ถ้าพูดถึงเรื่องการบริหารงานบุคคล  ตามหลักการและทฤษฏีการบริหาร  มีนักการบริหารการศึกษาท่านหนึ่ง  และเป็นผู้ใหญ่ทางการศึกษา ซึ่งอยู่ในสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาที่มีความเกี่ยวข้องกับการศึกษามายาวนาน มักใช้คำพูดว่า  "นักบริหารต้องมีวิสัยทัศน์ที่ดี   มองการไกล  หยั่งรู้ดิน รู้ฟ้า รู้กาล  รู้เวลา ไม่จับเจ่าอยู่แค่ใต้ถุนบ้านหรือข้างบ้าน    ควรมองไปไกล ๆ   มองให้เห็นว่าในทะเลอันกว้างใหญ่นั้นมีสรรพสิ่ง  นานาวัตถุ นานามวลสาร   นานาพลัง" ท่านพูดมาในครั้งนี้น่าคิดมาก  เราบรรดานักบริหารทั้งหลายต้องสยบ  กับคำพูดที่ท่านพูดออกมา  ดูแล้วเหมือนกับว่าบรรดานักบริหารมืออาชีพทั้งหลาย ที่อยู่ในที่แห่งนั้นเสมือนหนึ่งไร้ศักยภาพไปชั่วขณะ   เวลาเนิ่นนาน   ผ่านไปพอประมาณเราก็คอยดูท่าทีและแนวทางการปฏิบัติงานที่ท่านบริหารอยู่   ว่าเป็นเช่นไรบ้าง   เราจะได้เอาเป็นเยี่ยงอย่าง   จากวันนั้นมาวันนี้ คำพูดที่ท่านพูดยังก้องอยู่ในหูของพวกเรา  แต่แล้วก็คว้าน้ำเหลว   เรายังไม่เห็นสถานการณ์ใดเลยที่เป็นกรณีตัวอย่างให้เห็นว่า

"นักบริหารต้องมีวิสัยทัศน์ที่ดี   มองการไกล  หยั่งรู้ดิน รู้ฟ้า รู้กาล  รู้เวลา ไม่จับเจ่าอยู่แค่ใต้ถุนบ้านหรือข้างบ้าน    ควรมองไปไกล ๆ   มองให้เห็นว่าในทะเลอันกว้างใหญ่นั้นมีสรรพสิ่ง  นานาวัตถุ นานามวลสาร   นานาพลัง"  เราผิดหวังมาก   นี่แหละการศึกษาเมืองไทยจึงล้มเหลว  เพราะนายดีแต่พูด  พูดแล้วไม่ทำ   ซึ่งมีกรณีตัวอย่างมากมายที่สามารถหยิบยกมาให้ห็นได้

1. การโยกย้ายผู้บริหารล่าช้า   ทำให้หน่วยงาน(โรงเรียน)เสียประโยชน์  ราชการเสียประโยชน์
2. การโยกย้ายครูสายผู้สอน  ล่าช้าเปิดภาคเรียนไปนานแล้ว    เด็กยังรออีกมาก   รอครู ป่านนี้ เกือบสิ้นเดือนแรกของภาคเรียนที่ 2 แล้ว  การดำเนินการโยกย้ายยังไม่เกิดขึ้น    เด็กขาดโอกาส  การศึกษาต้องหยุดชะงัก   นี่หรือมองการไกล
3. การจัดสรรงบประมาณล่าช้า   ไม่สัมพันธ์กับปีการศึกษา  หน่วยงานนโยบายกับหน่วยงานปฏิบัติไม่สัมพันธ์กัน
4.  การใช้งบประมาณโดยเฉพาะเกี่ยวกับการอบรม  ส่วนใหญ่จะนิยมเดือนกันยายน  แล้วช่วงที่โรงเรียนเขาหยุดให้เด็กหยุดพักผ่อน   ทำไม่ไม่เอาครูไปพัฒนา   ช่วงเดือนกันยายนเด็กก็จะสอบกลางปี   ครูก๋ยุ่งกับการอบรม   ยุ่งอยู่กับช่วงผลาญงบประมาณให้ทันกับปีงบ ฯ

เศร้าใจจริง ๆ

Advertisement