ศูนย์รวมความคิด ความรู้ ประสบการณ์ ของคุณครู สมาชิกเว็บไซต์ ครูบ้านนอก.คอม ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ตั้งใจทำเพื่อสังคมครับ เจ้าของโพสต์นี้ กุสุมา ศักดิ์ประเสริฐ จากจังหวัด พิจิตร

ความรู้สึกของใครหนึ่งที่ไม่อาจกล่าว

โพสต์เมื่อวันที่ : 27 พ.ย. 2551 IP : เปิดอ่าน : 6420 ครั้ง คะแนนของ BLOG นี้ -ไม่มีผลโหวต- ☰แชร์เลย >         Tweet ไม่พลาดข่าวการศึกษา ครูบ้านนอก Line Official กดเพิ่มเพื่อนเลย Advertisement

.....

ใครคนหนึ่งที่ กำลังเดินอย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมาย ที่เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่มีชีวิตสองด้านในเวลาเดียวกัน ด้านหนึ่งเขาคือผู้ที่เต็มไปด้วยความร่าเริง แต่อีกด้านเขากลับกลายเป็นผู้ที่เย็นชาต่อทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตเขา เขาเดินไปอย่างไร้จุดหมายปลายทางที่ก้าวเดิน เดินไปทั้งๆที่ไม่เห็นทาง เขาคนนั้นได้พยายามศึกษาและปรับตัวให้กับเข้าทุกคนได้ แต่มันก็ช่างเปล่าประโยชน์ไร้สาระสิ้นดี เพราะทุกคนไม่เคยเข้าใจในความเป็นตัวเขาเลย เขาจึงได้แต่เฝ้าถามตนเองว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้”
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ผ่านไปอย่างไร้ความหมายสำหรับเขาคนนั้น ทุกๆวันเขาไม่เคยได้คิดถึงตนเองก่อนผู้อื่นเลย ชีวิตเขา ผู้ที่เคยมีความฝันมากมายที่จะทำ แต่มาวันนี้เขากลับไม่เหลือสิ่งนั้นอีกเลย “มันเป็นเพราะอะไรนะ” ประโยคนี้ก็ยังคงตอกย้ำอยู่ในใจเสมอมา แม้กระทั่งตอนนี้ เขาเองยังไม่รู้เลยว่าเขามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ที่ๆมันเงียบเหงาสำหรับเขามาตลอด
แล้ววันหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งได้เข้ามาสร้างความรู้สึกดีๆๆให้กับเขาคนนั้น แต่มันช่างน่าเจ็บปวด เพราะเขาเป็นคนที่เย็นชาต่อความรัก แม้จะเปิดหัวใจให้คนอื่นเข้ามา แต่แล้วทุกๆรายก็ต้องเดินผ่านออกไปจากหัวใจดวงน้อยของเขา เพราะเขาเปิดหัวใจก็จริง แต่เขากลับปิดกั้นตนเอง เพื่อที่จะลบรอยอดีตที่เป็นเสมือนแผลเป็นที่ฝังใจเขาตลอดมา เขาจึงกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักคำว่ารักเลย เขาคิดอยู่เสมอว่า จะมีวันใดที่จะมีคนฉุดเขาขึ้นมาจากอดีตที่น่าเจ็บปวดได้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากลุกขึ้น แต่เมื่อพยายามเมื่อไร ความเจ็บปวดก็จะตอกย้ำซ้ำเติมอยู่เรื่อยมา
เขารู้สึกสับสนมากเมื่อมาเจอใครคนหนึ่ง ที่ใครคนนั้นแสดงออกมาว่ารัก แต่บางครั้งกลับแสดงออกมาตรงข้าม ตอนนี้เขาจึงเหมือนคนที่หาทางออกไม่เจอต้องเดินวนเวียนอยู่เช่นนี้ มันเปรียบเสมือนเดินในมหาสมุทร เพราะไม่มีทางที่เขาจะค้นพบคำตอบ เพราะตราบใดที่เขายังไม่มีคำตอบว่าเขารักใครคนนั้นหรือเปล่า และทุกอย่างยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อสิ่งรอบข้างเขาเกิดปัญหา เขาต้องแก้มันด้วยตนเอง บางครั้งเขาคิดที่จะหนีปัญหา แต่เขาก็รู้ว่านั้นไม่ใช่ทางออก ทำให้เขายิ่งสับสน กลายเป็นว่าเขายิ่งเดินเข้าสู่ความมืด แล้วเมื่อ
ไหร่ล่ะที่เขาจะพบความแสงสว่างที่รอคอย เขาไม่เคยรู้ว่าตนเองต้องการอะไร เขาไม่เคยที่จะสามารถกำหนด ชีวิตตนเองได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาเฝ้ารอมานานแสนนาน คือการรอการกลับมาของใครคนหนึ่ง ถ้าถามว่าเขาคนนั้นเป็นใคร เขาก็คงตอบไม่ได้เหมือนกัน ว่าเป็นใคร เพราะเขาเองไม่รู้เหมือนกันว่าเขารอใครกันแน่ แต่ที่แน่ๆใครคนนั้นมีตัวตนอยู่บนโลกนี้ และใครคนนั้นคือคนที่อยู่ในความรู้สึกของเขามาตลอดไม่ว่าเขาจะเศร้า สุข ทุกข์เช่นใด ความรู้สึกมันก็บอกว่าใครคนนั้นก็รับรู้เช่นกัน เขาจึงเฝ้ารอไปพร้อมกับวันเวลาที่ผันเปลี่ยน จากเช้าเป็นค่ำ จากวันเป็นอาทิตย์ จากเดือนเป็นปี แต่เขาก็ยังเฝ้ารอใครคนนั้นอยู่ ถึงแม้จะดูว่ามีหวังเพียงน้อยนิดก็ตาม บางครั้งเขาเคยถามตัวเองว่า ทำอย่างนี้ได้อะไรขึ้นมา คำตอบที่ได้ทุกครั้งก็คือ ได้สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่ไม่เคยได้ด้วยความจริงมาแต่ต้น เขาจึงเป็นคนที่อยู่กับกาลเวลามีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งสุดท้ายที่เฝ้ารอ แม้ว่าวันข้างหน้าเขาจะไม่รู้เลยว่าชีวิตเขาจะเป็นแบบไหน จะมีโอกาสได้พบใครคนนั้นที่เป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตหรือไม่ แต่ทุกวันนี้เขาก็อยู่ได้เพราะใครคนหนึ่งที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งตัวตน..... เขารู้เพียงว่า ในความนึกคิด จิตใจ ทุกส่วนของสัมผัส มันบอกแต่ว่า รอใครคนหนึ่ง ที่กำลังมาอีกในไม่ช้านี้......
แต่วันเวลาที่ผ่านไป ใช่ว่าจะผ่านไปอย่างราบรื่น หนทางของเขาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่มันกับเต็มไปด้วยอุปสรรค เขาจึงต้องมีความอดทนอย่างมากที่จะฝ่าฟัน เพื่อวันข้างหน้า ทุกสิ่งรอบตัวเขาห่อหุ้มไปด้วยเปลือก ที่ปราศจากความจริงใจ แม้วันนี้เขาจะยืนอยู่ตรงนี้ได้ แต่เขาไม่มั่นใจเลย ว่าเขาจะทนยืนอยู่ตรงนี้ได้อีกนาน สักเท่าไหร่ เพราะไม่ว่าใครจะรวยจะจน หรือวิเศษขนาดไหน ยอมมีขีดจำกัดของตนเอง เขาก็เช่นกัน แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่มีความอดทนสูงก็ตาม วันใดที่เขาต้องล้มลง วันนั้นคือวันที่เขาจะต้องเริ่มต้นใหม่ ในสิ่งที่ดีกว่าเดิม ถึงมันจะไม่มั่นคง ไม่มีอะไรจะสามารถมายืนยัน ว่าจะไม่มีความผิดหวังรออยู่วันข้างหน้า แต่มีสิ่งหนึ่งที่คอยยืนเคียงข้างเขาอยู่นั้นก็คือ ความมั่นใจในตนเอง ทุกวันนี้เขาจึงมีชีวิตเพื่อใครคนหนึ่ง ที่เป็นความหวังสุดท้ายของเขา แม้มันจะเจ็บปวดเพราะเมื่อใดที่คิดว่า จะมีโอกาสได้พบใครคนนั้นหรือเปล่านะ แต่อย่างไรก็ตาม เขาให้สัญญากับตนเองว่าเขาจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ตราบใดที่มันยังไม่ถึงขีดสุดของความพยายาม..... จำไว้นะไม่ว่าไรจะเกิดขึ้นจงย้อน  กลับไปดูข้อ ที่หนึ่ง ตรง ฉันรักเธอนะ