ทำไม??เวลาฝนตก เราจึงเหงา......

เห็นว่าเข้ากับบรรยากาศในช่วงนี้ดี หลายคนคงเคยเป็น ในยามที่นั่งมองสายฝนที่ตกพรําๆอยู่นอกหน้าต่าง มันรู้สึกเหงาใจพิลึก

ทำไมเวลาที่ฝนตกเรามักจะคิดถึงคนที่เรารัก เราผูกพัน
และบางครั้งก็รู้สึกเหงาด้วย

เมื่อก่อน ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำเป็นเพื่อนรักกัน
ทั้งสามอยู่ใกล้ชิดกัน จนกระทั้งโลกได้กำเนิดพืชและสัตว์ขึ้น

แผ่นดินและผืนน้ำก็มัวแต่ดูแลเอาใจใส่พืชและสัตว์
จนละเลยและไม่สนใจท้องฟ้า ท้องฟ้าเริ่มน้อยใจ
และถอยตัวห่างออกไป ออกไป ห่างออกไปทุกที ทุกที

จนถึงวันที่มีนกน้อยตัวแรกออกโบยบิน
แผ่นดินและผืนน้ำจึงได้รู้ว่าท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล
แผ่นดินและผืนน้ำพยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า

แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมาก เลยไม่ได้ยิน
นกตัวนั้นจึงอาสาที่จะไปบอกท้องฟ้า
นกก็บินขึ้นสูง สูงขึ้น สูงขึ้น และส่งเสียงเรียก

แต่เสียงนกนั้นเบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า
แต่นกก็สัญญาว่าต่อไปนี้นกทุกตัวจะบินขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า เพื่อนำข่าว

จากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก
แผ่นดินและผืนน้ำรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนห่างออกไปไกล
และคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน

ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า
แผ่นดินพยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่าน
แต่นั้นก็ยังสูงไม่พอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า

พระอาทิตย์ซึ่งเฝ้าดูมาตลอด
ก็บอกกับทั้งสองว่า ” เราอาจจะช่วยพวกท่านได้ “
พระอาทิตย์จึงอาสาช่วย

โดยการส่องแสงลงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ
ทำให้ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ
ลอยขึ้นไปบอกกล่าวกับท้องฟ้า

เล่าเรื่องต่างๆเป็นรูปตามที่แผ่นดินและผืนน้ำ
ได้เจอมา และบอกแผ่นดินและผืนน้ำคิดถึงมาก
อยากให้ท้องฟ้าลงมาสนิทแนบชิดเหมือนเมื่อก่อน

ท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราว ก็รู้สึกเสียใจแต่ก็กลับลงไปไม่ได้
” ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอก เพราะฉันเติบโตขึ้น และสูงขึ้นเกินไป
ลงไปไม่ได้แล้วฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ
และโอบกอดแผ่นดินและผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น “

และถึงแม้จะมีนกบินมาส่งข่าว
แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและผืนน้ำ
และอยากจะบอกทั้งสองว่า ฉันเองนั้นคิดถึงเพื่อนมากกมายเพียงใด
ก้อนเมฆก็ตอบว่า ” อยู่บนนี้ก็เหงาๆเหมือนกัน บางที่ก็อยากจะกลับลงไปข้างล่างบ้าง “

ท้องฟ้าเลยบอกกลับลงไปว่า
” ฉันเหงาเหมือนกัน แต่ว่าฉันลงไปไม่ได้ แต่เจ้าลงไปได้นี่
ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้าลงไปและความคิดถึงของฉันก็หนักมากพอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปหมดทั้งท้องฟ้า

จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกัน และรวมเข้ากับความคิดถึงอันมากมายของท้องฟ้า
แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งผ่านความรัก ความคิดถึงลงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ

จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตกแล้วเราจะรู้สึก
คิดถึงคนที่เรารัก คนที่เราผูกพัน และบางครั้ง ท้องฟ้าก็ส่งความเหงาลงมาด้วย

สวัสดีวันศุกร์ครับ

เอ็มนินโย

ทำไมเวลาฝนตก เราจึงเหงา