บันได....สู่สุข

ความสุขความสมหวัง เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนต้องการไขว่คว้าให้ได้มา แต่กว่าจะถึงสิ่งนี้ทุกคนต้องผ่านขวากหนามต่าง ๆ ซึ่งเปรียบเสมือนบันไดที่จะต้องก้าวไปหาจุดนั้น และผลที่ได้รับจะทำให้เราภูมิใจในสิ่งที่ได้มา ไม่ได้ลงทุนลงแรงอะไรมันเหมือนไม่มีค่า ไม่น่าภูมิใจ ที่พูดมามันเหมือนปรัชญาชีวิต แต่ในความเป็นจริงทุกคนหวังจะได้ความสุข ความสมหวัง ลอยมาหาเหมือนลาภลอยทางอากาศ แม้แต่เวลาหลับนอนก็อธิษฐานขอให้มีความสุข ถูกหวยรางวัลที่ 1 ไม่เจ็บไม่ไข้ อายุมั่นขวัญยืน


เถ้ามนุษย์ทุกคนรู้จักประเมินตัวเอง ว่าอย่างเราพอจะหวังทำอะไรได้บ้าง ก็หวังทำในเกณฑ์นั้น ความสุขก็คงหาได้ไม่ยากนัก หรือถ้าผิดหวังก็คงไม่ทุรนทุราย คงแค่เจ็บ ๆ คัน ๆ เปรียบเสมือนแรงผลักดันให้ก้าวต่อไป เป็นบทเรียนที่มีค่าไม่มากนัก สอบตกก็ซ่อมได้ไม่เป็นไรแต่ถ้าเรารู้จักประเมินตัวเอง มี 1 แต่อยากได้ 5,6,7 ฯลฯ แม้จะพยายามแค่ไหน อย่างมากก็คงได้แค่ 2 หรือ 3 คาดหวังมากไปพอผิดหวังก็เจ็บปวด ทุรนทุราย ยากที่จะเยียวยาได้ ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรต่อไป ผลสุดท้ายอาจต้องพึ่งจิตแพทย์ก็ได้


บันไดแห่งความสุขมีหลายขั้น ถ้าเราพอใจจะสุขในขั้นที่ 1,2 เราก็จำมีวามสุขในระดับนั้น แต่ถ้าเราไม่พอใจอยากจะสุขใน ขั้นที่ 3,4,5……ขึ้นไปเอย ถ้าทำได้ก็คงมีความสุข แต่ถ้าทำไม่ได้ความทุกข์ก็คงตามมา พูดง่าย ๆ ความสุขอยู่ที่ความพอใจ ในสิ่งที่ตนมี ถ้าเรารู้จักพอความสุขก็จะไม่หนีไปไหน แต่ถ้าเราไม่รู้จักพอ อยากมีอยากได้ขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่ดูกำลังของตนหนไปสู่ความสุขนั้นมันก็ห่างเราไปเรื่อย ๆ เกินที่เราจะไขว่คว้าได้ในที่สุดเราอาจตกบันไดลงมาและเมื่อนั้นแม้แต่บันไดขั้นที่ 1 เราก็ไม่มีโอกาส ไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวขาขึ้นไป