การที่คนเราพูดกันแล้วไม่ขัดคอกัน  ย่อมก่อให้เกิดประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย  คือทั้งฝ่ายผู้พูดและฝ่ายผู้ฟัง  เพราะเมื่อการพูดไม่ขัดคอกัน  ย่อมเป็นผลไม่เกิดมีการขัดแย้ง  ไม่ขัดแย้งทางความคิด  ไม่ขัดแย้งทางการกระทำ  เมื่อไม่เกิดการขัดแย้งแล้ว  ผลที่เกิดขึ้นจากการพูดจึงเป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่ายอีกนั่นแหละ  ดังเช่นการเล่นดนตรี  ถ้าเสียงขลุ่ยและเสียงปีบรรเลงไปในจังหวะและทำนองเดียวกัน  ความไพเราะก็จะเกิดขึ้นกับผู้ฟัง  ผลประโยชน์ก็เกิดขึ้นกับผู้เล่น  เพราะผู้ฟังจะชมว่าดี  และติดตามชมการเล่นเรื่อย ๆ เงินทองก็จะตามมา  การพูดก็เช่นกัน  ถ้าผู้พูดพูดไปในทางเดียวกันไม่ขัดกัน  การพูดนั้นจะก่อให้เกิดประโยชน์  แต่เมื่อพูดขัดกันเมื่อไร  การพูดก็จะยุติลงพร้อมกับความขุ่นข้องหมองใจกัน  เกิดความแตกแยก  เข้ากันไม่ได้  ดังเช่นผู้แทนของประเทศหนึ่ง ที่อยู่ใกล้ ๆกับประเทศลาว 
อยู่ทางด้านทิศตะวันตกของประเทศลาว  อยู่ทางทิศตะวันออกของประเทศพม่า  หลายคนรู้ดี  ดังนั้นการเข้ากันเป็นปี่
เป้นขลุ่ย  หรือการพูดไม่ขัดคอกัน  จึงเป็นประโยชน์ที่เกิดขึ้นกับผู้พูดในขณะนั้น ๆ อย่างแท้จริง

Advertisement