The Chorus หนังแผ่นถูก ๆ ที่ทำน้ำตาคลอ     The Chorus หรือ Les Choristes เป็นหนังฝรั่งเศสในปี ๒๐๐๔  เป็นผลงานของผู้กำกับที่ทำหนังโฆษณามาก่อน ชื่อ Christophe Barratier  หนังจึงถ่ายทำสวย  แต่ว่าภาพตัวอย่างที่ผมนำมาลง จะเป็นภาพภายในโรงเรียนเสียเป็นส่วนใหญ่  หนังสีสวย เรียกว่าใครชอบบรรยากาศแบบชนบทฝรั่งเศส  ใบไม้ใบหญ้าเขียวขจีแล้วละก็  ควรหามาดู   แรกเริ่มเดิมทีนั้น ผมเห็นหนังแผ่นนี้วางขายอยู่ตามร้าน แบบเลหลังถูก ๆ  แล้วผมก็ไม่ได้ให้ความสนใจแม้แต่นิดเดียว  แต่เรียกว่ายังมีบุญอยู่  มีเพื่อนเอามาให้ดู ผมก็รับมาโดยไม่ได้หวังอะไรมาก  เพราะตัวผมเองไม่ชอบหนังเรื่องครูกับศิษย์ หรือหนังเกี่ยวกับโรงเรียนเอาเสียเลย  เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะครับ  คือพอรู้ว่าเป็นหนังแนวนี้  ก็เดาพล็อตเรื่องไว้ล่วงหน้าก่อนได้เลยว่า  ครูจะต้องเจอกับเด็กเฮี้ยว  แต่ในที่สุดความดีและความเอาใจใส่ของครู  ก็จะต้องกำราบเด็กได้อยู่หมัด  และคงต้องเรียกน้ำตาคนดูกันหลายแหมะ แต่พอดูเข้าจริง ๆ ก็เป็นอย่างที่ผมเดาไว้นั่นแหละครับ  แต่ไม่ใช่อย่างที่คิดทั้งหมดเสียทีเดียว  หนังเรื่องนี้เลยเป็นหนึ่งในดวงใจของผมตลอดไป  (ทั้งที่ไม่ชอบหนังแนวนี้ !)  เหตุก็เพราะว่า คาแรกเตอร์ของครูและศิษย์นั้น มีมิติ มีความลุ่มลึกครับ  ไม่ใช่ว่าครูดีก็ดีเสียจนใจหาย ทุ่มเทจนหมดทั้งชีวิต  หรือนักเรียนที่เอาแต่มีพฤติกรรมเกเรที่เกินจริง  ต้องรบกับครูตลอดเวลา  (ครูน้อยกับครูใหญ่จอมเฮี้ยบ)   ครูมาติเยอ (Mathieu) นั้น  เดินทางมาที่โรงเรียนแห่งนี้เพื่อสอนดนตรี  ดูครูเป็นคนแสนจะธรรมดา ออกจะซื่อเสียด้วยซ้ำ  จึงไม่เข้าใจว่าทำไมครูใหญ่จึงเข้มงวดกับนักเรียนนัก  ครูใหญ่ให้คำตอบว่า "ไม่เช่นนั้นจะเอาไม่อยู่"  แต่ว่า แม้แต่มาติเยอเองก็ยังถูกครูใหญ่เข้มงวดเอาต่าง ๆ นา ๆ  ชีวิตของมาติเยอดูเงียบเหงากับโรงเรียนเล็ก ๆ แห่งนี้  มาติเยอเองเคยใฝ่ฝันจะเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียง  แต่หนังแสดงให้เเห็นภาพของมาติเยอ ที่ดูราวกับจะทำใจได้ตั้งนานแล้ว  ว่าเขาก็เป็นได้แค่ครูต๊อกต๋อยคนหนึ่ง และก็ไม่มีคู่ครอง    (มอร์ฮ็อง นักเรียนดื้อเงียบ)   เด็กในโรงเรียนนี้ต้องเฮี้ยวเป็นธรรมดา เพราะเป็นโรงเรียนประจำที่เด็กค่อนข้างจะเหลือขอ  มีทั้งเด็กที่กระทำความผิดมาแล้วถูกส่งมาดัดสันดานที่นี่ด้วย  รวมถึงมอร์ฮ็อง (Morhange) เด็กหน้าตาดี  ที่ครูทั้งหลายกระซิบให้มาติเยอ ระวังเด็กคนนี้เอาไว้ด้วย  เพราะว่าหน้าตาดี แต่ร้ายลึก    มาติเยอนั้น กว่าจะเอาเด็กให้อยู่หมัดก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ  แถมยังถูกเด็กล้อว่า "ไอ้หัวเหม่ง" เป็นประจำ  ซึ่งมาติเยอก็ไม่ได้แสดงความโกรธเกลียดเด็กพวกนี้  กลับจะออกรับแทนเมื่อเด็กถูกลงโทษอย่างรุนแรง  เขาใช้เครื่องมือเฉพาะตัวของเขา ในการทำให้เด็กเห็นคุณค่าของตนเอง นั่นก็คือวงคอรัส  เด็กแต่ละคนมีความแตกต่างทางนิสัย และนั่นก็รวมถึงโทนเสียงที่แตกต่างกันด้วย  มาติเยอก็ได้ให้มอร์ฮ็องเข้าร่วมกับวงคอรัสด้วย  เพราะได้ยินเสียงของมอร์ฮ็องที่แอบมาหัดร้องเพลง ครูมาติเยอนั้น หลงรักแม่ของมอร์ฮ็องซึ่งเป็นแม่ม่าย  นานๆ ที แม่จะมาเยี่ยมมอร์ฮ็อง  และก็เป็นโอกาสที่ครูมาติเยอ จะทำความรู้จัก  นางมอร์ฮ็องนั้นไม่รู้เลยสักนิดว่ามาติเยอชอบพอตน  แต่เด็กชายมอร์ฮ็องนั้น หวงแม่ของตนมากเสียจนแกล้งครูมาติเยอด้วยการทำให้ครูอับอาย  นางบอกกับมาติเยอถึงอนาคตของหล่อน (กับผู้ชายที่ไม่ใช่มาติเยอ)  หนังก็แสดงให้เห็นเพียงว่า มาติเยอมีสีหน้าที่ซ่อนความผิดหวัง และก็เป็นอารมณ์แต่เพียงแวบเดียว  เพราะดูเหมือนมาติเยอจะทำใจได้กับทุกเรื่อง  แม้แต่เรื่องของหัวใจที่อ้างว้างมานาน หนังไม่ได้เป็นแบบฮอลลีวู้ดที่บทสรุปของครู จะต้องเป็นผู้แก้ปัญหาเด็กได้หมดทุกคน  เพราะเด็กเหลือขอจริง ๆ มาติเยอก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ หรือแม้แต่จะปกป้องให้รอดพ้นจากข้อกล่าวหาว่าขโมยเงินของโรงเรียน  เมื่อครูใหญ่ไม่อยู่  เจ้าเด็กโข่งตัวแสบที่ถูกตะเพิดออกไปจากโรงเรียนแล้ว  ก็กลับมาจุดไฟเผาโรงเรียนจนเสียหายไปพอสมควร  มาติเยอไม่พ้นไปจากความรับผิดชอบนี้ได้  เขาจึงต้องออกไปจากโรงเรียนนี้ พร้อมทั้งเด็กตัวน้อยคนหนึ่ง ที่ไม่มีใครเคยมาเยี่ยมเขาที่โรงเรียนเลย  ดูจะมีแต่มาติเยอเท่านั้น ที่สนใจเด็กน้อยจอมซนอย่างเขา หนังเต็มไปด้วยความสวยงามของจิตใจผู้เป็นครู  เป็นบทที่เป็นธรรมชาติ เป็นบทของครูผู้ต่ำต้อย และก็ต้องผิดหวังอยู่ตลอดเวลา  แต่ครูผู้นี้ก็ไม่เคยลืมที่จะสร้างคน  เมื่อมอร์ฮ็องทำสิ่งที่ร้ายกาจกับมาติเยอ  มาติเยอลงโทษมอร์ฮ็องด้วยการให้ออกจากวงคอรัส  แต่ว่าเมื่อวงคอรัสออกแสดงต่อหน้าผู้อุปถัมภ์โรงเรียน  มอร์ฮ็องยืนหลบอยู่ข้างเวที  มองดูวงกำลังขับร้อง  ครูมาติเยอ หันมามองมอร์ฮ็อง แล้วผายมือ เชื้อเชิญให้มอร์ฮ็องร้องเดี่ยวในตอนที่ได้ซักซ้อมเอาไว้แล้ว  มอร์ฮ็องไม่คาดคิดว่าครูได้ให้อภัยการทำชั่วของเขา  ด้วยการมองเขาอย่างเมตตา และให้โอกาสเขาเสมอ  สายตาของครูและมอร์ฮ็องที่สบตากันนั้น  เห็นได้ว่า ครูไม่เคยเกลียดมอร์ฮ็อง  ส่วนมอร์ฮ็องนั้นเล่า ก็ได้รู้รสถึงการทำชั่วของตัว และการที่ได้รับ "การให้อภัย"  หนังไม่ต้องใช้บทสนทนา ใช้เพียงภาษาภาพ เราก็เห็นได้แล้วว่า มาติเยอสอนให้มอร์ฮ็องมีสำนึกที่ดี  รู้คุณค่าของการอภัยและการให้อภัย  ดูมาถึงตรงนี้ ผมรับประกันได้ว่า ถ้าใครชอบหนังที่สวยๆ ซึ้ง ๆ ต้องน้ำตาเป็นเผาเต่า  หนังจบลงด้วยการที่มอร์ฮ็องเติบโตขึ้น เขาได้พบกับเพื่อนนักเรียนตัวน้อยอีกคน ที่ตอนนี้ก็ล่วงเข้าสู่วัย "หนุ่มใหญ่" ด้วยกันหมดแล้ว  ทั้งสองสนทนากันถึงความหลัง  ความหลังของครูมาติเยอ  ที่ไม่มีใครรู้เลยว่า หลังจากวันเวลาที่ปวดร้าวในโรงเรียนนั้นแล้ว  ครูมาติเยอจะเป็นอย่างไร THANKS .......

โดย pradin

Advertisement