ศูนย์รวมความคิด ความรู้ ประสบการณ์ ของคุณครู สมาชิกเว็บไซต์ ครูบ้านนอก.คอม ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ตั้งใจทำเพื่อสังคมครับ เจ้าของโพสต์นี้ จงจิตร แก้วพา จากจังหวัด อุบลราชธานี

ทำไมคนที่เรารักมากที่สุด..เรากลับเกรงใจน้อยที่สุด

โพสต์เมื่อวันที่ : 29 พ.ย. 2551 IP : เปิดอ่าน : 6424 ครั้ง คะแนนของ BLOG นี้ (52.50%-8 ผู้โหวต) ☰แชร์เลย >         Tweet ไม่พลาดข่าวการศึกษา ครูบ้านนอก Line Official กดเพิ่มเพื่อนเลย Advertisement

.....

เชื่อว่าหลายๆ คนคงเป็นกันเหมือนกัน
เรายอมอ่อนน้อมถ่อมตน พูดเพราะ
เข้าใจอะไรง่ายๆ กับ "คนอื่น"
แต่กับคนที่เรารัก..แน่นอน..
ว่าเราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด
แต่บางครั้ง..เราก็เผลอเมินเฉยกับอารมณ์ของเขา
โดยเอาอารมณ์ของตัวเองเป็นที่ตั้ง
เราเกรงใจคนแปลกหน้า..ทั้งที่เขาไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับเราเลย
แต่กับคนที่เขาแคร์เราและเราแคร์เขามากๆ ..
บางครั้งเราก็ทำอะไรโดยไม่เกรงใจเขา
เราไม่ได้พูดเฉพาะกับคนที่เป็นแฟนกันเท่านั้นนะ..
ยังรวมถึงพ่อแม่เราด้วย
เราทำดี..พูดดี..กับใครได้หลายคน..
แต่กับคนที่เราเรียกว่า "คนกันเอง"
เรากลับไม่ค่อยได้ทำอะไรให้เขาปลื้มใจ..หรือแคร์อารมณ์เขาเลย
เหมือนอย่างบางคนระยะจีบกัน..เอาอกเอาใจสารพัด
พอเป็นแฟนกันแล้ว..ฝ่ายหญิงกลับรู้สึกว่าฝ่ายชาย "เอาใจ" น้อยลง
แต่ "เอาแต่ใจ" ตัวเองมากขึ้นคำพูดหวานๆ บางคำ..ลาตายจากไป
แม้เขาจะพูดว่า..อยู่กับเราเขาเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด เพราะไว้ใจเราที่สุด
แต่ความรัก..นอกจากจะเป็นการถ่ายเทความเป็นตัวของตัวเองแล้ว
ก็น่าจะมีการถ่ายเทความอ่อนโยน..ความเอาใจใส่..
และดูแลซึ่งกันและกันพ่วงไปด้วยเราอยากให้คนที่รักกัน..มองอีกฝ่ายว่าเป็น "คนพิเศษ"
เพราะน้อยคนนักที่จะเกิดมาให้เรารักได้อย่างนี้
สิ่งที่ปฏิบัติต่อกัน..ก็ควรจะมีความพิเศษ..เหนือคนอื่น
พิเศษทั้งการให้และการรับ..
เป็นความพิเศษที่ทำให้หัวใจทั้งสองฝ่ายอิ่มเอม
แล้วลองตอบคำถามซิว่า..
ระหว่างคนแปลกหน้า.....กับคนพิเศษ...เรามองหาใคร?
ขอบคุณ Life Lotion โดย ว.แหวน