ย้อนกลับไปประมาณ 3 อาทิตย์  ที่ข้าพเจ้าป่วยด้วยโรคหวัดธรรมดา  ไม่ยอมกินยารักษาเพราะคิดว่ายังไงก็หายได้เอง  แต่ผลที่เกิดขึ้นคือ การไอเกิดขึ้นบ่อยคร้งมากขึ้น  และเเล้ววันหนึ่ง  ความตายก็เข้ามาเฉียดตัวข้าพเจ้า  เนื่องจากข้าพเจ้าหลับไปในเวลาเที่ยงวันหลังจากกลับจากตัดหญ่าในสวน  ไม่รู้ว่านานเท่าไร  แต่รู้ว่าจู่ๆ  ข้าพเจ้าก็ตื่นขึ้นมาและวิ่งออกนอกบ้านเพื่อจะขับเสมหะให้พ้นคอออกไป  แต่...ไม่เป็นเช่นนั้น  ยิ่งไอ(แห้ง)  ยิ่งมีเสมหะ  และเสมหะนั้นไม่ขับพ้นคอหรือปากไป  แต่ติดเหนียวเหนอะหนะอยู่ในบริเวณลำคอ  ข้าพเจ้าจึงหายใจไม่ออก  มันทรมาน  และตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น  ข้าพเจ้าวิ่งทุรนทุรายออกจากบ้านไปเพื่อบอกภรรยาและญาติๆให้พาไปโรงพยาบาลทันที  ทุกคนที่เห็นต่างตกใจ  พยายามถามว่าเป็นอะไรๆ  ข้าพเจ้าพูดออกเสียงไม่ได้  ได้แต่ไอแรงๆ  หอบเสียงเเห้งๆ ดังๆ ไม่เป็นภาษา  และมีน้ำลายเหนียวหนะไหลยืดออกจากปากต่อหน้าทุกคน  การยื้อแย่งชีวิตกับความตายดำเนินต่อเนื่องไป  ข้าพเจ้าถูกพาขึ้นรถและขับเร่งออกไปสู่โรงพยาบาล  หลังจากรถแล่นได้ประมาณ  200 เมตร  ข้าพเจ้าเริ่มหายใจและพูดเป็นภาษาได้  เพราะเสมหะหลุดไปจากลำคอแล้ว  ช่วงเวลาประมาณ 2 นาทีที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้  ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี  ว่ามันน่ากลัวมากขนาดไหน  แต่เมื่อนั้งไปในรถกลับรู้สึกว่า  เหนื่อย  หมดแรง  และรู้ดีว่าขณะนี้ความตายได้ผ่านพ้นไปแล้ว  สุดท้ายก็ปล่อยให้เป็นไปตามระเบียบ คือ หมอตรวจร่างกาย  ได้ยามารักษา และพักผ่อนเยอะๆ 

ณ เวลานี้ เมื่อ..ไม่ตาย   จึงย้อนคิดกลับไปว่า  อะไรที่เราคิดขณะนั่งอยู่ในรถก่อนถึงโรงพยาบาล   คำตอบคือ  ความรู้สึกเหม่อลอย  เบาๆ ว่างๆ  ไร้กำลัง  หดหู่  และไม่รู้สึกตื่นตัวอะไรเลย

ณ เวลานี้ เมื่อ...ไม่ตาย  ทำไมจึงเขียนบทความนี้  คำตอบคือ  รู้สึกเสียดายต่อการไม่ได้ทำหลายสิ่งทั้งที่ควรจะทำ  เช่น  เมื่อรู้ตัวว่าไม่สบายก็น่าจะหายามากินรักษาเสีย  และน่าจะทานน้ำอุ่นไม่ใช่ชอบแต่น้ำเย็น  เป็นต้น  เรื่องง่ายๆเท่านี้ก็ปล่อยปละละเลย  นี่ดีนะ..ที่ยังหนุ่มแน่น  ร่างกายจึงลุกขึ้นจากหลับไหลมาต่อสู้ความตายอัตโนมัติ   ถ้าแก่ตัวลง  ก็คงต้องโบกมือลาโลกนี้ปแล้ว

ณ เวลานี้ เมื่อ...ไม่ตาย  จึงอยากจะทำในสิ่งที่ไม่ได้ทำหลายๆเรื่อง  เช่น เรื่องหนึ่งก็ทำในขณะนี้คือ อยากฝากบอกทุกคนว่า  คนไหนหากสายตาของท่านยังดีอยู่ขอให้จงถนอมไว้  ใครที่เล่นคอมพิวเตอร์มากๆ ก็จงหลับพักผ่อนให้เยอะๆ  หรือหาอะไรป้องกันแสงเข้าสู่สายตาเสีย  และสำหรับนักดื่มทั้งหลาย  ขอให้ลดๆ และเลิกดื่มได้ยิ่งดี  เพราะต้องคิดว่าสายตาของท่านทำงานหนักมาก  เนื่องจากอดหลับอดนอน  มีสีแดงโร่เพราะเส้นเลือดนำเเอลกอฮอล์มาเลี้ยงแทนอาหารที่มีประโยชน์  และประการหนึ่งคือการดื่มมักทำในเวลากลางคืน  สายตาจึงต้องเเพ่งเพราะมันมืดหรือสลัวๆ  ยิ่งแพ่งก็ยิ่งปวดตาแต่อาจจะไม่ได้คิดถึง   สรุปว่า  เรื่องอะไรต่างๆที่ทำให้สายตาทรมานก็อย่าได้ทำ  เพราะหากสายตาเสียเหมือนข้าพเจ้า (ประมาณ 850) จะรู้สึกเสียดายที่ทำให้ดีดังเดิมไม่ได้  รู้อย่างนี้ไม่อายหรอกและใส่เเว่นนักวิชาการมานานแล้วด้วย

ณ เวลานี้ เมื่อ...ไม่ตาย  ก็จะเป็นคนเพี้ยนๆเช่นนี้อีกนาน

Advertisement