ขอระบายบ้างนะครับ สั้นๆได้ใจความ อ่านเสร็จใครจะด่า เชิญครับ เปิดกว้างกันเลยทีเดียว อิอิ ผมเพิ่งบอกเลิกแฟนที่คบกันมา 3 ปี เพราะหลังๆมานี้ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเท่าไหร่ 2 อาทิตย์ครั้งบ้าง เดือนหนึ่งบ้าง และอีกอย่างสมองสั่งการเหมือนบอกว่าเราไม่รักเค้า หรือรักน้อยลงเหลือเพียงแต่ความสงสาร เห็นใจ อีกเหตุผลใหญ่ๆข้อนึงคือผมมักจะพบเจอกับคนใหม่ๆอยู่เสมอ แต่ก็ผ่านไปเรื่อยไม่ถึง สามเดือน ก็เปลี่ยนใหม่ จนได้มาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งและได้เจอกันบ่อยกว่าคนแรก คบกันมาเดือนกว่าๆ อารมณ์โลเล สงสารและผูกพัน ( อันนี้สำคัญ ) มันผุดมาอีก ใช่ครับ ผมโทรหาแฟนเก่าเพราะคิดถึงเธอมากเหมือนกันในบางครั้ง และคนที่บ้านเธอก็รักผม ทั้งพ่อแม่ บ่อยครั้งที่เธอร้องไห้ พูดคุย ผมอึดอัด แล้วผมก็บอกเธอว่าผมจะไปบอกคนใหม่ว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า แต่พอผมมาเจอคนใหม่ก็โลเลอีก อารมณ์นี้ทำให้ผมไม่หนักแน่นเลยจริงๆ เจอกันบ่อยๆ จนกลายเป็นว่าไม่รู้จะเลือกใครดี อยู่ใกล้คนไหนก็รู้สึกดีกับคนนั้น ไม้หลักปักขี้เลนมาก ณ ตอนนี้ล่าสุดคือคนแรกไม่ยอมแล้วครับ เธอไม่อยากเจ็บซ้ำซากอีก ส่วนอีกคนเธอบอกว่าไม่อยากเห็นผมลำบากใจ และเธอมาทีหลัง เธอก็รักผมอ่ะครับ เฮ้อ สรุปคือ ผมพูด ตัดสินใจ เลือก ตอนนี้ไม่ได้เลยครับ โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง ลำบากใจมาก เครียดมาก ส่วนตัวเป็นคนคิดเยอะอยู๋แล้ว เลยคิดว่ากูไม่เลือกแล้วเว้ย ใครทนกูได้กูเลือกคนนั้น มันก็ดูเห็นแก่ตัวไป หรือ กูเลิกให้หมดเลยดีกว่า ล้างไพ่ใหม่ คนแรกก็บอกทำได้จิรงหรอ คนใหม่บอกเค้าผิดอะไร ตัดสินใจไม่ได้ เลือกเฉยอย่างเดียว นิ่งให้สนิทศิษย์ส่ายหน้า !!!!!

Advertisement