เรื่อง  เธอจะไปตายหรือ

                                                              โดย นายเกรียงศักดิ์   เกตุแก้ว (ครูเกรียง/หนองผำ)

                    ช่วงปลายเดือนกันยายน  ๒๕๕๒   ซึ่งเหลืออีกไม่กี่วันจะเข้าสู่โครงการเกษียณก่อนกำหนด   ได้มีโอกาสพูดคุยกับนัก

เรียนตัวเล็ก ๆ ของโรงเรียน    ปกตินักเรียนเหล่านี้  ยังไม่สื่อสารกับพวกเราได้อย่างถูกต้อง   เพราะคุยกันคนละภาษา (เผ่าลาหู่) 

แต่ก็พอพูดกันรู้เรื่อง  บางประโยค บางคำก็พูดกลับประโยค กลับคำ เช่น     คัดลาย  ก็เป็น  ลายมือคัด   แต่เวลาชวนพวกเขาคุยก็

สนุกดี  มีอะไรเขาก็พูดตรง ๆ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่บ้าน  เช้า ๆ มาก็จะมาเล่าให้ฟัง    เราก็พยายามฟังและพยายามเข้าใจไปด้วย

                  มีนักเรียนอนุบาล ๒ คนที่สะดุดตาอยู่เสมอ  คือ  ปูเป้  และ  ลาลา   เพราะเธอทั้งสองชอบแต่งชุดประจำเผ่ามาโรงเรียน

เป็นประจำ     ปูเป้ กับ ลาลา  อายุเท่ากัน  หน้าตาน่ารักมาก    รู้ไหมครับว่า  ปูเป้ กับลาลาที่อายุเท่ากัน  แต่เธอทั้งสองเป็นน้า

กับหลาน       ทั้งนี้  ปูเป้เป็นน้องคนสุดท้องของแม่ ลาลา  ลักษณะเด่นของเธอทั้งสองอีกอย่างหนึ่งคือ   จะยกมือไหว้ครูทุกคน

ได้สวยงามมาก   โดยไหว้ย่อเข่าแบบถอนสายบัว

                 ด้วยความน่ารักของเด็กทั้งสอง   ทุกเช้าก่อนจะเข้าสอน   ผมมักจะแวะเวียนพูดคุยกับเธอทั้งสองเป็นประจำ

                 "ปูเป้   ลาลา  สวัสดีครับ"

                 ทันทีเลย  ปูเป้  ลาลา  ย่อตัวลงและไหว้ท่าสวยงามเหมือนเช่นทุกวัน

                "เก่งมาก  เช้านี้ทานข้าวกับอะไรนะ"

                "เรานี่  กินกับ  ทอดไข่"  ลาลารีบตอบ

                "ปูเป้ละ  ทานข้าวกับอะไร"

                "แม่เรานี่  ให้ไก่กิน" 

                "นี่ปูเป้  ลาลา  ครูมีอะไรจะบอกเธอนะ    อีกสองสามวันครูจะไม่มาโรงเรียนแล้ว  ครูจะไม่เห็นหน้าเธออีก  ครูคงคิดถึง

พวกเธอและนักเรียนทุกคน"

                ปูเป้  ทำหน้าสงสัยและเอ่ยถามว่า

                "ครู  เธอจะไปตายเหรอ"

               ไม่รู้จะพูดอย่างไร  การสนทนาเช้านี้จบลงเอาดื้อ ๆ

Advertisement