Thesis  :  การจัดการเรียนร่วมเป็นการส่งเสริมโอกาส

การเรียนร่วมหมายถึงการจัดการศึกษาให้แก่เด็กที่มีความต้องการพิเศษ  ได้แก่ 

เด็กพิการประเภทต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเด็กพิการทางด้านร่างกาย  สมอง  หรือการเรียนรู้  ได้เรียนร่วมกับเด็กปกติ  โดยคำนึงถึงความสามารถของแต่ละบุคคลเพื่อส่งเสริมให้เด็กเหล่านี้ได้มีโอกาสเรียนรู้และดำรงอยู่ในสังคมอย่างปกติสุข

ประเด็นสำคัญที่สถานศึกษาได้ดำเนินการจัดการศึกษาให้เด็กที่มีความต้องการ

พิเศษเข้าเรียนในโรงเรียนปกติมี  ๒  ประเด็น  คือ

๑.     พระราชบัญญัติประถมศึกษา  พุทธศักราช  ๒๕๒๓  ระบุให้รัฐจัดการศึกษา

ระดับประถมศึกษาเป็นการศึกษาภาคบังคับให้เด็กที่มีอายุย่างเข้าปีที่  ๘  ถึงอายุย่างเข้าปีที่  ๑๕  อย่างทั่วถึงทุกคนรวมทั้งเด็กที่มีความต้องการพิเศษด้วยและในปัจจุบันก็กำหนดในนโยบายของรัฐบาล

๒.    วิธีที่ดีที่สุดที่จะพัฒนาเด็กที่มีความต้องการพิเศษคือการให้เด็กเหล่านั้นได้มี

โอกาสอยู่ร่วมในสังคมปกติให้มากที่สุด 

                                จากปรัชญาของการเรียนร่วม  ว่าคนทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของสังคม  ต้องอยู่เกี่ยวข้องกัน  ต้องมีเพื่อนเล่น  เพื่อนเรียน  เพื่อนร่วมกิจกรรม  เพื่อนคู่คิด  พึ่งพาอาศัยกัน  คนพิการก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคม  เขาก็ควรได้รับการปฏิบัติอย่างคนธรรมดาทั่วไป  คือความเห็นใจ             ความเข้าใจ  ความช่วยเหลือและการพัฒนาโดยเท่าเทียมกับคนปกติ   

ดังนั้นโรงเรียนประถมศึกษาจึงได้รับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษเข้าเรียน

ร่วมกับนักเรียนปกติมาจนถึงปัจจุบันและส่งต่อสู่โรงเรียนระดับมัธยมศึกษาจำนวนมากขึ้นทุกปี

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย  พุทธศักราช  ๒๕๕๐ ส่วนที่  ๘ ว่าด้วยสิทธิ

และเสรีภาพในการศึกษา  มาตรา  ๔๙ บุคคลย่อมมีสิทธิเสมอกันในการรับการศึกษาไม่น้อยกว่า        สิบสองปีที่รัฐจะต้องจัดให้อย่างทั่วถึงและมีคุณภาพ  โดยไม่เก็บค่าใช้จ่าย  ผู้ยากไร้  ผู้พิการ  หรือ

ทุพพลภาพ  หรือผู้อยู่ในสภาวะยากลำบาก  ต้องได้รับสิทธิตามวรรคหนึ่ง  และการสนับสนุนจากรัฐเพื่อให้ได้รับการศึกษาโดยทัดเทียมกับบุคลอื่น  การจัดการศึกษาอบรมขององค์กรวิชาชีพหรือ

เอกชน  การศึกษาทางเลือกของประชาชน  การเรียนรู้ด้วยตนเอง  และการเรียนรู้ตลอดชีวิต              ย่อมได้รับความคุ้มครองและส่งเสริมที่เหมาะสมและตามนโยบายการศึกษาของรัฐบาลชุดปัจจุบัน  กล่าวคือ  จัดให้ทุกคนมีโอกาสได้รับการศึกษาฟรี  ๑๕  ปี  ตั้งแต่ระดับอนุบาลไปจนถึงระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย  พร้อมทั้งเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการให้เกิดความเสมอภาคและความเป็นธรรมในโอกาสทางการศึกษาแก่ประชากรในกลุ่มผู้ด้อยโอกาสทั้งผู้ยากไร้  ผู้พิการ  หรือทุพพลภาพ  ผู้อยู่ในสภาวะยากลำบาก  ผู้บกพร่องทางร่างกายและสติปัญญา  และชนต่างวัฒนธรรม  รวมทั้งยกระดับการพัฒนาศูนย์เด็กเล็กชุมชน

                                หากพิจารณาตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ  รวมทั้งกรอบนโยบายของ

รัฐบาลแล้ว  ก็แสดงให้เห็นว่า  การจัดการเรียนร่วม  เป็นการจัดการศึกษาให้แก่เด็กที่มีความต้องการพิเศษ  เป็นการสร้างโอกาสทางการศึกษาให้แก่เด็กที่มีความต้องการพิเศษในการที่จะอยู่ร่วมกับสังคมปกติ  แม้จะเป็นการยุ่งยาก  ที่โรงเรียนต้องรับผิดชอบทั้งเด็กปกติและเด็กที่มี             ความต้องการพิเศษ

Antithesis  : การจัดการเรียนร่วมเป็นการสร้างปมด้อย

                                จากสภาพจริงในการจัดการศึกษาให้แก่เด็กที่มีความต้องการพิเศษของโรงเรียนสังกัด  สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน  (สพฐ.)  ซึ่งมีโรงเรียนระดับประถมศึกษา  และระดับมัธยมศึกษา  มีหน้าที่รับผิดชอบจัดการศึกษาให้แก่ประชาชนตั้งแต่ระดับปฐมวัยถึงมัธยมศึกษาปีที่  ๖  ตามที่ได้รับมอบหมายจากหน่วยเหนือ  ผลของการจัดการศึกษาพบว่า  นักเรียน

ที่เป็นเด็กพิเศษเรียนร่วมที่เข้าเรียนในโรงเรียนบางคนมีปัญหาด้านการเรียน  การเข้ากับเพื่อน                การเข้ากับครู  บางคนมาทำให้ระบบของโรงเรียนเสียก็มี  เช่น  เป็นข้ออ้างของเด็กปกติที่ไม่ได้รับการตอบสนองอย่างเด็กพิเศษก็ถือโอกาสเกเร  หลบเรียน  หนีเรียน  บางครั้งบางโอกาส  เห็นความพิเศษของครูกับเด็กพิเศษก็เกิดอารมณ์อิจฉา 

                                แต่มีบางส่วนเด็กพิเศษสามารถใช้ชีวิตร่วมกับเด็กปกติได้อย่างมีความสุข                แม้พัฒนาการอื่น ๆ อาจจะไม่ทันเพื่อน ๆ ปกติก็ตาม  แต่จากสถิติที่พบในระดับโรงเรียนพบว่า               ขาดการยอมรับจากครู  จากเพื่อน  แทนที่จะมีปมเด่น  หรือไม่มีปมด้อยก็กลับมีมากขึ้นเพราะถูกเพื่อนล้อเลียน  หรือดูถูก  หรืออิจฉา  เป็นต้น

                            เด็กพิเศษบางคนถึงกับเสียคนเพราะรับไม่ได้กับปมด้อยของตนเอง  ทั้ง ๆ ที่ครูและเพื่อนไม่ได้ถือว่าเป็นปมด้อยของเด็กนั้น  เช่นเด็กคนหนึ่งที่โรงเรียนรับเข้าเรียนร่วม  เป็นเด็ก

อ้วนมาก ๆ อ่านหนังสือไม่ออก  เขียนหนังสือไม่ได้  ชอบวาดภาพเป็นชีวิตจิตใจแต่ภาพที่วาดได้ยังมีฝีมือไม่เท่าเด็กอนุบาลที่เข้าเรียนใหม่ ๆ ด้วยซ้ำ  แต่พอถึงเวลาชั่วโมงเรียนก็ไม่ยอมเข้าเรียน  สอบถามก็จะไม่ยอมพูด  หรือพูดเสียงเบามากจนแทบไม่ได้ยิน  คุณครูที่ดูแลพิเศษเด็กคนนี้แม้จะเอาใจใส่ต่อเขา  ชวนให้เข้าห้องเรียน  หาอุปกรณ์การเรียนให้  ร่วมแก้ไขข้อบกพร่องการเรียนรู้ให้  แต่ก็ขาดความสนใจจากเด็ก  เขากลับบอกง่าย ๆ ว่า  “เบื่อ”  บางครั้งครูต้องยอมให้เขาเล่นอยู่ข้างล่างที่สนามกับเพื่อน ๆ เกเรคนอื่น ๆ ที่ไม่ยอมเข้าเรียนนั่นเอง     

Synthesis  :  คนพิการสร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศไทยมีจำนวนไม่น้อย 

หากเราสามารถจัดการศึกษาแบบเรียนร่วมให้แก่เด็กที่มีความต้องการพิเศษได้ก็เป็นการให้               การช่วยเหลือให้เขาได้รับการพัฒนาการที่เหมาะสมกับวัย  และความบกพร่องของเขา

จุดมุ่งหมายเพื่อให้เด็กพิการได้อยู่ร่วมกับพ่อแม่ของตนโดยเข้าเรียนร่วมกับ

นักเรียนปกติในโรงเรียนใกล้บ้าน  และจะได้เป็นแม่แบบในการพัฒนาตนเองทุกด้าน  รวมทั้ง           การยอมรับของสังคม  และเข้าใจคนพิการจนสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข  ทั้งในโรงเรียนและในโอกาสต่อ ๆ ไปมากยิ่งขึ้น  โดยมีแนวทางในการจัดการเรียนร่วม    ดังนี้

๑.     ควรเรียนเมื่ออายุยังน้อย

๒.    ต้องให้โอกาส  และเตรียมความพร้อมครูผู้สอน

๓.    โรงเรียนที่เปิดรับการเรียนร่วมต้องมีความพร้อมด้านบุคลากร  เครื่องมือ  เครื่องใช้  ตลอดจนอุปกรณ์อันจำเป็นในการสอนอย่างเหมาะสม

๔.    ควรชี้แจงให้เข้าใจร่วมกันทุกฝ่าย

๕.    เน้นวิธีสอนรายบุคคล

๖.     ศึกษาข้อบกพร่องและปรับปรุงการจัดการเรียนร่วมให้มีประสิทธิภาพอยู่เสมอ

                                หากบุคลากรทุกฝ่ายรู้ปัญหา  หาแนวทางในการแก้ไข  ให้การช่วยเหลือ                       เปิดโอกาส  และให้โอกาส  เอาใจใส่มากขึ้นเป็นพิเศษ  ก็จะทำให้สังคม  ประเทศชาติ  และโลกใบเล็กนี้น่าอยู่ยิ่งขึ้น  และคนที่มีความต้องการพิเศษเหล่านี้ก็จะอยู่ในโลกใบเล็กนี้อย่างมีความสุข  ไม่เป็นภาระของครอบครัว  พ่อแม่ผู้ปกครอง  ชุมชน  หรือประเทศชาติ

Advertisement