เนื่องในวโรกาสมหามงคลวันเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวามหาราช

                บังเอิญได้อ่านบทกลอนที่แสนไพเราะ มีคุณค่ามาก จากหนังสือศาลาคนเศร้า ฉบับที่ 440 ประจำเดือนตุลาคม 2551 ซึ่งประพันธ์โดย...คุณขนิษฐา  สุวินัย. ชมรมนักกลอนบึงกุ่มวรรณศิลป์. จึงขอนำเสนอเพื่อทุกคนที่รักพ่อครับ

พ่อคนนี้ มีบุญ คุณยิ่งนัก

พ่อฟูมฟัก รักลูก เฝ้าปลูกฝัง

พ่อพร่ำสอน ทุกตอนไป ไม่ชิงชัง

พ่อวาดหวัง ตั้งใจ ให้ลูกดี

                                                                       ลูกทั้งหลาย ชายหญิง อย่าทิ้งพ่อ

                                                                       ลูกเติมต่อ ก่อสร้างสรรค์ ทุกวันวี่

                                                                       ลูกกตัญญู รู้ค่า อย่ารอรี

                                                                       ลูกวันนี้ มีจิตใจ ไม่เลวทราม

พ่อชรา คราป่วย ด้วยแก่เฒ่า

พ่อของเรา เอาใจ ไม่หยันหยาม

พ่อหนึ่งคน สนใจ ไม่วู่วาม

พ่องดงาม ยามใด ไม่เปลี่ยนแปร

                                                                     ลูกทุกคน สนใจ ไม่ทำผิด

                                                                     ลูกต้องคิด พิจารณา อย่าย่ำแย่

                                                                     ลูกห่างไกล ไม่เสพยา พาอ่อนแอ

                                                                     ลูกรักแน่ แม่พ่อ ผู้ก่อกาย

พ่อคนนี้ มีบุญ คุณล้นเหลือ

พ่อกูลเกื้อ เผื่อแผ่ แท้มั่นหมาย

พ่อเป็นทุกข์ เมื่อลูกเศร้า เหงาเดียวดาย

พ่อขวนขวาย หมายให้ ลูกได้กิน

                                                                    ลูกกตัญญู รู้บุญ คุณพ่อเถิด

                                                                    ลูกต้องเทิด บูชา อย่าติฉิน

                                                                   ลูกดูแล พ่อแท้จริง ยิ่งชีวิน

                                                                   ลูกทั้งสิ้น ถวิลหา อย่าเนรคุณ

Advertisement