คนเราตอนเป็นเด็กก็อยากจะรีบโต จะได้รู้สึกเป็นอิสระรับผิดชอบตัวเองได้โดยที่ไม่ต้องมีพ่อแม่มาคอยควบคุม แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่จริง ๆ แล้ว กลับกลัวการที่จะเติบโตต่อไปหรือไม่อยากกลายเป็นผู้อาวุโส (Sentiority) ในที่ทำงานสาเหตุลึก ๆ ก็เพราะกลัวคนเขาว่าแก่นั่นเอง แต่ก็เหมือนกันที่บางคนอายุไม่เท่าไหร่ แต่ด้วยหน้าที่การงาน และบทบาทบังคับให้ต้องทำตัวแก่อยู่ตลอดเวลาเพราะเกรงว่าจะขาดความเชื่อถือ แต่ลึก ๆ ในจิตใจมนุษย์ทุกคนนั้นไซร้ไม่มีใครที่อยากจะแก่เร็วหรอก ไม่เช่นนั้นจะเกิดสถานบริการเสริมความงามกันเต็มบ้านเต็มเมืองหรอกหรือแต่อย่างที่พระท่านว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ บางคน อาจดึงเสริมแต่งไว้จนคนอื่น ๆ คาดเดาอายุไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่อาจพอประเมินและสังเกตได้บ้างก็คือพฤติกรรมที่แสดงออก

คนโบราณตั้งข้อสังเกตกิริยาอาการของคนเข้าขั้น แก่ไว้ 3 ประการ คือ “กินของขม ชมเด็กสาว และเล่าความหลัง” นั่นเพราะว่าคนทั่ว ๆ ไปรวมถึงเด็กๆ มักจะไม่ชอบของขม เพราะรู้สึกว่ารับประทานยากถึงแม้จะมีคนบอกว่า หวานเป็นลม ขมเป็นยา ก็ตาม ดังที่เราจะสังเกตเห็นว่าคนที่เริ่มรู้สึกจะชอบของขม เช่น สะเดาลวก มะระต้ม ชะอมทอด คือคนที่เริ่มมีอายุมากขึ้นเพราะถ้ารับประทานอาหารหวานมากเกินไปก็เกรงว่าจะเป็นโรคเบาหวาน เป็นต้น ดั้งนั้นใครก็ตามที่เคยไม่ชอบอาหารรสขม แต่มารู้สึกเอร็ดอร่อยเอาในตอนนี้ ก็พึงคำนึงไว้เถิดว่าท่านกำลังแก่

คนเมื่ออายุมากขึ้นเนื้อหนังก็หย่อนยาน เมื่อมองดูสังขารตัวเองไม่เป็นที่น่าพอใจ แต่เมื่อหันไปมองดูเด็ก ๆ รุ่นใหม่เนื้อหนังเต่งตึง ผิวพรรณสดใสดูแล้วช่างเพลิดเพลินเจริญหูเจริญตา และยิ่งถ้าเป็นมนุษย์ผู้ชายด้วยแล้วเมื่อหันกลับมามองดูมนุษย์ผู้หญิงที่เป็นคู่เรียงเคียงหมอนของตนแล้วทำให้เกิดความรู้สึกอยากสัมผัสกับของเต่งตึงเข้าตำรา “วัวแก่อยากกินหญ้าอ่อน” มีคนกล่าวไว้ว่าผู้หญิงก็เหมือนมะม่วง กินตอนอ่อนก็เปรี้ยวหน่อย แต่รสชาติก็ทำให้ซู่ซ่ากระชุ่มกระชวยดี ถ้ากินตอนห่าม ๆ ก็มัน ๆ อย่างเดียว กินตอนสุกก็ชุ่มฉ่ำ ๆ กินตอนช้ำๆก็เลอะไม้เลอะมือ (ผู้ชายก็คงไม่แตกต่างกัน) ดังนั้นหลายคนจึงมักอยากจะกินมะม่วงก่อนที่มันจะช้ำคุณผู้หญิงผู้ชายทั้งหลายคนจึงมักอยากจะกินมะม่วงก่อนที่มันจะช้ำคุณผู้หญิงผู้ชายทั้งหลาย รู้ไว้เถิดถ้าท่านเฝ้าแต่ใฝ่หาของอ่อน ๆ เอ๊าะ ๆ ละก็ รู้ไว้เถิดว่าแก่แล้วและเขาเรียกว่า “เฒ่าหัวงู”

ลักษณะของคนแก่อีกประการหนึ่ง คือ ชอบเล่าเรื่องความหลัง เหมือนดังคำกล่าวที่ว่า “คนหนุ่มสาวชอบมองไปข้างหน้า คนชราชอบมองไปข้างหลัง คนหนุ่มสาวอยู่ด้วยความหวัง คนชราอยู่ด้วยความทรงจำ” ถึงแม้วันคืนจะไม่หวนกลับทิ้งไว้แต่เรื่องราวเก่า ๆ ที่ซึมซับอยู่กับรอยย่นของความชรา เรื่องเก่า ๆ ในอดีตกาลจะกลายเป็นเรื่องเล่าขานสิ่งของที่เก่าแก่แต่มีคุณค่าจะกลายเป็นมรดก คนก็แก่ลงไปทุกวัน ซึ่งถ้าเป็นผู้ที่มีคุณงามความดีไม่มีแถมทำร้าย ๆ ไว้เยอะอาจจะกลายเป็นคนชราอนาถาก็ได้

พึงระลึกไว้เถิดว่าหากผู้ใดมีพฤติกรรมดังที่กล่าวมา “ชอบกินของขม ชอบชมเด็กสาว และชอบเล่าความหลัง” นั่นคือสัญญาณแห่งความแก่มาเตือนนั่นเอง เวลาข้างหน้าก็เหลืออยู่น้อยเต็มที จะตายวันตายพรุ่งไม่มีใครหยั่งรู้ได้ดังนั้นเราควรสร้างความดีแก่ผู้คนและสังคมไว้เยอะๆ จะดีกว่าพระท่านว่าคนเราต้องรู้จักลดความโลภ ลดความอยาก ลงเสียบ้าง เพราะถ้าทุกคนได้ทุกอย่างดังที่คิด สิ้นชีวิตจะเอาของกองไว้ไหน จะได้บ้างเสียบ้างช่างปะไร สังขารใครสังขารมันเท่านั้นเอง