เป็นบทกวีที่เขียนลงในวารสารครูเชียงราย ฉบับที่ 250 ปี พ.ศ.2546 นำมาลงในเวปเพื่อให้สมาชิกได้อ่านกันเล่น ๆ ตอนนี้ว่างงาน เออร์รี่ออกมาก็เห็นว่ามีเวลา รอเงินก็ยังไม่ออกครับ นึก ๆ ก็
อยากจะเข้ากลุ่มสีเหมือนกัน เอ....จะเหลืองหรือแดงดีนะนี่ เราคนเหนือสีอะไรก็รู้อยู่นะ 
.....
ภาพในฝัน (ครูเกรียง/หนองผำ)
ลมเหนือหนาว พราวพร่าง น้ำค้างฟ้า
ยอดหญ้า พัดพริ้ว ปลิวไสว
มองเมฆหมอก ลอยละล่อง ห้องพงไพร
มวลวิหค กู่ร้องไป ในราตรี
ความหนาวเหน็บ เจ็บกายใจ ในยามดึก
เฝ้าแต่นึก เฝ้าแต่คิด ผิดไหมนี่
ก็ฉันรัก ฉันหวง ห่วงนะซี
โถคนดี เธออย่าโทษ โปรดเอ็นดู
ก็บ้านพัก ครูไทย ในไพรกว้าง
สุดอ้างว้าง กลางป่า น่าอดสู
มองออกไป ก็เห็น เป็นรูรู
ลมหนาวพรู เข้ามา แทบบ้าตาย
ดึงผ้าห่ม บ่มกาย ให้คลายหนาว
ไม่เหมือนเจ้า มาอิงแอบ แนบหนาวหาย
ก็หนาวลม ให้ห่มผ้า มันน่าอาย
ต้องแนบกาย จะคลายหนาว อ้าว..จริงจริง
เสาร์ อาทิตย์ คิดจะกลับ มารับเจ้า
แต่ต้องเศร้า เพราะคำสั่ง ดั่งผีสิง
พันธกิจ มากมาย หน่ายเสียจริง
อีกทั้งวิ่ง เป็นต้นแบบ แทบเป็นลม
พีบีบี งบประมาณ งานไม่เสร็จ
ออนเปคหรือ ก็เด็ด เหมือนยาขม
วิสัยทัศน์ ต้องกว้างไกล ได้ชื่นชม
กลยุทธ ฉุดอารมณ์ ขมขื่นใจ
ต้องหนาวกาย หนาวใจ ในไพรกว้าง
ยังอ้างว้าง ว่าเหว่จิต คิดไฉน
ภารกิจ ยังคงคอย ดอยแดนไกล
ขอฝากใจ มาถึงเธอ เพ้อทุกวัน
ขอเพียงภาพ ในฝัน อันแสนเศร้า
นึกว่าเจ้า มาอิงแอบ แนบสุขสันต์
ช่วยคลายหนาว คราวสะอื้น ทุกคืนวัน
แม้เป็นเพียง "ภาพในฝัน" ฉันก็ยอม
มุมกวี (ภาพในฝัน)
(63.33%-6 ผู้โหวต)
เกี่ยวกับเรื่อง มุมกวี (ภาพในฝัน)
