอบคุณ คุณคนโทใส่น้ำ
ขอบคุณเจ้าของ ข้อความ...ขอบคุณอย่างที่สุด
|
ขอขอบคุณ 
(31.25%-16 ผู้โหวต)
เกี่ยวกับเรื่อง ขอขอบคุณ 
