ลูกชายวัย 4 ขวบ ก้มลงเก็บก้อนหินขึ้นมา

 แล้วบรรจงขูดขีดไปบนด้านข้างของตัวรถ


พักใหญ่ต่อมา...
เมื่อพ่อได้ยินเสียงครูดของหิน
ก็เกิดความฉุนเฉียว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เขากระชากมือลูกมา
ตีลงบนมือน้อย ๆ นับครั้งไม่ถ้วน
โดยไม่ทันนึกว่าตนได้ถืออะไรอยู่ในมือ


ณ โรงพยาบาล..
นิ้วลูกชายถูกตัดออก เพราะกระดูกแตก
จนหมอไม่สามารถเชื่อมต่อได้


ขณะที่พ่อเข้ามาดูลูกในห้อง
ลูกมองพ่อด้วยสายตาปวดร้าว
แล้วถามพ่อว่า
" เมื่อไร นิ้วหนูจึงจะยาวเหมือนเดิม ? "

คำถามนั้น...
เหมือนคมมีดกรีดลึกลงไปในหัวใจผู้เป็นพ่อ
เขารู้สึกละอายใจ รู้สึกผิด
และเสียใจในการกระทำตนอย่างไม่อาจให้อภัย


เขาจึงกลับไปที่รถ
เตะมันสุดแรงเกิดโดยไม่ยั้งจนเหนื่อยหอบ
แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างรถอย่างเศร้าใจ
สายตาพลันเหลือบไปเห็นรอยขูดขีด




เขาต้องเบิกตากว้าง !
จ้องมองคำว่า "รักพ่อ"
น้ำใส ๆ เริ่มเอ่อ แล้วไหลอาบแก้ม
เขาเอามือปิดหน้า
ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับใจจะขาด




รุ่งขึ้น...
ชายคนนั้นได้ฆ่าตัวตาย




อารมณ์โกรธ มีโทษมหันต์


ปัญหาของโลกในทุกวันนี้

คือ

คนบางคน..
รักรถ หวงรถ หรือรักสิ่งของอื่น
ยิ่งกว่ารักและห่วงใยลูก
หรือ เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน





จำไว้เสมอว่า



สิ่งของมีไว้ให้ใช้

และ

คนมีไว้ให้รัก

ขอบคุณที่มาข้อมูลboard.kapook.com/viewthread.php?tid=2405
และอย่าทิ้งคนที่ตนรักไปเพราะวันที่คุณคิดจะกลับมา บางครั้งคุณอาจจะเพิ่งรู้ตัวว่ามันสายเกินไป...ให้อภัยมีไว้ใช้กับคนที่เห็นคุณค่าของคำนี้เสมอ...แต่วันหนึ่งรอเวลาแล้วมันสายไป ไม่ว่าคำไหนก็ไม่มีค่าอีกเลย....

                          http://radio.sanook.com/music/player/พ่อกล่อมลูก-2/2590/

                   คลิกฟังเพลงโกรธฉันหรือเปล่า   http://charyen.com/jukebox/play.php?id=11711